3reacties

Vergeten topsporters

Dressuuramazone Dana van Lierop is 25 jaar en woont sinds een jaar of 10 in Helmond. Op de leeftijd van 3 jaar begon ze met ponyrijden. Vijf jaar later reed ze op de pony haar eerste Nederlands kampioenschap en in 2009 haar eerste Europese. In 2011 scoorde zij op het EK meer dan 80%. Die megascore had een ponyruiter nog niet eerder behaald. Het werd ook dik verdiend goud. Na de overstap op de paarden heeft de jonge Dana meerdere gouden EK- medailles gewonnen. Toen was het wachten op haar internationale doorbraak op het hoogste niveau bij de senioren. Daar is het nog niet van gekomen. Het gebrek aan geld nekt de ambities van deze Helmondse.

Ze heeft tot nu toe geen toppaard kunnen houden. Dankzij de Hongaar (!) Arik Yom Tov lijkt het tij nu te keren. Hij stelde een talentvol paard ter beschikking waarmee de aansluiting met de top binnen het bereik ligt. Er is wel een probleem: de wedstrijdkosten komen voor rekening van de amazone en dat hakt er flink in.

Een andere Helmondse topsporter is Niels Vink, 17 jaar. Hij heeft de droom om volgend jaar als rolstoeltennisser deel te nemen aan de Paralympics in Tokyo en een medaille mee naar Helmond te brengen. Wil hij tot de selectie behoren, dan moet Niels bij de beste 8 van de wereld horen. De benodigde punten kan hij alleen op internationale toernooien verdienen. Daarvoor zet hij samen met zijn trainers en familie alles opzij. Tokyo moet het begin worden van zijn grote carrière. Ambities zijn er genoeg, maar ook hier is geld een probleem.

Dana en Niels lossen het gebrek aan geld op hun eigen manier op. De dressuuramazone maakt veel uren en lange dagen om haar rekeningen te betalen. Ze schoolt jonge paarden voor eigenaren, geeft lessen aan ruiters met minder talent en legt elke cent opzij om bijvoorbeeld nieuwe wedstrijdlaarzen te kopen. Niels heeft de stichting ‘Niels on Weels’ opgericht en hoopt via een stappenplan de nodige donaties binnen te krijgen zodat zijn droom werkelijkheid wordt. 

Helmond heeft meer actieve toppers. Bob de Voogd (Europees goud en Olympisch hockey-goud) is er één. Of Nieky Holzken (wereld- en Europees kampioen kickboksen). Ik ken ze lang niet allemaal. Veel van de andere talentvolle stadsgenoten moeten in de schaduw van de publieke belangstelling hun sportdoelstellingen waarmaken en blijven daarom letterlijk en figuurlijk buiten beeld. Jammer, want deze sporters verdienen aandacht en erkenning van onze gemeenschap. En liefst nog een beetje hulp want juist zíj kunnen voor een positieve uitstraling van onze stad zorgen en dat doen ze ook! Het zijn onze ambassadeurs. Dat was in het verleden al zo. Denk aan Judith Meulendijks en Erica van Dijk (badminton), Annie van de Kerkhof (atletiek), Charles de Groot (zwemmen), Maria Blijlevens (kanoën), Michiel van Rijt (jiu-jitsu) en Pietje Damen (wielrennen). Ze kwamen er allemaal op eigen kracht! In de Kampstraat hangen onze grootheden allemaal aan de muur en op http://www.openluchtgaleriehelmond.nl/ vindt u de complete rij. Het is de moeite van uw (digitaal) bezoekje waard.

Helmond heeft geen topsportclub. We hebben wèl prachtige amateurverenigingen waarbinnen (jeugd)talenten hard trainen om een groot sportman of -vrouw te worden. Het zal niet iedereen lukken en niet iedereen zal die behoefte hebben. Die paar die er toch in slagen tot de internationale top te behoren, mogen meer steun krijgen. U begrijpt vast wel wat ik bedoel. Laten we daar als Helmondse gemeenschap nou eens verandering in aanbrengen en de Dana’s en Nielsen van nu wat meer koesteren en beter ondersteunen. Ze verdienen het en dat wordt vergeten.

Hanneke Hegeman