Deze bedrijven maken de weblog mede mogelijk.
Kent u het nog? Het televisieprogramma van de NCRV uit de jaren ’60 en ’70 met een tweede reeks uitzendingen in de jaren ’80? Ik heb het over Farce Majeure: de actuele, komische en satirische kijk op de gebeurtenissen van toen met in de hoofdrollen Alexander Polak, Ted de Braak en anderen. En dat alles op de muziek van componist Harry Bannink. Legendarisch was het steeds terugkerende refrein: Lees verder »
Het is zo’n ochtend waarop je de zon moet zoeken. Het houdt ook in de meimaand maar niet op met regenen. De plantjes weten na de vorige droge zomers wel raad met deze overdaad. Ze groeien als kool en tonen een verschillende schakering van het prachtigste groen. Holland is een waterland en klagen over het weer heeft geen zin. Het is wel een neutraal en veel gebruikt onderwerp om een gesprekje met iemand te openen tijdens de uitlaatsessies met de hond. Lees verder »
In 2040 zal onze stad er anders uitzien. We moeten wel! De problemen die wij nu hebben op het gebied van klimaatverandering, de achteruitgang van wat eens onze gezonde leefomgeving was, plus de enorme groei die Helmond doormaakt, vragen om gedegen toekomstplannen. Wie dit ontkent leeft onder een steen en kan maar beter deze column overslaan. Lees verder »
De rook van de provinciale verkiezingen is opgetrokken. De stemmen zijn geteld met als uitkomst dat er geen enkele Helmonder op het pluche van het provinciehuis mag plaatsnemen. Opmerkelijk dat er vanuit onze zeer ambitieuze stad, die samen met Eindhoven en Veldhoven het hart van de snelst groeiende regio van Nederland vormt, niemand voldoende stemmen heeft behaald. Waarom hebben wij geen stemkanonnen? Wat is de reden dat de kwaliteiten van onze kandidaten op provinciaal niveau onvoldoende zijn gewaardeerd? Of zijn deze Helmonders gewoon te bescheiden geweest en hebben zij de kaas van het brood laten eten? Lees verder »
Helmond heeft gestemd! En hoe! We zijn met een grote groep pal achter Caroline van der Plas en haar BoerBurgerBeweging gaan staan. Een opmerkelijke keuze die ik niet had verwacht. Helmond is immers een industriestad en de laatste boer is hier al jaren geleden weggekocht om plaats te maken voor woningen. En zelfs ‘ijsbaan boer Kuijpers’ wil zo niet meer genoemd worden: “Ik heet Freek!”. Stemgerechtigde burgers daarentegen hebben wij er met ruim 68 duizend genoeg. Hoe de eclatante overwinning van BBB in de provincie uitpakt, zal de toekomst uitwijzen. Ik laat de speculaties graag aan de politiek analisten die hier verstand van hebben. Lees verder »
Wij hebben een tuinman in onze buurt. Nou ja, hij is eigenlijk niet van ons. We mogen hem en zijn collega’s een paar keer per jaar lenen. Dat is vaste prik. Hij is met zijn ploeg een bekende verschijning die er ineens is, een paar dagen blijft en dan weer vertrekt naar elders. Op naar de volgende klus die keurig volgens een ‘bestek’ wordt uitgevoerd. Tenminste dat neem ik aan, dat gaat immers altijd zo als de gemeente in de ‘openbare ruimte’ werk aanbiedt. Lees verder »
Het rommelt een beetje in de Helmondse bestuurshoek. Nou is dit geen unieke situatie want in de politiek is immers altijd reuring. Dat is inherent aan ons democratisch bestel dat floreert dankzij de verschillen in meningen en zienswijze en de vrijheid die wij hebben om onze mening te uiten. Wij zijn godzijdank géén Rusland! Van die vrijheid maak ik nu gebruik om mijn hart te luchten over de onnavolgbare werkwijze van ons stadbestuur in de afgelopen weken. Lees verder »
Helmond slibt dicht. Het autogebruik en het doorgaande verkeer maken van onze stad een bijenkorf van blik op wielen. Je kunt de stad niet meer in, zeker niet in de spitsuren, en als dat dan toch lukt, is het vechten om een gratis parkeerplek. Nou ja ‘gratis’? Daar betaal je toch wegenbelasting voor. Afijn, het gros van de Helmonders hoeft nog geen parkeergeld te betalen om de auto bij de woning te zetten. De vraag is hoe lang nog! Lees verder »
Mijn tandarts is gefrustreerd. De altijd aardige en rustig man liet mij voor het eerst in jaren het achterste van zijn tong zien. Hij is verontwaardigd en ik kan dat begrijpen. Wat is er aan de hand? Laat ik beginnen met de goede band die ik met mijn tandarts heb. Hij is kundig, bedient zich niet van poespas en is in alles zeer correct en betrouwbaar. Mijn halfjaarlijkse afspraken met hem leveren geen enkel probleem op. Ik doe braaf mijn mond open, hij controleert en pullukt wat (een woord wat mijn vader heeft verzonnen en dat helaas niet in Helmonds Woordenboek is opgenomen) en dan is het klaar. Meestal hoeft hij niet meer te doen. Voordat ik de deur uitga krijg ik nog het standaardadvies ‘goed poetsen en op tijd naar de mondhygiëniste’. Dat doe ik braaf, zelfs twee keer per jaar, en toch zijn al die maatregelen geen garantie tegen onvoorziene schade. Lees verder »
Nederland schrok deze week wakker van het negatieve nieuws over kijkcijferkanon Matthijs van Nieuwkerk. De zo bejubelde tv-maker, de aardige vlotte Peer die hij voor de camera’s altijd was, bleek ook een andere kant te hebben. De kwestie kwam door ijverig en diepgaand speurwerk van collega-journalisten uitgebreid in de media. Vervolgens kwamen er dagenlang ‘nieuwe feiten’ over de Amsterdammer die ons jarenlang trakteerde op prachtige programma’s. Matthijs werd van zijn voetstuk gehaald en kwam ten val. Lees verder »
In april 2017 ben ik samen met een vriendin die destijds een kleinschalig opleidingsinstituut had, op kruistocht naar Mark Rutte geweest met het doel de fiscale scholingsaftrek te behouden. Onze inspanningen zijn niet beloond. Vanaf dit jaar 2022 zijn de scholingsuitgaven geschrapt. Daarvoor in de plaats is de STAP-regeling gekomen (Stimulering Arbeidsmarkt Positie). Lees verder »
Bijna dagelijks loop ik, uiteraard met hond, door mijn buurt Helmond-Noord. De wijk is destijds aangelegd met veel ruimte voor groen. Ik heb de straten, de huizen en de plantsoenen zien verschijnen. En nog altijd is mijn wijk groen. De jaargetijden lees ik af aan de bomen. In de winter staan ze bijna roerloos te wachten op betere tijden. Dan komt de lente en nieuw leven ontspringt, zowel áán als ìn de bomen. Het grauwe grijs maakt plaats voor licht- bijna kwetsbaar groen dat een paar maanden later weer veranderd is een prachtig kleurenpalet dat in de herfst nog mooier wordt. Lees verder »
“Ik ben anders net als jij” een simpele tekst waarmee Wim Daniëls zijn nieuwste oeuvre “De Dikke Daniëls” begint. Het is een overzichtswerk waarin hij alle kanten van onze taal belicht. Taalmeester Wim is geen Helmonder, maar dat scheelt niet veel. Ach, dat hoef ik eigenlijk niet uit te leggen. Hij trad in de voetsporen van Bert Kuijpers, een oer Helmonder, die het leven in onze stad in zijn teksten, conferences, gedichten en liedjes op een prachtige wijze wist te omschrijven. Lees verder »
Dag Helmonders, daar ben ik weer, terug van weggeweest terwijl ik, bij wijze van spreken, de deur niet uit ben gegaan. Een paradox. Het was gewoon een drukke tijd waarin andere prioriteiten zich aan mij opdrongen. En een dag heeft maar 24 uur, toch!? Afijn, diverse van mijn bezigheden komen in volgende columns aan de orde. Voor nu mijn visie op een onderwerp dat ons allemaal aangaat: inconsequent gedrag ofwel niet verder kijken dan je neus lang is! Lees verder »
Het is leuk als je een tuintje hebt aan een drukke straat. Ik ben gezegend met een oer functioneel groen stukje dat jaren geleden is aangelegd door een oud-collega die er verstand van had. Het is een dankbaar tuintje dat super zijn best doet altijd groen te zijn en dat te blijven. Mijn tegenprestatie, de zorg voor dit stukje aangelegde natuur, stelt daarom niet zoveel voor. Een beetje bijhouden, meer hoeft het niet te zijn. En dat doe ik met plezier want tijdens dit onderhoud zie ik van alles om me heen gebeuren, soms voorbij scheuren en… ik word regelmatig aangesproken door passanten te voet: “Zo, dat komt er weer netjes uit te zien!” of “Was het weer nodig?” en “Ja, ja, dat is goed werk.” Allemaal aardig bedoelde en bemoedigende opmerkingen die het tuinieren een sociale en prettige bezigheid maken. Lees verder »
De afgelopen maanden is het spannend op het politieke toneel van Helmond. Er gebeurt van alles dat direct het gevolg is van de bemoeienis van de burger met het bestuur van de stad. De Helmonder wordt steeds mondiger en laat zich de kaas niet van het brood eten. Een paar recente casussen:
In het voorjaar van 2020 kwamen omwonenden van de Weijerweg in Brouwhuis op basis van inhoudelijke argumenten in opstand tegen een daar ‘illegaal’ gevestigde opvang van kinderen met een rugzakje. ‘Illegaal’ in die zin dat de bestemming van het pand (een prachtige villa) van wonen omgezet moest worden naar een maatschappelijke bestemming. Lees verder »
9 Juni 2021, zomaar een zonnige woensdag in Helmond. Geen wolkje aan de lucht en het heerlijke lenteweer zou nog de hele week aanhouden. De terrassen zijn weer open en het goede leven leek terug te keren naar Helmond. Dat had je gedacht. Nog voordat de zon goed en wel onze stad kon verwarmen deed de FIOD, op zoek naar witwaspraktijken, een inval bij een zonnestudie en een supermarkt. Beide van dezelfde eigenaar, een ‘bekende’ van Justitie. Tegelijkertijd werden in hetzelfde onderzoek drie woonadressen door de gewapende douane en FIOD met een ‘bezoek’ vereerd. Er werden geld en een administratie in beslag genomen. Lees verder »
Vadertje Drees (1886 – 1988) legde het fundament van onze moderne verzorgingsstaat. Hij had het vermogen ‘de dingen tot hun kern te herleiden’ en hij streed tegen het sociale onrecht dat hij tegenkwam. Willem Drees senior zorgde voor ons en legde basis van sociale rechtvaardigheid die we nog steeds terugvinden in voorzieningen zoals de Werkeloosheidswet en de AOW. Lees verder »
Daar zat hij dan, prinsheerlijk in het zonnetje midden op mijn plaats. Ik kon mijn ogen niet geloven… De buurman had mij al gewaarschuwd dat er ongewenst bezoek door onze tuinen liep en nu zag ik het zelf ook! Een grote dikke, grijsbruine rat. Het eerste wat me te binnen schoot was tegen het raam kloppen. Daar was hij niet van onder de indruk. Met zijn kraaloogjes keek hij me aan en bleef hij gewoon zitten. Als het een mens was geweest dan had hij mij de middelvinger laten zien. Dan maar een paar keer flink met de achterdeur rammelen. Dat hielp. Weg was hij! Lees verder »
Ik had haar 10 jaar niet gezien, Antoinette, destijds mijn maatje bij de fysiotherapie waar wij 3 keer in de week trainden om weer gezond van lijf te worden. Ondanks de pijn en de strijd om haar ledematen weer normaal te laten functioneren, stond haar Helmondse babbel nooit stil. De ene na de andere anekdote over haar ervaringen met het ziekenhuis, de artsen en andere hulpverleners kwamen met onvervalste humor uit haar altijd met lippenstift versierde mond. Antoinette met haar onberispelijke trainingspak en haar keurige kapsel bracht gezelligheid in de groep stakkers die elkaar met de week beter leerde kennen. Lees verder »
