24reacties

Open brief aan Theo van Kroonenburg

Geachte heer Van Kroonenburg, beste Theo,

We lazen dat je sinds 1 januari directeur bent van het Werkvoorzieningschap Oostelijk Zuid-Limburg (WOZL). Daar willen we even op reageren.
Je kent ons uit de jaren 2002-2006. Je was toen directeur van Atlant, de Helmondse tegenhanger van het WOZL. We probeerden de situatie te verbeteren van onze goede vriend “Henk Jansen”. Zijn echte naam hoeft niet op de weblog van Helmond, maar je weet wie we bedoelen. Kijk anders even op www.pestwerk.nl. Jouw aanpak maakte Henk verdrietig en boos. Je hebt bij Atlant nog veel meer gehandicapten verdrietig en boos gemaakt. Het zou jammer zijn als je dat bij het WOZL ook gaat doen. Daarom hebben we een paar tips voor je.

Tip 1: maak werk van passend werk.
Weet je nog, Theo, hoe je als kleuter met je blokkendoos speelde? Ronde blokjes in het ronde gaatje, vierkante blokjes in het vierkante gaatje. Anders paste het niet. Je kon wel met een hamer alle blokjes door hetzelfde gaatje slaan, maar daarmee maakte je een hoop stuk.
Passend werk is net zoiets. Er bestaat niet één soort werk dat voor iedereen passend is. De een is goed in notuleren, de ander kan goed helpen in het gemeente-archief. Maar jij liet bij Atlant iedereen heel eenvoudig werk doen. “Je kan het, dus het is passend”. Dat was goed voor het bedrijf. Maar niet voor de mensen. Zou jij zelf de hele dag sleutelhangers willen monteren? Nee toch zeker! Jij liet de mensen veel minder doen dan ze konden. Dat was niet leuk voor die mensen. En het was jammer voor de samenleving. Mensen die meer kunnen, moet je meer laten doen.

Tip 2: laat de gehandicapten meedenken.
Sommige dingen doe je heel erg goed. Dat vond je baas bij Atlant blijkbaar ook. Je kreeg daar in 10 jaar meer salaris dan anderen in hun hele leven. Maar het kan nog beter. Gehandicapten zijn geen speelgoed. Het zijn mensen zoals jij, met gevoel en verstand. Laat ze meepraten over hun eigen loopbaan. Jij bent er voor hen. Niet andersom.
Als je merkt dat iemand verdrietig of boos is, vraag dan hoe dat komt. Probeer er iets aan te doen. Zeg niet “Je moet nog basis arbeidsvaardigheden leren” tegen iemand die al 30 jaar bij het bedrijf werkt. En ook niet “Voortaan moet je toestemming vragen om naar de wc te gaan”. Dat helpt niet tegen verdrietig en boos zijn. Zo maak je het alleen maar erger.
Tegenwoordig zijn “participatiecoaches” in de mode. Geef een deel van de gehandicapten werk als “participatiecoach”. Laat ze met de andere gehandicapten en de werkgevers praten over passend werk. En over hoe de leidinggevenden met de gehandicapten omgaan. Gezonden weten niet hoe het is om gehandicapt te zijn. Daarom kun je dit beter door gehandicapten laten doen.

Tip 3: denk niet aan geld.
Je hebt hard gewerkt om jezelf te verrijken, met geld. Dat is goed gelukt. Meer geld heb je niet nodig. Je kunt nu je talenten inzetten om anderen te verrijken, met levensgeluk. Dat is uiteindelijk veel meer waard.
Bij Atlant was je trots op hoe goedkoop je bedrijf werkte. Maar daar gaat het helemaal niet om, Theo. Jouw taak is, gehandicapten te helpen als volwaardig lid van de samenleving mee te draaien. Als dat wat meer kost, dan moet dat maar. Dat snapt jouw baas heus wel.

Je kunt het, Theo. Doe je best.

Vriendelijke groeten,
Sander Lam en Rita Harder