3reacties

‘Wereldberoemd in de Molenstraat’

Fons de Graaf ging naar lagere school De Goede Herder en groeide op in de buurt van de Pronto. Hoewel zijn vader op 51-jarige leeftijd stierf, beleefde hij een relatief onbezorgde jeugd. Op jonge leeftijd besefte Fons al dat hij homoseksueel was. Toen hij een poosje daarna uit de kast kwam was dit heel dubbel. Aan de ene kant speelde er de gedachte van wat zal er gebeuren als ik het vertel? Aan de andere kant, als je me niet accepteert laat dan maar zitten. De gewezen Helmonder betitelt het uit de kast komen als volgt: ergens stel je je kwetsbaar op en aan de andere kant kies je tegelijkertijd voor de aanval. Fons vindt dat uit de kast komen nu gemakkelijker is dan in zijn tijd. Om zijn homoseksuele geaardheid is hij nooit echt gediscrimineerd.

Fons werd pas echt actief in het Helmondse sociale leven na zijn tijd op het St. Willibrord Gymnasium in Deurne waar hij in 1978 zijn diploma haalde. Doordeweeks fietste hij door de Bakelse bossen er naartoe. Achter het nieuwe kanaal was toen nog helemaal niets, aldus Fons. De Rijpelberg, Dierdonk en het nieuwe Brouwhuis bestonden nog niet. De gymnasiast werd daarna spoorstudent en ging Rechten studeren in Tilburg. Hij wilde echter juist in Helmond aan de weg gaan timmeren en hier een sociaal leven op gaan bouwen.
Fons houdt van de Helmonder vanwege diens ‘overlevingshumor’. “Een Helmonder maakt van zijn hart geen moordkuil!” Helmond is nog steeds een beetje een industriestad gebleven. Helmonders hebben nog steeds ietwat de klank en intonatie van de arbeider. Dat is in Tilburg anders. Tilburg was ook een textielstad maar is meer een plek voor hoger opgeleiden geworden, aldus de docent. Fons kreeg op zijn 33ste vast werk in Tilburg en verhuisde daar naartoe.
Hij voelt zich een bevoorrecht mens en telt zijn zegeningen. In onze stad heeft hij een rijk leven gehad. De huidige leerkracht was eind jaren 80 / begin jaren 90 een bekende Helmonder. “Ik was wereldberoemd in de Molenstraat”, grapt hij.
Hij was zanger/gitarist van de band Dutch Courage. Dit staat synoniem voor ‘ingedronken moed’. Vroeger beweerden sommigen dat Fons helemaal niet kon zingen. Nadat hij zich gerealiseerd had dat veel succesvolle popzangers eigenlijk ook niet echt goed konden zingen, besloot hij het toch te proberen. De muzikant was geboren en medio 1987 richtte Fons Dutch Courage op. 3 Jaar later kwam er een vinylsingle met de songs Walking on the Water en Heart of the Matter. “De B-kant was misschien nog wel beter dan de A-kant”, zegt hij met een kwinkslag. Zijn vijfmans-popband streed onder meer met The Kid Inside om de niet bestaande titel van beste band in Helmond en omstreken. Jaren later was Fons in Helmond nog te bewonderen op popfestival Impact in 2006 als bandlid van Fine By Eleven.
Liedjes schrijven doet hij nog steeds en gitaar spelen ook. Fons werkt op de Fontys Hogescholen en geeft er les aan HR-adviseurs in opleiding. De docent maakte aan het einde van afgelopen schooljaar nog een lied voor de afgestudeerden met als titel Hold On. De hierbij behorende clip werd uitgezonden tijdens de diploma-uitreiking in het Willem II stadion. Met dat lied bedoelde hij ‘Ga Door’ waarmee hij ze wilde adviseren om zich niet door het coronavirus af te laten schrikken.
Jarenlang was hij voorzitter van Roadhouse, een fusie van de Senter Soos en Werkwinkel eind jaren 80. De 2 jongerencentra waren vroeger compleet verschillend maar groeiden naar elkaar toe. Het tegenover het politiebureau gevestigde Roadhouse was aanvankelijk een sociaal-cultureel jongerencentrum maar werd steeds meer een poppodium. Een leuke plek voor de jeugd om hier zelf muziek te maken. Later ging het op in Plato. Over de Helmondse jongerencentra van de jaren 70 tot en met de jaren 90 was in 2015 een expositie in de Cacaofabriek. 
Fons is inmiddels met Tilburg vergroeid. Keert hij ooit nog terug naar zijn roots? Wie zal het zeggen, hij sluit niets uit…. Fons houdt nog steeds van Helmond.