Als we kijken naar de participatiewet nemen kinderen, vrijwilligers of buren steeds meer zorgtaken op zich. Maar de afgelopen jaren hebben we een maatschappelijke ontwikkeling doorgemaakt die onomkeerbaar is. Veel kinderen wonen, werken of studeren in een andere stad dan waar hun ouders wonen en hulpbehoevend zijn.
Omdat we met zijn allen steeds ouder worden krijgen we ook een toenemende zorgbehoefte. Ondersteuning wordt een noodzaak als de adl –taken (de algemene dagelijkse levensbehoeften) steeds moeizamer verlopen.

Zelfredzaamheid van ouderen vergroten of tenminste handhaven is helaas niet voor iedereen weggelegd. Ouderen raken meer op zichzelf aangewezen en komen daardoor in de problemen. Wat zich wreekt en wij hebben als Senioren 2013 daar al herhaaldelijk op gewezen, is de te grote druk die gelegd wordt bij de mantelzorgers.
Veel mantelzorgers raken overbelast omdat zij vaak zorg verlenen aan iemand waar zij een emotionele band mee hebben. Ook hier in de Peel kennen we schrijnende gevallen van ouderen die bv. niet of nauwelijks nog buiten komen omdat hun partner – tevens de mantelzorger en zelf op leeftijd dat niet meer voor elkaar krijgt. De werkdruk onder het verplegend personeel is zo hoog dat er nauwelijks tijd is. Criminelen in ons land mogen dagelijks “luchten”, zij krijgen wel de basisbehoefte om frisse lucht te ademen en de zon op hun gezicht te voelen, wat voor onze ouderen vaak niet meer is weggelegd.

De situatie voor deze inwoners kan alleen worden verbeterd door een integrale aanpak. Met de nota lokaal gezondheidsbeleid 2016-2019 laat het college zien wat de nieuwe visie betreffende het te intensiveren ouderenbeleid inhoudt, waarvan in het coalitieakkoord sprake was en de integrale aanpak die in de voorjaarsnota al werd aangekondigd. Deze nota verdient ons inziens een compliment. Als dit in brede opzet allemaal slagvaardig in praktijk wordt gebracht en door zoveel mogelijk behoeftige inwoners benut gaat worden, dan maakt het college waar wat ze in het coalitieakkoord toezegde.

We hebben te maken met twee groepen van inwoners, die hulp nodig hebben – zij die al dan niet met hulp ‘het loket’ weten te vinden en – zij die in hun eentje of misschien zelfs wel met twee thuis zitten te verpieteren en dat loket niet bereiken. Alle speerpunten in de nota zullen van pas komen voor deze eerste groep. Maar wij gaan ervan uit dat we niet klaar zijn voordat er alles aan gedaan is om de nodige hulp ook daar te krijgen, waar die niet gevraagd wordt maar misschien in een aantal gevallen nog veel harder nodig blijkt. Er ligt een taak om alle hulpbehoevende inwoners individueel in beeld te krijgen en te houden. Anders raken inwoners steeds verder geïsoleerd en zij komen dan helemaal niet meer toe aan de zelfredzaamheid.

De aanbeveling van Senioren 2013 is vraag buurtpreventieteams, huisartsen, bezoekers van wijkcentra, zorgverleners en alle andere denkbare professionals om de gemeente een belletje te geven als ze iemand op het spoor zijn gekomen die door het vangnet valt.
Senioren 2013 wil voorstellen om een grondig onderzoek naar ‘verborgen ouderen- en gehandicaptenzorgbehoeften’, daarvoor zouden we snel middelen kunnen gebruiken uit de 8,4 miljoen die aan zorggeld op de plank zijn blijven liggen.

“Er bestaat geen medicijn, tegen oud of eenzaam zijn” (Herman van Veen)

Sandra Stijkel
Raadslid Senioren 2013