Grote investeerder trekt zich terug uit het centrum van Helmond

Ondernemer Jan Verspaget, decennialang een van de belangrijkste commerciële investeerders in (het centrum van) Helmond, trekt zich – uit onvrede – terug uit Helmond. Onlangs heeft hij zijn (leegstaande) Helmondse panden te koop gezet.
Zakenman en kunstliefhebber Verspaget heeft bovendien besloten géén kunst meer te schenken voor de openbare ruimte in Helmond. Nieuwe of andere investeringen in Helmond sluit hij uit. Hij heeft aangegeven zijn (commerciële) aandacht te verplaatsen naar andere gemeenten, zoals Bussum waar hij onlangs het pand van C&A kocht van de familie Brenninkmeijer.

Zelf weigert Verspaget elk commentaar, maar betrouwbare bronnen uit zijn omgeving bevestigen dat hij het “helemaal gehad heeft met een aantal leden van het Helmondse college van B&W”.

De belangrijkste redenen van Verspaget op een rij:
– Een aantal jaar geleden vestigde supermarktketen Aldi zich in één van de panden van Verspaget aan de Noord-Koninginnewal. Bij het vestigen van een nieuwe winkel/bedrijf is de ondernemer verplicht ook parkeerruimte te realiseren. Lukt dit niet aan of onder het pand, dan betaalt de ondernemer een afkoopsom, zodat de gemeente deze parkeerplaatsen toch kan realiseren in de omgeving van de nieuwe vestiging. (bijvoorbeeld op het Ameideplein)

Van gemeentewege werd Verspaget- destijds- geconfronteerd met een (verplichte) afkoopsom van € 150.000 voor af te nemen parkeerplaatsen (20 parkeerplaatsen x € 7.500).
Op zich niets bijzonders, ware het niet dat Verspaget verbolgen was en nog steeds verbolgen is over het feit dat deze (verplichte) afkoopregeling naar zijn mening niet consequent, maar met grote willekeur in het centrum werd toegepast en hij daarvan de dupe is.

Zo hoefde, naar de mening van Verspaget, woningcorporatie Bergopwaarts, die de nieuwe winkelruimte voor H&M realiseerde aan de Markt, géén afkoopsom te betalen aan de gemeente, noch een (ondergrondse) parkeervoorziening te realiseren, ondanks dat de nieuwe H&M ruim 3 keer groter werd dan haar voormalige vestiging aan de Veestraat.

Insiders uit het centrum vertellen dat Verspaget een waslijst aan voorbeelden heeft van willekeurige toepassingen van deze afkoopregeling.
Hij heeft deze voorbeelden regelmatig voorgelegd aan burgemeester Blanksma en wethouder Stienen en nooit een afdoend antwoord gekregen.

– Bovendien is Verspaget verbolgen over de wijze waarop het huidige college omgaat met de kwaliteit van het centrum.
Op het onderhoud is fors bezuinigd, terwijl altijd bekend was dat de kwaliteit van het vernieuwde centrum alleen gegarandeerd kan worden als het onderhoud op hetzelfde peil blijft. Verder zijn de regels met betrekking tot het plaatsen van reclameboren e.d. losgelaten. Dit,terwijl juist hij met Thieu de Wit, na intensief overleg met alle ondernemers, het voor elkaar hadden gekregen dat de wirwar aan uitstallingen op straat plaats zou gaan maken voor ‘opgeruimde’ winkelstaten in het centrum én met ingetogen gevelreclame.

Vanwege hun grote verdiensten voor het vernieuwen van de kwaliteit van het bestaande centrum werden Jan Verspaget en Thieu de Wit enkele jaren geleden nog uitgeroepen tot “Helmonder van het Jaar“.

– De druppel die voor Verspaget de emmer deed overlopen is de negatieve opstelling van het college ten aanzien van het z.g. ‘0492-podium’ op de Markt.
Dit podium, een voormalig geschenk van de Stichting Carat aan de Helmondse gemeenschap, blijkt helaas niet aan de verwachtingen te voldoen.

Dit podium zou een middelpunt van levendigheid moeten zijn met regelmatig optredende bands en orkesten, zeker in de lente en de zomer, maar het podium is verworden tot een symbool van leegheid en teloorgang.

De Stichting Carat (als schenker) en ondernemer Verspaget wilden hierin verandering brengen. Hun idee was het podium om te te bouwen tot een permanent ‘glazen huis’, waarin volop ruimte zou zijn voor (amateur)kunstenaars. Verspaget zegde toe de financiering ervan voor zijn rekening te nemen en ging vervolgens – nadat het college van B&W hem had laten weten een ‘positieve grondhouding’ te hebben voor het plan – aan de slag met architectenbureau “De Twee Snoeken” uit Den Bosch om een en ander uit te werken. De uitwerking presenteerde Verspaget vervolgens aan de verantwoordelijke ambtenaren en bestuurders.

Onlangs kreeg Verspaget echter van wethouders Stienen en van Mierlo te horen dat konden zij zich niets herinneren van de “positieve grondhouding” van het college. Ook zagen ze het plan niet zitten en daarmee verviel elke verdere medewerking van het college aan het plan.

Verspaget hult zich in stilzwijgen en dat is een teken aan de wand. Want ofschoon Verspaget bekend staat in de stad als “ginne hendige” heeft hij zonder enige twijfel voor de stad Helmond en voor het centrum in het bijzonder, het hart steeds op de juiste plaats. Maar hij is boos, heel boos.

Verspaget maakte – met zijn foundation – de plaatsing van vele kunstwerken in het centrum mogelijk. Ook leverde hij een belangrijke bijdrage aan de “literaire” wandeling en de “kunstroute” in het centrum en aan andere evenementen in het Helmondse stadshart.

Verspaget zette het centrum van Helmond weer op de kaart. De kwaliteitsimpuls die zich in Helmond voltrok, was een voorbeeld voor talloze andere steden. Ondernemer Verspaget stak zijn nek uit voor Helmond, investeerde (met kunst) fors in de openbare ruimte. Hij en de Wit zorgden er samen voor dat de bezoeker het centrum weer ging waarderen en er daarom langer verbleef.

Zoek nog maar eens zo’n ondernemer.

Dit staat op Politieke Website, wel een heftig nieuwsverhaal over één van de rijkste Helmonders vond ik.