“Lieverd, waarom moet jij zo nodig altijd luis-in-de-pels spelen?” Het is een vraag die ik laatst, en niet voor het eerst, te horen kreeg van mijn lieftallige echtgenote. Oók niet voor het eerst was de verbaasde reactie die zonder spoortje van twijfel uit mijn mond rolde. “Ja kom op, ze vrágen er toch om?!?”.
Na het lezen over de Hé Heistraatcampagne, die een van de oudste straten van Helmond weer een beter imago moet geven, was ik licht aangedaan. Beetje boos zelfs. Niet vanwege de campagne hoor, want dat vind ik een prima idee. Nu er qua bebouwing weer licht aan de horizon gloort, lijkt de Heistraat weer wat meer allure te krijgen. “De Heistraat moet weer de Heistraat worden”, vertrouwde een oudere Heistraatbewoner mij een tijdje terug toe. Een mooie en terechte opmerking, dunkt mij.
Nee, waar ik problemen mee heb, is de financiering van de campagne. Volgens het Helmonds… sorry, Eindhovens Dagblad is de campagne namelijk “mede betaald door de gemeente en de woningcorporaties Woonpartners en Volksbelang”. En dáár heb ik dus wél moeite mee. In deze moeilijke tijden, waar geen geld is – of in ieder geval lijkt te zijn – voor poespas, wordt vrolijk een bedrag bijeengebracht voor een overwegend allochtoon feestje. Volgens de krant ging de opening van de campagne namelijk “gepaard met Noord-Afrikaanse klanken en multiculturele lekkernijen”.
Laat ik over één ding heel duidelijk zijn. Ik heb níets tegen Noord-Afrikaanse klanken en al helemaal niet tegen multiculturele lekkernijen. Integendeel. Ik heb enkel moeite met de subsidie erop. Laten we wel zijn: gemeenschapsgeld en geld van huurders kan in deze tijden wel beter besteed worden, niet? En dan bedoel ik niet het salaris van bestuurders of het dichten van Vestia-gaten. Of het subsidiëren van campagnes die wat mij betreft door winkeliers zelf gefinancierd moeten worden. Laat feestvierders lekker hun eigen feest betalen! Dat geldt immers voor andere feestvierders (zoals deze columnist) ook.
Ik weet ook wel dat gemeenten en corporaties de taak hebben iets te doen aan leefbaarheid. Maar volgens mij is die leefbaarheid wat anders dan het cofinancieren van Noord-Afrikaanse klanken en multiculturele lekkernijen.

De TextielBaron