Helmondse Heldinnen: Tante Narrie
Maar toen kreeg ik bericht uit Australië dat mijn tante Narrie, ons moeder haar twee jaar jongere zuster naar het ziekenhuis moest omdat er een tumor in haar linker hersenhelft geconstateerd was. Die tumor maakte het haar steeds lastiger om te lopen.
Sinds ons moeder ruim 4 jaar geleden overleden is, is het (telefonisch) contact met mijn tante Narrie nog intensiever geworden dan het eerder al was. U zult vast begrijpen dat het bericht omtrent haar ziekte mij aangreep. Het vrolijke schrijven aan Toos den Bok stond even niet voorop. Ik bezocht nog wel onze onvolprezen stadshistoricus Giel van Hooff. Hij heeft mij ook ruimschoots vanuit zijn archief van informatie voorzien. Tot 14 maart heb ik toch nog flink wat kunnen doorlezen. Op 15 maart in de middag kreeg ik het bericht dat mijn tante in Australië rond half 1 ‘s nachts plaatselijke tijd (daar dus op 16 maart) overleden was.
Daarop heb ik vanuit mijn hart besloten dat (hoewel familie) ik toch graag over mijn tante Narrie wilde schrijven, die met slechts 4 klassen lagere school een geslaagd leven in Australië wist op te bouwen. Misschien voor u geen heldin, maar voor mij zeker wel.
In de januari en februari 2005 was ik bij mijn tante Narrie die woonde in Warrnambool (Vic.) een plaats in de buurt van Melbourne. (Ruim 3 uur met de trein.) Nog voordat ik geboren was, emigreerde zij al in 1952, in haar 26ste levensjaar samen met haar echtgenoot Gies Verheijen uit Milheeze.