Tegen deze achtergrond start de Brabantse Bard Gerard van Maasakkers onder een stralende Hemel zijn optreden, samen met Philbee van koninklijke stadsharmonie Phileutonia. Het optreden is het eerste hoogtepunt van het jaarlijkse Royal Phileutonia Proms, dat dit jaar alweer haar twintigste editie beleefd.
De boodschap van SamenLoop voor Hoop is nauw verweven met de setlist die Gerard start met “Een Handvol Vrienden”. Het is een hommage aan de vriendschap die dient als het cement tussen de stenen van het leven. Van Maasakkers put uit zijn rijke oeuvre en krijgt de handen met gemak op elkaar. Zijn luisterliedjes zijn kleine Brabantse volksverhalen die voor de echte Brabander even herkenbaar zijn als het leven in onze provincie. Samen met zijn begeleidingsband De Vaste Mannen en de Somerense marimba speler Jacob van Eijk verzorgt de innemende van Maasakkers een boeiend optreden dat muzikaal word omlijst door de bombastische klanken van onze harmonie. De set is afwisselend en bied ruimte voor Philbee om te schitteren tijdens de muzikale intermezzo’s als “Let it Go” uit “Frozen” terwijl ook van Eijk zijn solospot (“Circus Renz”) krijgt.
Het past allemaal als gegoten in elkaar en van Maasakkers voelt zich in deze setting duidelijk als een vis in het water. Zijn ongedwongen presentatie, heerlijke one liners, en zijn geniale interactie met publiek en voorbijgangers is even zonnig als het optreden. “Water en Lucht” past perfect onder deze zomerse Hemel en swingt de pan uit.
De gevoelige snaar raakt hij met de prachtige ode aan zijn vader, “Jehan”. Van Maasakkers wordt begeleid op de Bugel en verteld over zijn jeugd, zoals hij even later de kerkbanken bezingt in de ode aan zijn moeder. Het zijn kleine gevoelige pareltjes die door de warme klanken van Philbee aan zeggingskracht winnen en passen in het beeld van deze dag.
De remmen gaan pas echt los tijdens het onvolprezen Brabantse volkslied “Hier Heur Ik Thuis”, dat de handen opeen krijgt, evenals de absolute uitsmijter “Hee Goade Mee” dat zorgt voor een geweldige apotheose.

Na het optreden wandelen we door het park en lopen we langs de vijver van het park. Daar aan de oever staan nu de kaarsenzakken klaar met hun persoonlijke boodschappen van hoop en liefde. Hun boodschappen met kleurrijke foto’s en tekeningen, aangrijpende persoonlijke teksten en hartenwensen. De teksten vormen een ring rondom het water van de vijver. Het zijn er duizenden…. Duizenden berichten aan hen die ons ontvallen zijn, duizenden zakken die vanavond voor een feeërieke omlijsting zorgen van het evenement.

Ik kan niet anders dan in stilte voorbij slenteren terwijl ik de hand van mijn dochter strak vasthoud. Zo loop ik zwijgend weg van een plek die me diep raakt en waar de hoop het hopelijk wint van die slopende ziekte. Ondertussen hoop ik dat iedere Helmonder zich even losweekt van de Zomerkermis en koers zet naar dit evenement, even loskomt van het feestgedruis om de realiteit te omarmen. Pas als we die realiteit ervaren, kunnen we nog meer genieten van de festiviteiten in ons stadshart…

Edwin van Hoof

In de reacties hieronder staat een weblogupdate.