18reacties

Snelcursus “Hoe staat Helmond er voor”

Wie wil leren hoe Helmond er ècht voorstaat, kan eens, net als ik, folders gaan rondbrengen. Leerzaam! De laatste weken zijn voor mij bijzonder waardevol geweest. Of we nu als lijst 10 en nieuwkomer in het lokale verkiezingscircus voldoende stemmen halen voor het pluche in de raadszaal of niet! Ik dacht dat ik als geboren en getogen Helmondse mijn stad kende. Dat blijkt maar half zo. Nu ik met flyers letterlijk van deur tot deur ben gelopen, heb ik ook een andere kant gezien. Het heeft me verbaasd. Waarom is me dat niet eerder opgevallen? En het heeft me verontrust. Waar gaat dit naar toe?

Helmond heeft veel mooie zaken waarmee we ons als stad kunnen etaleren. Maar de schaduwkant is er ook. Ga maar eens kijken in de wijken waar de rijtjeshuizen strak in het gelid duizenden Helmonders onderdak bieden. Ik ben daar vergane glorie tegengekomen: ooit keurig onderhouden huizen met halfgesloten glasgordijnen tot op de vensterbank en daar tussenin mooie bloempotten met kleurige planten. Huizen waar nu de afbladderende verflaag op voordeur en de kozijnen de voorbode van een teloorgang is. In een andere wijk heb ik tuintjes ontdekt die ik beter kan omschrijven als een verzamelplaats van artikelen: kinderspeelgoed, fietsen, houten pallets, eigendommen van de supermarkt… Ik heb aanhangwagentjes en zelfs een complete hondenren in een ‘voortuin’ gezien! En huizen die zo’n vieze indruk maakten, dat ik die maar voorbij ben gelopen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik het liedje ‘De Heilsoldaat’ in gedachten had: “Hij sjouwde van kroegie naar kroegie…” (1974: Kramer/Winter) Dat zegt genoeg over de sfeer die ik af en toe voelde.

Opmerkelijk ook dat steeds meer woningen een gelijkenis met een vesting vertonen. Rolluiken voor de ramen en brievenbussen verankerd aan de muur zijn tegenwoordig geen uitzondering. Maar prikkeldraad op de schutting en camera’s aan de gevel gaven mij de indruk dat de bewoners op zijn minst wel heel erg op hun privacy zijn gesteld. En dan druk ik het nog voorzichtig uit.

Tussen alle ‘opvallende’ adressen bleken gelukkig nog veel ‘normale’ adressen te bekennen. Het overgrote deel zelfs. Toch neemt dit mijn verontrusting niet weg. De vraag is: waar gaat dit naar toe? Ik wil geen waardeoordeel geven over wat ik heb gezien, het zijn feiten. Het gaat er ook niet om wie de schuld van dit alles is. Is er überhaupt een schuldige aan te wijzen? Het is evenmin van belang of het om koopwoningen gaat of om (sociale) huurwoningen. Het gaat om de kwaliteit van het sociale leefklimaat in de wijken waar de ‘gewone’ Helmonders wonen. (Ik laat alle andere zaken waar momenteel veel over te doen is buiten de beschouwing van deze column.)

Mijn waardering voor post-, kranten- en folderbezorgers is gegroeid. Zij hebben ongetwijfeld al veel eerder gemerkt hoe Helmond er ècht voor staat. Het is jammer dat zij geen podium hebben om hun bevindingen met Helmond te delen want er is werk aan de winkel. Dat begint bij het besef dat de verloedering toeslaat en het anders moet! Misschien zouden alle politici eens een folder- of krantenwijk kunnen nemen zodat ze zelf kunnen ervaren wat de stand van zaken in Helmond is. En voor sommigen: dat ze verder leren kijken dan hun neus lang is!