39reacties

‘Eerst de basis, dan de ambities’

Het valt me al een tijdje op: in tijden van globalisering is het laaghangend fruit (lees: de eigen inwoners) allang niet meer zo interessant. Bestuurders laten het veelal onaangeroerd en gaan direct voor de kers bovenin de boom, ambitieus als ze zijn. Dat levert ‘groene’ wethouders als Paul Smeulders zelfs prijzen op, hij werd onlangs verkozen tot Beste bestuurder van Nederland. Met daarbij de kanttekening dat niet de bevolking, maar mede-politici de nominaties verrichten (is dat niet raar?). Maar goed, Smeulders won. Waarom? Hij is ontzettend groen. Met duurzaamheid in zijn portefeuille wil hij Helmond een van de voorlopers van gasvrij maken. Die kers, daar hoog in de boom. Begrijp me niet verkeerd, er is niets mis met ambitie. Maar de basis lijkt soms te worden vergeten.

Voorbeeldje: het gedegen afstellen van stoplichten in Helmond. Een persoonlijke ergernis, ik beken. Maar het blijft wrang dat simpele en effectieve toepassingen blijven liggen, en dat even verderop (Automotive) miljoenen en miljoenen worden gespendeerd aan bijvoorbeeld zelfrijdende auto’s. Het fatsoenlijk afstellen van stoplichten is namelijk niet alleen goed voor onze gemoedstoestand, maar ook voor de doorstroming en daarmee het milieu (minder optrekken/afremmen). Rij met die gedachte eens door de stad, en kijk hoe vaak je denkt: verrek, dat kan beter.

Politiek gezien kan ik het allemaal wel begrijpen. Want zeg nou eerlijk, wat staat er beter op je cv? De wethouder die Helmond energieneutraal kreeg, of de wethouder die de stoplichten fatsoenlijk afstelde? Maar te veel ambitieuze wethouders in één stad, dan wordt het gevaarlijk. Helmond is er zo eentje. Herinnert u zich nog het 25 meter hoge kunstwerk van stadskunstenaar Rocco Verdult, waar wethouder Frans Stienen best 2,5 ton voor wil neerleggen? Of wethouder Erik de Vries, die voor een kleine 4 miljoen een Havenpark voor ogen heeft. En vergeet het zogenaamde Smart District in Brandevoort niet. Wethouder Smeulders wil daar de ‘slimste wijk van Nederland’ realiseren, jaarlijks goed voor enkele tonnen aan kosten. Met als klap op de vuurpijl deze week een aankondiging van wethouder Stienen: de gemeente wil zelf een zwembad bouwen. Dit ambitieuze plan komt bovenop het al ambitieuze plan om van De Braak een breed sportcomplex te maken. Alle partijen klapten dinsdagavond de handjes blauw. Echter, in diezelfde week luiden huisartsen in de binnenstad de noodklok. Ze spreken van ‘ontwikkelingswerk in eigen land’, zoveel armoede en ongeletterdheid komen ze dagelijks tegen. Of slechte huisvesting of compleet dakloos, allen tieren welig in de binnenstad.

Ik heb de websites en social media-accounts van de Helmondse partijen eens bekeken. Te pas en te onpas worden daar allerlei artikelen gedeeld, inclusief een vaak (iets té) opbeurende boodschap. Maar het verhaal van de huisartsen, geen woord daarover. Terwijl daar dus wordt gesproken van ontwikkelingswerk, discussiëren lokale politici over een 25-meter of 50-meter zwembad. Dat heel dat plan al snel 10 miljoen extra kost, blijft ook onbesproken. Gaat het al jaren denderend in de stad, dan zijn een (belachelijk) groot kunstwerk, een eigen zwembad, ‘de slimste wijk van Nederland’, een Havenpark, et cetera, allen goed verdedigbaar. Maar dat is niet zo. In tegendeel, het tikt het schrijnende aan. De basis moet goed zijn, daarna mogen ambitieuze wethouders hun cv’s aanvullen met prestigeprojecten, is mijn bescheiden mening. Maar in de tijd van gemeenteraadsverkiezingen lopen die verhoudingen vaak extra scheef. Voor de kiezer iets om in de gaten te houden, lijkt me. Je moet tegenwoordig opletten wie je citeert, maar what the hell, ik doe het toch: Helmonders first, dat is toch zo verkeerd nog niet?