12reacties
Wethouder De Vries: De harde klappen
Wat een bizarre tijd. Ik heb dat de afgelopen weken vaak gedacht en u ongetwijfeld ook. Corona is nu ongeveer twee maanden onder ons. In eerste instantie was er vooral verbazing en verbijstering. Hoe is het mogelijk dat onze wereld zo snel totaal kan veranderen? Inmiddels zijn we al bijna gewend aan dichte scholen, gesloten horeca, thuis werken en 1,5 meter afstand houden. De laatste weken zie ik vooral de zorgen toenemen. Waar we in het begin misschien dachten er in een paar weken vanaf te zijn, dringt nu het besef door dat het nog lang gaat duren voordat alles weer ‘normaal’ is. Wat begon als een gezondheidscrisis is in rap tempo ook een sociale en economische crisis geworden.Lees verder »
De kiosk op de Markt wordt binnenkort verplaatst. Op de huidige plek wordt de Kiosk te weinig gebruikt en is het een obstakel voor onder andere de weekmarkt en de kermis. Na goed overleg met Stichting Carat (in 2008 door hen geschonken aan de stad) heeft de gemeente daarom besloten om de kiosk te verplaatsen. De werkzaamheden starten volgende week.
Heb jij dat ook? Dat je elke dag voorbeelden ziet op televisie of leest die je doen beseffen dat het ‘nieuwe normaal’ eigenlijk eerder een bizar ongewone situatie oplevert? De term die door onze premier in het leven is geroepen is wel duidelijk, maar het voelt zo vreemd om het nieuwe normaal normaal te vinden.
Vanwege de corona-uitbraak verliep de traditionele jaarlijkse Lintjesregen in Helmond vandaag totaal anders dan 
Mijn laatste column viel zes weken geleden precies in de week van de eerste serieuze maatregelen tegen verspreiding van het coronavirus. Maandag column online, woensdag werd ik van werk naar huis gestuurd om thuis te gaan werken. Zondag was ik van plan ergens buiten de deur te eten, want geen eten in huis en de hele dag gewacht op de persconferentie van onze premier die steeds maar uitgesteld werd, tot om 17:30 het bericht kwam: om 18:00 sluit de horeca. Dan maar naar de 
Nog efkus en dan heb ik weer ’n heundje. Nou is dat op zich geen wereldnieuws. Er zal geen enkele Helmonder beter door slapen. Toch zijn het juist mijn stadsgenoten die mij met hun vraag ”… hoe lang nog” inspireerden tot het schrijven van dit verhaaltje dat begint bij mijn vorige vriendje. Zijn portret prijkt op mijn ‘postzegel’ en dat blijft hij doen, ook al is hij 12 oktober naar de hondenhemel gegaan. Ik heb hem daarbij moeten helpen want zijn ziekte (een dierlijke variant van MS) maakte de kwaliteit van zijn leven onacceptabel. Hij staat nu in een potje op mijn studeerkamer.
Helmond heeft het zwaar. Het zijn onzekere tijden waarin we elkaar missen en we toch schouder aan schouder willen staan. Covid-19 raakt ons allemaal. Sommige Helmonders zijn ziek of kennen een dierbare die in het ziekenhuis ligt. Anderen maken zich zorgen vanwege financiële problemen. Helder Helmond hoopt dat iedereen ondanks de corona-crisis toch een fijn Pasen heeft gehad. Hou vol en blijf gezond!
Minister Arie Slob geeft, namens de regering, een heel belangrijk signaal af in Nederland. Met zijn extra steunfonds voor de lokale print media, geeft hij aan dat de wekelijke huis-aan-huis krant een zeer belangrijk onderdeel is van de, zeker nu, lokale communicatie naar de burger. Hij roept ook de gemeentes en provincies op om de lokale weekkranten extra te ondersteunen met betaalde advertenties, zeker nu er veel vaste advertenties van ondernemers, hopelijk tijdelijk, komen te vervallen.
Mijn opa, voor de oudere Mierlonaren nog bekend als ‘mister van Bussel’, werd in 1927 vanuit Olland (bij Sint Oedenrode) benoemd tot het eerste hoofd der R.K. lagere jongensschool te Mierlo. Voor wie het begrip lagere school niet meer kent: deze vorm van onderwijs omvatte wat nu de groepen 3 tot en met 8 van de basisschool zijn. Zijn voorganger, Knaapen, was hoofd van een openbare school en zag blijkbaar de omzetting in een bijzondere school niet zitten, evenmin als de rest van de leerkrachten. Knaapen vertrok naar Nederlands-Indië (het huidige Indonesië), de overige onderwijzers kwamen op wachtgeld. Zowat tegelijkertijd vertrok ook zijn naaste collega, het hoofd der openbare jongensschool te Mierlo-Hout, zij het met onbekende bestemming. 
