16reacties

Rattenbeleid

Daar zat hij dan, prinsheerlijk in het zonnetje midden op mijn plaats. Ik kon mijn ogen niet geloven… De buurman had mij al gewaarschuwd dat er ongewenst bezoek door onze tuinen liep en nu zag ik het zelf ook! Een grote dikke, grijsbruine rat. Het eerste wat me te binnen schoot was tegen het raam kloppen. Daar was hij niet van onder de indruk. Met zijn kraaloogjes keek hij me aan en bleef hij gewoon zitten. Als het een mens was geweest dan had hij mij de middelvinger laten zien. Dan maar een paar keer flink met de achterdeur rammelen. Dat hielp. Weg was hij!

Wat nu? Spoedoverleg met mijn buurman leerde me dat de andere buurman, op de hoek, er al een had gevangen. Maar ja, dat bleek geen oplossing want ratten komen met hele families tegelijk. En als ze nog geen familie hebben, dan maken ze die wel. Behalve eten en alles kapotbijten zijn ze meester in het maken van grote hoeveelheden baby’s.

Na een wat breder buurtberaad werd besloten gezamenlijk op te trekken en melding te doen bij de gemeente Helmond. Dit met de gedachte dat ongedierte zich niet houdt aan perceelafscheidingen. Ze trekken gewoon van tuin naar tuin op zoek naar voedsel of andere zaken die zij interessant vinden. Die gezamenlijkheid was al een hele klus want onze buurt bestaat uit huur- en koopwoningen waarvan een deel flats. Gelukkig vonden wij de huurbaas, Woonpartners, aan onze zijde. Die was graag bereid zich bij ons tijdelijke collectief te voegen. Het liep anders…

Na de melding bij de gemeente kwam er een telefoontje van een ingehuurde ongediertebestrijder. “Ja mevrouw, wij kunnen alleen bij de melder komen want verder gaat onze opdracht van de gemeente niet.” Met andere woorden: het bedrijf mag niet verder kijken dan de tuingrens van de aanvrager. Daar schieten we dus niets mee op. Dan maar weer gebeld met de gemeente. “Nou mevrouw, u moet zelf de bron (het nest) van de ratten opsporen en dan geven wij het bedrijf opdracht dat te verwijderen.” Wat een ambtenaren logica! Ingebrachte argumenten dat opsporen en vernietigen van ratten toch een werk is van professionals leidde slechts tot de opmerking: “Dit is nu eenmaal het beleid van de gemeente.” Einde discussie. Zelfs het aangevoerde feit dat het voor de gemeente toch ook voordeliger en effectiever zou zijn één opdracht voor een groter gebied uit te doen, in plaats van meerdere individuele, veranderde niets aan het standpunt van de ambtenaar.

Mijn buurman heeft inmiddels zelf de melding van rattenoverlast gedaan. Het bestrijdingsbedrijf is gekomen en heeft bij hem vallen en een lokdoos met vergif geplaatst. De rekening is voor de gemeente Helmond. Meerdere meldingen van buurtbewoners gaan er nu ook komen. Het kostenplaatje gaat dus verder omhoog terwijl het nu al vaststaat dat deze individuele aanpak niet tot het gewenste resultaat zal leiden. Meneer Rat is daar veel te slim voor!

Woensdag kijken we samen met Woonpartners op welke manier we toch tot een gezamenlijke aanpak kunnen komen. Onze huurbaas denkt gelukkig wèl met ons mee!

Hanneke Hegeman