9reacties

Rolluiken

Jan heeft rolluiken voor mijn slaapkamerramen bevestigd. Complimenten voor deze harde werker die het karwei in een halve dag heeft geklaard terwijl buiten een koelkasttemperatuur heerste. Je moet er maar zin in hebben. Ik heb het allemaal vanuit mijn warme woonkamer kunnen volgen en voelde me schuldig dat ik de klus niet in de zomermaanden heb laten doen. De verklaring daarvoor is eenvoudig: het bestaan van deze onvolprezen vakman was mij totaal onbekend. Ik ben er jaren naar op zoek geweest en dankzij mijn buurman is Jan gevonden en is er een einde gekomen aan mijn lange zoektocht.

Wat is namelijk het geval: mijn ramen zijn voorzien van ventilatiekasten die behoorlijk uit de raam steken. “Die zijn nodig”, zei de huurbaas, “om het geluid van het voorbijrazende verkeer te dempen”. Het zal wel! Afijn, die kasten vragen om speciale geleiders en die kon mij geen enkel bedrijf naar mijn zin leveren. Ze boden wel oplossingen die mij niet aanstonden zoals “We zetten een houten lat op de muur”. Ik ga namelijk voor duurzaamheid en een houten ondergrond heeft een beperkte levensduur. Andere geboden opties, vond ik veel te duur. Dus ik liet het er maar bij zitten.

Nou heb ik de eigenschap dat wat ik in mijn hoofd heb, niet in mijn kont zit. Met andere woorden het idee van de rolluiken liet mij niet los. Met elke warme zomer, wanneer de zon beukte op mijn slaapkamerramen, kwam het weer terug. Ik bleef er op puzzelen en bleef rondkijken in de straten waar ik kwam. Het viel me daarbij op dat er wel heel veel van die dingen in Helmond hangen. Let er maar eens op. Je komt ze overal en in alle kleuren tegen: groen, bruin, beige en wit. Sommige zijn elektrisch bediend, andere moeten handmatig in stelling worden gebracht. Er zijn piepkleine, gewoon kleine, grote en hele grote. En allemaal communiceren ze de boodschap dat ze de boel beschermen. De ene tegen lawaai of zonlicht, een andere tegen inbraak of inkijk.

Helmond lijkt wel dichtgetimmerd. Bij sommige woningen gaan de luiken nooit helemaal open. Zouden de mensen die daar wonen kiezen voor eenzame opsluiting? Ik snap daar niets van. Woon je aan een mooie straat, wil je het niet zien. Of wil je niet gezien worden? Dat kan natuurlijk ook.

Vakman Jan wist mij te vertellen dat rolluiken “… iets van zuid Nederland zijn”. Aan zee kom je ze, volgens hem, nauwelijks tegen. Dat zou komen doordat het zoutgehalte in de lucht zorgt voor vroegtijdige schade. Het is daar een kosten-batenanalyse. Jan was heel stellig in zijn verklaring: “Om dezelfde reden zijn de autoverzekeringen daar ook goedkoper”. Het is jammer voor de Nederlanders in de zeeprovincies want in het kader van milieubeschermende maatregelen bewijzen rolluiken ook goede diensten: ze houden de warmte binnen. (In mijn geval dus buiten.) Aan zee hebben ze wel meer wind dan wij, dat compenseert weer.

Mijn buurman en ik hebben nu dezelfde rolluiken, voor dezelfde ramen, van dezelfde leverancier. Onze overbuurvrouw heeft recent voor haar grote huiskamerraam een identiek exemplaar laten hangen. En wij zijn natuurlijk niet de enigen in onze straat. Of het van al die luiken nu mooier wordt, laat ik in het midden. Het is in elk geval wel een teken dat wij met onze tijd meegaan. Nu maar hopen dat onze investeringen de sociale interacties niet belemmeren want daar zijn ze niet voor bedoeld.

Hanneke Hegeman