Jef de Jager tegen Wim Daniëls
Helmonders zijn het leukst als je hen elders treft. Opgeruimd, bescheiden, gul, oergeestig soms – je bent onmiddellijk hun bondgenoot in een boze omgeving.
In Helmond heb ik doorgaans ook prettige ontmoetingen, maar het toeval wil dat ik tegenwoordig weleens stuit op een soort DDR-figuren: allureloze, verlegen mensen met ettelijke ongerichte verwijten. Bij hen is Helmond niet de vrolijke, chaotische fabrieksstad die ik me uit mijn jeugd herinner, maar een stugge arbeidersstad. Of arbeiders? Arbeiderskinderen dan toch, want echte arbeiders zijn allang uitgestorven.
Kennelijk borrelt er onder hen nog kwaadheid over vroeger. Vreemd is dat zeker. Als je Helmond vergelijkt met andere fabriekssteden dan waren de onderlinge verhoudingen hier tamelijk harmonieus. Een bewijs voor deze stelling is makkelijk te leveren. In Twente braken voor de oorlog om de haverklap algemene stakingen uit; in Helmond niet één. Ik denk ook te weten wie dit klimaat heeft bewerkstelligd. Fabrikant Willem Prinzen – ik heb vorig jaar een boek over hem gepubliceerd – zorgde er in zijn eentje voor dat lokale conflicten zelden escaleerden en lenigde als mecenas veel individuele nood.Lees verder »
Je bent je halve leven kwijt aan het ontmaskeren van andermans hypocrisie en onzin. Daarom is het weleens prettig wanneer iemand zichzelf ontmaskert, hoewel dat tegelijkertijd pijn doet, alsof je hem liever hoger had ingeschat.
“Johan Cruijff was een winnaar maar geen kampioen. De Helmonder Willy van der Kuijlen was geen winnaar maar wel een kampioen”, aldus de 73-jarige Jef de Jager geboren in Mierlo-Hout. “Bij Johan Cruijff speelde het elftal in dienst van Johan Cruijff die hoofdzakelijk bezig was met zichzelf. Had hij in het belang van het team gedacht dan was het conflict met Willy van der Kuijlen en Jan van Beveren anders afgelopen. Waarschijnlijk was het Nederlands Elftal dan zowel Europees als Wereldkampioen geworden.” Hoewel hij onze Willy de beste schutter aller tijden vindt, heeft Jef niets met de collectieve rouw die ontstond nadat Mister PSV stierf. “Dat is geen rouwverwerking maar rouwopwekking, zoals tegenwoordig vaak aan de hand is.”
Gisteravond kort na 8 uur werd in De Nederlandsche Cacaofabriek de tentoonstelling ‘De Hemel van Helmond’ geopend. Een tentoonstelling van in Helmond geboren kunstenaars die wordt gehouden in het kader van de Erfgoed 10daagse.