Op een van de laatste zomerse avonden van dit jaar zat ik op een geïmproviseerd terras bij het Filmhuis. Om mij heen een stuk of twintig bezoekers en de ook rokende barman. Het Filmhuis zelf was leeg. Dat krijg je met zo een dwaas rookverbod.
Wachtend op een drankje keek ik het Boscotondoplein (pardon: F.J. van Thielpark) eens rond. Wat een doodse en nu ook donkere bedoening. Dit warm kloppende hart van Helmond, tussen bestuursgebouw en museum, zou het hoogtepunt van het dorpscentrum moeten zijn. In werkelijkheid is het een zee van fietsen, hier en daar wat licht achter een raam en – verloren tussen blinde donkere muren, metalen bomen en een half verlichte fontein – wat mensen.
In een echte stad zou dit plein al lang in bezit genomen zijn door terrasjes, slimme entrepreneurs met een koffiekraam, broodjesverkopers of voor mijn part een souvenirshop. In een echte stad zou dit plein stralen van licht, geluid, beweging en mensen.
Net om de hoek staat café Boscotondo al zeker twee jaar leeg. Voor de rest komt de enige levendigheid van de bioscoop.
Er zijn meer van die rare plaatsen in Helmond. Het Stationsplein met winkeltjes die aanvankelijk ook voor horeca bedoeld waren. Nu zit er een uitzendbureau, de vrijwilligerscentrale en automatiseringsbedrijven. Bepaald niet iets wat leven brengt in de stad. Datzelfde kan gezegd worden van het voorheen Bavaria House. Ook bedoeld om Helmond op te stoten in de vaart der volkeren.
Een eerste advies aan onze bestuurderen is dus: kijk eens verder dan alleen Markt, Steenweg en Havenplein.
Voor het Van Thielpark heb ik ook wel een idee: het museum staat er nu ’s avonds donker en doods bij, de doorgang bij de blinde zijmuur van het Filmhuis is bijna angstaanjagend. Terwijl de trommel (het ’torentje’) van het museum zo een mooie plek zou zijn voor licht of zelfs een vuurtoren in de geest van de Eiffeltoren in Parijs.
Bij geruchte heb ik trouwens gehoord dat het Filmhuis best een annex met een echt terras (rokersruimte!) en meer licht wil maken. Maar dat zal van de duur betaalde architect wel niet mogen. Maar wat meer licht en leven, dat moet toch minstens kunnen?

Was getekend,

In naam is Helmond nog steeds omgeven door wallen.
En bij wallen horen grachten, singels, geulen, sprengen, kortom: water.
Dat wordt actueel nu stadsmanager Tielemans en wethouder Yeyden ruziën over wie de tweede fase centrumplan mag coördineren. Daarvoor zijn in de nieuwe begroting miljoenen euro’s uitgetrokken.
Wie van hen ook het voortouw neemt, mag proberen de mopperende middenstanders in toom te houden. Mede daarom heb ik wel een voorstel.
De kern daarvan is: brengt het water terug in de wallen.

Noord- en Zuid-Koninginnewal zijn voor het verkeer volkomen overbodige wegen. Dat biedt dé kans om die wallen weer open te graven. Een goed fietspad, water, een wandelboulevard en ruime terrassen, meer heb je daar niet nodig. Dat zou die oostzijde van de stad behoorlijk opkrikken. Weg met de discounters, outlets en hoe heten al die goedkope of zelfs leegstaande winkels die daar nu de sfeer bepalen. Kom maar op met de sjieke (chique) horeca – het Havenplein voor de jeugd, de Koninginnewal voor de ouderen. Deftige winkels volgen dan vanzelf en het hart van het dorp wordt dan weer een heel stuk aantrekkelijker.
Het zal wel weer te optimistisch zijn, te hoog gegrepen of gewoon te duur. Van doortastendheid kunnen onze bestuurders zoals al eens eerder betoogd immers niet beschuldigd worden.

Wie ook de verdere verbetering van het centrum gaat coördineren, ik zou zeggen: weg met het asfalt, leve het water; weg met het blik, leve de voetganger. Dat past ook keurig in het beleid, voor zover aanwezig. Denk maar aan het kanaal en de Oude Aa / Smalle Haven. Al ging het daar allemaal wat moeilijk… En zo revolutionair is het trouwens niet, want diverse steden gingen Helmond al voor: Breda, Utrecht, Bergen op Zoom en Gent, om er maar een paar te noemen.

Was getekend,