Maráczi: Poppenkast
Afgelopen vrijdag heeft Helmond Aktief het besluit genomen om uit de coalitie te stappen.
Na ruim 3 jaar komt er dan toch nog een breuk in de coalitie. Heel jammer dat het zo gelopen is en dat we deze coalitieperiode niet samen af kunnen maken. Maar ik begrijp en respecteer het besluit van Helmond Aktief.
Deze hele kwestie heeft me de afgelopen dagen bezig gehouden. En dan niet zo zeer de breuk op zich maar vooral het feit dat bij dit soort kwesties publiciteit niet op prijs gesteld wordt. De politiek blijft een aparte wereld wat dat betreft. Openheid en transparantie bepleiten maar onderlinge verhoudingen moeten binnenskamers blijven.
Moddergooien, het beschadigen van mensen dat moet te allen tijde vermeden worden maar verschillen van inzicht, opvattingen, keuzes, compromissen, etc. dat mag van mij allemaal wel wat transparanter. Politiek is ingewikkeld en moeilijk te begrijpen, zeker als de helft maar verteld wordt. Hoe kun je iets fatsoenlijk uitleggen als je gebonden bent aan bepaalde regels en de angst voor negatieve publiciteit overheerst?
Als raadslid voel ik me vaak belemmerd en moet ik al mijn woorden afwegen. Alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden, zo voelt het in ieder geval. Ik wil gewoon kunnen zeggen hoe ik ergens over denk zonder dat het meteen politiek gemaakt wordt. Mezelf zijn en blijven. In de raadszaal heb ik vaak het gevoel in een toneelspel te zitten waarin ik helemaal niet kan of wil meespelen. Omslachtige zinnen, jargon, veel woorden gebruiken zonder iets te zeggen, waarbij de bühne vaak belangrijker is dan de inhoud. Een mooi voorbeeld hiervan schetst John Bijl die als Mystery Burger een raadsvergadering in Helmond bijwoonde.
Afgeleid van de inhoud gaat het vooral om de toon. Helaas zien we dat we ook vaak in de pers. Politiek wordt over het algemeen saai gevonden maar een politieke rel dat trekt lezers. Dat lijkt de gedachte. Neutrale, genuanceerde verslaggeving is niet meer van deze tijd en de journalist bepaalt wat u te horen krijgt. De journalist neem ik niks kwalijk want ook zij zijn onderdeel geworden van de scoringsdrift van kranten. Voor onderzoeksjournalistiek is al lang geen geld meer. En politiek en journalistiek hebben uiteraard ook ieder hun eigen belangen. Maar zo zitten we wel met zijn allen in een wurggreep. Een journalist wil het eerlijke verhaal horen, politici willen open en transparant zijn maar doordat het wederzijds vertrouwen en respect ontbreekt blijft de politiek in nevelen gehuld.
Ik worstel hiermee. Mijn gevoel roept om openheid, het eerlijke en hele verhaal vertellen, maar mijn verstand houd me tegen. Ik wil niemand schaden en wil ook niet geschaad worden. Uitleggen hoe de politiek reilt en zeilt, praten over de slangenkuil waarin je je vaak bevind dat word je niet in dank afgenomen. Iedereen weet dat er spelletjes gespeeld worden, mensen voelen zich belazerd en zijn het vertrouwen in de politiek kwijt en toch houden zowel de politiek als de pers deze poppenkast in stand. Te eerlijk voor de politiek wordt nog steeds vertaald als zwak en ongeschikt maar is dat nou niet juist de omgekeerde wereld?!
Lonneke Maráczi
Fractievoorzitter SP
27 reacties:
De vinger op de zere plek leggen maar er zelf voor kiezen om bewust die zere plek in stand te houden. Er zijn, mijn inziens, in dit geval drie opties: of je gaat voor transparante communicatie, je houdt de huidige situatie in stand of je gaat ander werk zoeken. De kloof tussen burger en politiek wordt groter omdat de politici nergens meer voor vechten. Ik heb liever een politicus die achter het standpunt blijft staan (ook al ben ik het er niet mee eens) dan één die steeds concessies blijft doen en ik uiteindelijk geen idee meer heb wat die nu wel of niet vindt.
Herkenbaar Lonneke…. je bent nog wel een ook een ander voorkomend aspect in de politiek vergeten namelijk het praten met “dubbele tong” . Jezelf kunnen blijven is een keuze en als je dan beseft dat dan het politieke podium daarvoor voor jou niet de beste plek is, dan ga je. Daarom ga ik ook, niet vanwege het vak…. want dat vind ik nog steeds geweldig. Succes met je worsteling! ????????
Komt het eerlijke verhaal dan nog over collegedeelname en die beoogde veranderingen waarvan wij – behalve armoedebeleid- toch weinig gemerkt hebben? Bij HA gaat het echt nergens over maar hoort SP in Helmond ook niet gewoon bij die Poppenkast?
@Lodewijk den Breejen op maandag 11 september 2017 om 12:50:
Ik vind dat u uw commentaar beter achterwege kunt laten als iemand die ooit
gekozen is als SLECHTSE raadslid.
Ook u was een pop in deze politieke poppenkast en zich zelf maar op de borst
kloppen hoe goed ik het doe.
Prima stuk Lonneke. Laat je niet kisten.
Er is geen grotere poppenkast dank de SP zelf!
@Erik Noten op maandag 11 september 2017 om 11:50:
Bewust kiezen om het in stand te houden is niet wat ik wil. Daarom deze column die me waarschijnlijk ook niet in dank afgenomen zal worden. Maar ik hoop hiermee juist iets los te maken. Om de politieke cultuur te veranderen heb je ook de wil en steun nodig van anderen. Je moet het samen doen.
Raadslid zijn is geen baan maar een middel om je idealen te verwezenlijken voor het algemeen belang en niet voor je eigen belang.
Niet zo christelijk meneer den Breejen
@Angelique Raaijmakers- v.d. Pol op maandag 11 september 2017 om 12:08:
Ik weet niet wat je bedoeld met “dubbele tongen”
Als je iets wilt veranderen, doorbreken moet je juist niet weggaan.
Dat vind ik nou de omgekeerde wereld. Er moeten juist meer mensen opstaan die zich in willen zetten voor openheid en transparantie. Politiek bedrijven zoals het bedoeld is, waarbij het niet om het spel maar de inhoud gaat.
@Lodewijk den Breejen op maandag 11 september 2017 om 12:50:
Deze reactie is dus precies wat ik bedoel…
Als je niet weet wat ik bedoel met “dubbele tongen” zal je het ook niet (h)erkennen.
Als je weet dat het voorlopig niet veranderen zal , in ieder geval niet zonder worsteling e/o strijd (wel of niet openbaar, in een column of met jezelf) kom je voor de keuze te staan wat te doen… en zoals Erik Noten terecht aangeeft, je kunt o.a. kiezen om te gaan en dat is dan een persoonlijke keuze.
Nogmaals, herkenning en succes met je worsteling ????????
Het politieke systeem is ingericht op strijd; op winnen en verliezen. Als je de verkiezingen niet wint, regeer je (in principe) niet mee. Er zijn debatten in de politiek, geen dialogen. Een debat gaat er over om mensen te overtuigen van jouw waarheid, ten koste van een andere waarheid. Strijd dus. Als politicus, raadslid, e.d. betreed je dus een strijdveld. Het wordt niet voor niets de politieke ‘arena’ genoemd.
Hoe kun je van dit systeem met strijd een systeem van verbinding maken? Eigenlijk moet je dan geen oordeel hebben over winnen en verliezen. Geen angst om als verliezer uitgemaakt te worden. Hoe moeilijk is dat?
Daarnaast moet je verbinding kunnen zaaien. Dat betekent onder andere open staan voor andere waarheden. Oordeelloos, wellicht zelfs empathisch, kunnen luisteren naar waarheden die je zelf niet (er)kent, en dus niet reageren om te scoren. Een mooi middel hiervoor is bijvoorbeeld Non-violent Communication (M. Rosenberg).
Tenslotte heb je voor een strijd echt minstens twee partijen nodig. Je kunt wel of niet deelnemen aan de strijd; die keuze is aan een ieder. Zonder ‘mij’ kunnen ‘wij’ geen strijd hebben. Ik begrijp dan ook wel waarom je uit de arena zou willen stappen of waarom je er juist in wilt blijven. Zonder tegenstander ben je immers ook de winnaar.
Nu vindt er niet enkel tussen politieke partijen een strijd plaats, maar ook binnen partijen zelf. Dus waar te beginnen met verbinding? Uiteindelijk begint het allemaal bij jezelf. Dat proces gaat met vallen en opstaan. Maar hoe moeilijk is het om deze ontwikkeling door te maken midden in de arena? Wellicht bewonderenswaardig, maar misschien soms ook te veel van het goede. Kies wat bij je past; in de arena, erbuiten, of misschien zijn er wel mooie combinaties te maken van beide uitersten. Oordeel een ander niet voor zijn of haar keuze.
Hoe je te willen gedragen is ieders keuze, bovendien oogst je wat je zaait.
Respect voor een ieder die in de politieke arena andermans waarheden kan horen en voorbij zijn/haar eigen waarheid kan kijken. Samenwerken levert meer op dan strijd. Altijd.
Ik begrijp de worsteling. Maar wat zou het mooi zijn als er eindelijk eens iemand, een partij kwam die de cultuur in die slangenkuil durft te veranderen. Die wel kiest voor openheid, die geen spelletjes mee wil spelen. Misschien zorgt zo’n partij er ook voor dat er eindelijk eens wat meer mensen naar de stembus gaan, dat er meer mandaat komt en dat politici niet iedere keer ‘de pers’ mede verantwoordelijk maken voor hun eigen falen.
Politiek is ingewikkeld en moeilijk te begrijpen?
Politici gedragen zich als hoogleraren. Terwijl ze ja zeggen kunnen ze je ook moeiteloos uitleggen dat ze nee bedoelden.
Politiek is er voor het belang van de samenleving. De samenleving wordt gevormd door mensen.
De politiek is een instituut op zichzelf geworden, i.p.v. dienstbaar te zijn aan de mensen in de samenleving.
Mensen worden niet gehoord. Hun belangen en gevoelens worden terzijde geschoven voor het grote geheel. Opstaan voor de mens in de knel. Luisteren naar wat er leeft in de wijken en de buurten. Een leefbare samenleving, die mensen herkent en erkent vormt de basis voor een acceptatie van zaken die soms moeilijk te begrijpen en doorgronden zijn.
Vertrouwen begint met luisteren, aandacht en begrip. Daarna open en eerlijk het verhaal vertellen en uitleggen wat de worsteling is in de tegenstrijdige belangen. Dat ontbreekt. Het is nu te vaak “duiken”, wegkijken en als het dan fout gaat roept men dat het eerder geïnformeerd had moeten worden.
Politici missen te vaak de voelsprieten om te weten wat er in de samenleving speelt. Niet gek dat de afstand tussen burger en politiek alleen maar toeneemt.
Moedige column van de grootste partij. Knap hoe Lonneke dat zo kwetsbaar durft op te schrijven. Ik ben benieuwd of na het CDA ook de andere partijen hierop durven te reageren.
Als je hier een reactie op wil geven, waar begin je dan? Allereerst het proces. Stienen had het gelijk misschien aan zijn zijde, maar erg tactvol is hij nooit geweest. Vooral niet als hij beleid moet verdedigen. Dan gaat hij er vaak met gestrekt been in. Ik herinner me bijvoorbeeld dat hij D66 ooit in de raadsvergadering voor Duister66 uitgemaakt heeft toen hem het vuur aan de schenen gelegd werd. Ad hominems zijn overigens een teken van zwakte, maar dat terzijde.
Helder Helmond eiste vervolgens excuses, die kwamen er kennelijk onvoldoende en dus hebben ze hun conclusies getrokken. Had er dan een openbaar debat moeten komen over de vorm? Leidt dat niet af van de inhoud? Hou je je dan niet juist met de poppenkast bezig in plaats van met de taak van de raad, namelijk kaders stellen en controleren?
Lonneke, ik snap dat je als persoon graag iets aan de situatie zou willen veranderen. En dat je ook tegen muren aanloopt als je meer openheid bepleit. En ik snap ook dat je graag je observaties als persoon gescheiden houdt van je politieke functie en de opvattingen die je vanuit de functie moet verdedigen.
Maar als je deze column wel politiek bekijkt, dan denk je toch:
Wacht… Dus de fractievoorzitter van de grootste coalitiepartij ergert zich aan het gebrek aan transparantie in de Helmondse politiek? En steekt vervolgens niet de hand in eigen boezem? Leuk die transparantie voor de bühne. De SP heeft immers een positie waarin ze daadwerkelijk iets kunnen doen. Waarom gebeurt het dan niet?
Waar zijn immers de voorstellen van de SP om heldere regels af te spreken met als doel het beperken van het gebruik van overleggen achter gesloten deuren? Waar was de SP toen D66 al in 2009 opriep om de raadsvergaderingen uit te gaan zenden? Practice what you preach!
Maar goed, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Als dit stuk een voorproefje is van een koerswijziging van de SP naar meer transparantie, dan kan ik dat alleen maar toejuichen. Ik hoop dat je binnen de SP daar de handen voor op elkaar krijgt.
Maar nu heb ik het natuurlijk gewaagd om je woorden politiek te maken. De beste tip die ik ooit heb gekregen is: Verdedig niets waar je niet achter staat. Als je het gevoel hebt dat je je woorden moet wegen, dan is dat meestal een teken aan de wand. Ook in de raadszaal kun je de tijd nemen om je dillemma’s te schetsen. Daar word je, ook voor de bühne, meer mens van.
@Michiel van Geel op dinsdag 12 september 2017 om 12:16:
De hele gang van zaken heb ik een beetje gevolgd. Nu wordt Frans S. de maat genomen. Ook bij trottoirs komen oneffenheden voor. Daar maak je toch ook geen heisa over. Balkenende kreeg ook een dolk in zijn rug van zijn clubgenoten.
Ik bedoelde natuurlijk Helmond Aktief in mijn vorige post. *schaam*
@Edwards
Ik neem Stienen niet de maat, ik schets alleen hoe de meesten hem kennen qua stijl. Als ik hem de maat zou moeten nemen, dan zou dat vooral op inhoud zijn en niet op stijl. Je bent er in de politiek niet per se om elkaar aardig te vinden, ook al helpt dat wel om dingen voor elkaar te krijgen.
@Michiel van Geel op dinsdag 12 september 2017 om 14:01:
Qua inhoud en stijl zijn we het vermoedelijk wel met elkaar eens.
Tijdens de recente Drakenbootrace stond Frans naast mij. Hij was daar toen met een ambtenaar. Ik heb niet met Frans gesproken.
Deze zaak speelde toen overigens (voor mij) niet.
Mijn associatie met D66 ontstond uit de ideeën van Hans van Mierlo. Dat is volledig verwaterd.
Uit het ambitieuze coalitieakkoord Gemeente Helmond 2014-2018,
” Mensen maken de stad ”
Wij geloven in de kracht en creativiteit van mensen en geven daaraan maximaal ruimte;
dat vraagt nieuwe vormen van samenwerking en een transparante overheid.
Dienstbare overheid.
Wij willen een dienstbare en integere overheid zijn. Eenvoudige taal, duidelijke communicatie en transparantie zijn daarbij vanzelfsprekend.
April 2012.
Was getekend, SP, CDA, VVD, Helmond Aktief, GroenLinks
@Michiel van Geel op dinsdag 12 september 2017 om 12:16:
“Dus de fractievoorzitter van de grootste coalitiepartij ergert zich aan het gebrek aan transparantie in de Helmondse politiek? En steekt vervolgens niet de hand in eigen boezem? Leuk die transparantie voor de bühne. De SP heeft immers een positie waarin ze daadwerkelijk iets kunnen doen. Waarom gebeurt het dan niet?”
Omdat er voor een beleidswijziging altijd een meerderheid in de gemeenteraad nodig is. Ook al is de SP een voorstander van transparantie, zonder medewerking van de andere partijen is dat niet mogelijk. Helaas hebben het CDA, de VVD en de Helmondse afdeling van D66 op het gebied van transparantie geen goede reputatie.
@Mus op dinsdag 12 september 2017 om 19:28:
Helaas liet SP-wethouder van der Zanden gisteren in de commissie Maatschappij een staaltje zien van NIET transparant gedrag.
De simpele vraag ‘hoeveel euro’s zijn er uitgegeven aan het stadslaboratorium’ kan pas in november beantwoord worden. Ik mag toch aannemen dat alle uitgaven van de gemeente Helmond goed en tijdig geboekt worden?
Ik zie nu een andere SP dan voor 2014, toen men oppositiepartij was en helaas, helaas de SP is nu minder duidelijk en zeker minder transparant. Zou het aan het wethouderspluche liggen???
In de politiek is het nog nooit anders geweest dan;
Veel beloven weinig geven doet de gek in vreugde leven.
Daarom gaan er elke keer weer steeds minder mensen naar de stembus,
want als ze op het pluche zitten draaiën 180 graden om.
Politici
Veel lullen maar weinig gezegd hebben.
Niet alleen de politiek, het hele leven is een poppenkast.
“Hé, lang niet gezien! Hoe gaat het met je?” “Geweldig, en met jou?” “Ja, ook geweldig!”
We worden niet graag geconfronteerd met alles wat niet lekker loopt, terwijl je om vooruit te komen die confrontatie juist aan moet gaan, welk betaald of onbetaald werk je ook verricht. Het vraagt meer van je, maar je krijgt er ook meer voor terug (kwaliteit, voldoening, …).
Het mechanisme versterkt zichzelf doordat de benoeming van wat niet lekker loopt al snel leidt tot de vraag “wie is de schuldige?” in plaats van “hoe lossen we dit op?”
Dat laatste zie ik ook een beetje in de reacties hier terug.
Als journalist versla ik nu tien jaar meerdere gemeenteraden en er heerst vrijwel altijd een intimiderende en corporale brammetjescultuur waarbij onderhuidse sneren worden gemaakt naar alles wat ruikt naar links of juist wildersrechts waarbij het erom gaat niet de partij maar de persoon aan te vallen en de mond te snoeren.
naar mijn idee is dit inherent aan onprofessioneel voorzitterschap uit het midden der partijen. Vrouwen die geen nee kunnen zeggen en mannen die alleen elkaar bevoordelen. Iedere raad is gebaat bij een open aanspreekcultuur. Dat staat of valt met leiderschap.