Zoals bij veel kantoren begint ook ons weekend met een vrijdagmiddagborrel. Een hapje en een drankje op kosten van de baas. Niks mis mee, nog 3 daagjes slapen en het is weer zover.
Toen wij met die borrel wilden starten, kregen we meteen toestemming van de grote baas. Zijn enige voorwaarde was dat we er geen kroeg van mochten maken. Nico, onze man van de technische dienst, is daar aardig in geslaagd, al zeggen wij het zelf.
Het thuisfront stelde al menigmaal de vraag waarom we vrijdags zo laat thuis zijn. Ook daar had Nico aangedacht. Steevast zeggen we dat we nog een computerklusje te klaren hadden. Gegeven onze werk, een snel aanvaardde reden natuurlijk.

en zie dat wij daarmee geen woord verkeerd zeggen.
.