8reacties

Maráczi: De cultuuromslag

In het ED van afgelopen zaterdag lichtte gemeentesecretaris Alwin ter Voert zijn toekomstplan toe voor de gemeentelijke organisatie van Helmond, waarbij een cultuuromslag volgens hem het belangrijkste is. De spijker op zijn kop volgens mij.
In Helmond is het beleid gericht op verbinding met de stad, zo dicht mogelijk bij de mensen.
Samenwerken met en ruimte geven aan onze inwoners en ondernemers. Dat vraagt om een andere manier van werken en denken dan men tot nu toe gewend is geweest. Dit geldt niet alleen voor ambtenaren maar ook voor college en gemeenteraad.

Uit onderzoek is gebleken dat beleidsmakende ambtenaren geen representatieve afspiegeling vormen van de maatschappij. Wanneer ambtenaren alleen vanuit het eigen perspectief beleidsplannen maken, kan er een vertrouwenskloof ontstaan tussen inwoners en politiek. Inwoners herkennen zich dan niet in het beleid. In Helmond halen we beleidsmakers dan ook achter hun bureau vandaan, de wijken in, waar zij het gesprek aangaan met allerlei gelederen uit de stad. Zij krijgen de ruimte en het vertrouwen van het bestuur om op innovatieve manieren samen te werken met partners uit de stad. Uitvoerende ambtenaren zijn gewend om het beleid volgens de regel van de wet uit te voeren. Maar voor een goede uitvoering van de nieuwe taken uit hoofde van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), de Jeugdwet en de Participatiewet, is maatwerk van groot belang. Dat vraagt om een andere werkwijze waarbij ambtenaren buiten de kaders durven te denken. Zoals gemeentesecretaris Ter Voert het al verwoordde “Gedrag en houding van ambtenaren moet klantgerichter”. Het strikt toepassen van de regels zonder rekening te houden met de totale situatie waarin iemand zich bevindt, kan op de langere termijn juist voor meer problemen en dus ook voor meer maatschappelijke kosten zorgen.

Met het coalitieakkoord “Mensen maken de stad” geeft het college een nieuwe richting aan het besturen van onze stad. Niet voor maar met mensen, niet op afstand maar dichtbij, geen wantrouwen maar vertrouwen. De eerste stappen zijn gezet met de beginspraakavonden, de oprichting van het Stadslab en de ingezette veranderingen bij de gemeentelijke organisatie. Het college en de ambtenaren tonen hiermee aan dat zij bereid zijn de nodige cultuuromslag te maken.
Maar de ingeslagen weg vraagt ook om een andere rol van de gemeenteraad. Durft de gemeenteraad de regie uit handen te geven, te experimenteren, de kaderstelling te verruimen, risico’s te nemen, te vertrouwen en los te laten? Hebben onze raadsleden hier überhaupt al eens serieus over nagedacht?
Volgens de grondwet is de gemeenteraad het hoogste bestuursorgaan en dat wordt dan ook vaak door de raad benadrukt. Dat mag, maar bij mij roept het altijd een gevoel van machtsvertoon op. Dat we maar niet vergeten wie de baas is in deze gemeente. Begrijpelijk ook, want dat hoort bij het politieke spel en de verhouding tussen coalitie en oppositie. Maar bij dat politieke spel moet wel de inhoud leidend blijven. Politiek belang mag niet ten koste van gaan van onze inwoners en zwaarder wegen dan het algemeen belang. Door de inwoners van de stad meer te betrekken bij het beleid en door ruimte te geven aan initiatieven vanuit de stad worden besluiten vanzelf minder politiek en kan de kloof met de inwoners gedicht worden. Een goede ontwikkeling die volgens mij alleen bereikt kan worden als de gemeenteraad bereid is om over haar eigen schaduw heen te stappen om deze cultuuromslag te kunnen maken.

Lonneke Maráczi
Raadslid SP