Stel je voor: je bent een avondje op stap in het Helmondse centrum. Je fiets is je vervoermiddel want wie een glaasje op heeft, laat de auto staan. Dat geldt ook voor de fiets, alleen je moet wat als je favoriete kroeg niet op loopafstand van je thuiskwartier ligt. De tweewieler is dan een goed alternatief. De jeugd heeft dat al jaren geleden ontdekt. Zo lang als ik me kan herinneren, komen hele groepen jonge Helmonders in het weekeinde al kwebbelend en trappend voorbij mijn huis. Soms met iemand achterop en altijd luidruchtig. Ach ja, je bent jong en je wilt wat. Zo waren wij vroeger toch ook!

Ik kan me mijn uitgaansleven nog als de dag van gisteren herinneren. We begonnen op de Steenweg en zakten dan af naar de Wal of we deden onderweg het Kelderke aan. Of andersom. Als we eenmaal in het centrum waren, deden we die driehoek te voet. Behalve Alphons Konings; die kwam steevast met zijn Volkswagentje waar hij apetrots op was. Alphons, klein van stuk wat hij compenseerde met een groot ego, dacht dat hij de hele wereld aankon. Ook de boom van een vent die op een mooie zaterdagavond op de Wal tegen zijn geliefde kevertje stond te plassen. Fonske (wij noemden hem ‘Kutje’) ging verhaal halen met als resultaat dat hij een pak slaag kreeg. Tja, zo ging dat toen. Hij had het kunnen weten… U begrijpt nu ook waarom wij hem een bijnaam hadden gegeven.

Je vervoermiddel meenemen naar het uitgaanscentrum was vroeger niet altijd een succes en dat is het blijkbaar nog steeds niet. Er is wel een verschil: in ‘mijn tijd’ werd een fiets gejat omdat iemand hem nodig had of …. vònd dat hij hem nodig had. Niet chique natuurlijk en ook niet goed te praten. Het gaf wel enige troost dat je dierbare rijwiel voor iemand dienst deed en daarmee toch nog enigszins betekenis had. En het gebeurde ook wel dat de fiets een week later als bij toverslag op dezelfde plek stond waar die was verdwenen. Kijk, dat was nog eens aardig van de onbekende die ineens geen dief meer was.

In de weekenden zie ik nog altijd jongelui voorbijkomen op weg naar een avondje stappen. Ze gaan wel wat later omdat ze eerst moeten ‘indrinken’ en ze gaan ook niet meer massaal op de fiets. Ondanks die terugloop vind ik met enige regelmaat op de zondagochtend gestolen fietsen of andere vervoermiddelen gedumpt in de groenvoorzieningen van mijn straat. Met name de fontein blijkt een favoriete dumpzone te zijn van rijwielen die na gebruik daar door onbekenden worden achtergelaten. Geheel of half gesloopt. En elke keer vraag ik me af wat voor zin dit heeft. Wat motiveert iemand het eigendom van een ander te stelen en het kapot te maken? Ik begrijp dat niet. Ik heb zelfs een vernielde scootmobiel in de gang achter mijn huis aangetroffen… De ‘feestvierder’ die hiervoor verantwoordelijk is, mag zich met recht een ‘vent’ noemen. Niet dus!

Afijn, wie zich na een avondje stappen afvraagt waar zijn fiets is gebleven, moet maar eens bij de plantsoenen in de Vinkelaan gaan kijken. Ik heb er net weer 2 aangetroffen. Een goede raad: wacht daar niet te lang mee want gevonden rijwielen blijken weer een prooi voor andere vandalen.

Hanneke Hegeman