Het is een haat-liefde verhouding: politici en (social) media. In augustus kwam onze burgemeester zelfs in het landelijke nieuws vanwege een (onhandige) actie op zijn facebookpagina.
Politici twitteren en plaatsen van berichtjes op bv facebook ook om de herkenbaarheid te vergroten, de drijfveren te delen en politiek handelen bekend te maken en te verklaren. Natuurlijk proberen we hiermee de sympathie van de kiezers te winnen. Ook het schrijven van columns zoals deze, op de Weblog van Helmond en in bv wijkbladen kunnen daaraan bijdragen.
Politici maken zich er mee (her)kenbaar maar ook kwetsbaar! Dat zal Fons Jacobs beamen.
Maar het zijn niet alleen acties van politici zelf, ook een interview of een (op verzoek van journalisten gegeven) commentaar maakt politici kwetsbaar. Collega’s, stadsgenoten, anonieme reaguurders (zij die zure, vinnige en soms zelfs beledigende en bedreigende reacties plaatsen via internet) … ze vallen zomaar over je heen!
Je kunt in de ogen van inwoners van je stad, je kiezers, maar ook die van je collega’s al snel een verkeerde opmerking maken of iets niet goed doen. Wethouders die te positief (!) twitteren, raadsleden die politieke standpunten innemen in columns (!), raadsleden die te weinig politieke standpunten innemen in columns, collegeleden die iets verkondigen dat niet door het college en/of de raad wordt gedeeld, raadsleden die iets aankaarten dat in hun partij niet lekker valt… En dan natuurlijk de politieke standpunten die door tegenstanders veroordeeld worden. Het kan allemaal tot onverwacht grote commotie leiden. En daarbij is de schade vaak groter dan alleen voor de persoon die het verkeerde handelen of de verkeerde uitspraak wordt verweten. De partij, de raad, het college, de stad… al gauw strekt zich de schade tot daar uit. Daarom is een cursus ‘omgaan met media’ en ‘omgaan met social media’ voor politici zeker geen weggegooid geld! Zelf nadenken blijft belangrijk; de verantwoordelijkheid (en de voorbeeldfunctie!) niet uit het oog verliezen.