3reacties

Trots op Helmond?

Het gaat weer richting verkiezingen. Op 21 maart 2018, de eerste volle dag van de nieuwe lente, mogen we naar de stembus om te bepalen wie de komende 4 jaar op het pluche van een raadszetel mag zitten. Dat lijkt nog ver weg, maar achter de schermen zijn de politieke partijen al volop bezig hun vertegenwoordigers aan te wijzen en de strategie te bepalen. De teams worden gevormd en de rijen worden gesloten. Daar wil ik het nu niet hebben. Ik wil liever met u eens kijken hoe trots we nu eigenlijk zijn op Helmond, op onze stad. De aanleiding hiervoor is een reeks filmpjes die de gemeente heeft geplaatst op haar site. In elk filmpje krijgt een zittend raadslid de kans te vertellen hoe trots hij of zij is op Helmond. Kijk zelf maar eens.

Zonder een oordeel te vellen over de mening van onze beleidsbepalende stadsgenoten (de raadsleden dus), vraag ik me af hoe trots wij zèlf zijn op onze stad, op ons Helmond.
Volgens de Dikke van Dale heeft het woord ’trots’ zowel een positieve- als een negatieve betekenis: ‘eergevoel/zelfbewustheid’ versus ‘hoogmoed’. Welke van deze gevoelens roept Helmond op? En waar is dat op gebaseerd?
Als ik de berichtgeving in de krant volg, krijgt mijn Helmonds eergevoel een flinke deuk:

  • Meisje gewond bij vechtpartij in Helmond (21-9-2017)
  • Fraude-ambtenaar Helmond: zeven zondes om de zaak te bedonderen (21-9-2017)
  • Kelder woonwinkel Helmond vol met wietplanten (22-9-2017)
  • Moeder mishandelt agent nadat dochter zonder rijbewijs op scooter door Helmond reed (23-9-2017)

Dit zijn zo maar een paar zaken die zich de afgelopen week hebben voorgedaan. Om toch in een positieve stemming te komen heb ik de filmpjes van de raadsleden nog eens bekeken. Het zijn er 26 en we hebben toch 37 raadsleden! Zou ik hieruit kunnen concluderen dat er 11 zijn die minder trots op Helmond zijn? De toekomst richting maart 2018 zal het leren…..
Om niet helemaal in mineur te eindigen, meld ik dat vorige week het bankje voor de vermoorde Mien Graveland is onthuld. Het is een prachtig werkstuk geworden waaraan echte Helmonders met veel liefde een jaar hebben gewerkt. Alleen jammer dat de presentatie van dit gedachtegoed aan onze stadgenote niet aan haar kinderen werd gegund. Nee, dit momentum werd ingevuld door onze burgermoeder Elly Blanksma die zonodig wilde uitstralen hoe trots zij zèlf is op ‘haar’ Helmond. Zou hier het woord ‘hoogmoed’ passen of was het domweg de misvatting dat een burgemeester altijd voorop moet staan?