Van der Pijl: De kloof
Het wordt zo vaak beweerd: er is een kloof tussen politici en burgers.
Nou ben ik al niet zo’n fan van het woord burgers, het klinkt zo ouderwets en doet denken aan heren met een gleufhoed en dames met een permanentje die met een pinkje in de lucht van hun kopje thee met een ulevel genieten in een tearoom. Niks tegen gleufhoeden en permanentjes maar ik hoop dat jullie de sfeer te pakken hebben….
Die bewering stamt volgens mij uit dezelfde tijd als de dame en heer zoals ik hiervoor beschreef.
Al heel vaak is met gedegen onderzoek aangetoond dat die kloof helemaal niet bestaat. Dat de gedachte blijft bestaan snap ik overigens wel. Als je niet alle achtergronden kent, lijken beslissingen die in de politiek genomen worden soms zo verschrikkelijk onlogisch. En, laten we eerlijk zijn, soms gebeuren er ook onlogische dingen. Soms snap ook ik het niet… en ik zit er toch dicht bij!
Maar wij politici moeten zorgen dat we benaderbaar zijn, gezien worden, problemen waarvoor de overheidsinstanties verantwoordelijk zijn oppakken en aanpakken. En als we iets doen (of níet doen) waar u niks van begrijpt dan moeten we dat wel duidelijk kunnen uitleggen.
Dat je daar je best voor moet doen en er tijd in moet steken weet ik maar al te goed. Helaas blijkt het onmogelijk iedereen te bereiken, al wil je nog zo graag. En dan bedoel ik niet dat ik het iedereen naar de zin moet kunnen maken, want die illusie heb ik gelukkig nooit gehad. Maar ik zal altijd blijven proberen die kloof vol te storten met wat ik maar kan vinden om dichter bij de mensen te kunnen komen waarvoor ik me wil inzetten.
Wat is het dan heerlijk als blijkt dat de kloof wel degelijk gedicht kan worden en dan nog wel vanaf de andere kant! Als mensen die tegen een probleem zijn aangelopen hiermee zelf flink aan de slag gaan en dan politici aanspreken om hen in hun strijd te helpen! De strijd van Roland voor een huis voor Samantha en voor een urgentiesysteem bij de woningcorporaties heeft u hier op de weblog kunnen volgen. Grote bewondering heb ik voor zijn inzet, vasthoudendheid en uithoudingsvermogen.
En hij heeft het belangrijkste doel van zijn missie inmiddels bereikt; een woning voor Samantha. Het tweede deel van zijn missie is nu ook een eind op streek!
Voor De PvdA en de SP was de actie van Roland de katalysator die zij al lang zochten om het slecht functioneren van het woonieziesysteem aangepakt te krijgen. De PvdA en de SP hebben elkaar over dit onderwerp heel gemakkelijk kunnen vinden en hebben samen opgetrokken in de strijd, die zij met Roland als inspirator, voorvechter en vooral voorbeeld hebben gestreden. De eerst succesjes zijn er, nu de rest nog!
Laat Roland ook uw inspirator zijn en zoek ons op als u iets wilt veranderen of bereiken. Schrijf, mail , bel of kom naar het PvdA Ombudsteam dat elke laatste vrijdagavond van de maand in de Fonkel te vinden is.
Mirjam van der Pijl
Raadslid
10 reacties:
Prachtig van Roland, helemaal mee eens.
Maar door jullie columns en vragen beantwoorden wordt die kloof ook kleiner. Het wordt wat begrijpelijker allemaal voor de gewone burger. Door forums als dit, weten jullie ook beter wat er leeft lijkt me. Want hier zeg je toch makkelijker wat je vindt. Ik zal nooit naar een politieke bijeenkomst of zo gaan.
Onderzoek toont aan dat er in formele zin geen kloof bestaat. Dat wil zeggen; er is sprake van checks & balances, verantwoordingsmechanismen. Andere onderzoeken (waaronder ook mijn eigen) tonen aan dat er wel degelijk een ‘kloof’ bestaat; de leefwereld van burgers (of bewoners, of mensen, of…) is verwijderd van die van politici, ambtenaren en andere institutionele actoren. Het feit dat de actie van ene Roland letterlijk benoemd wordt als ‘katalysator’ zegt iets over die verwijdering. Kennelijk zijn acties van burgers zelf nodig om politici in een bepaalde richting te duwen. Dat hoeft overigens niet verkeerd te zijn, maar het geeft wel stof tot nadenken.
@Bestuurskundige
Als je reactief bent loop je achter de feiten aan, als je pro-actief bent signaleer je misstanden voor ze optreden. De rest hou ik maar even voor me 🙂
Het zal wel aan mij liggen, maar van de laatste twee reacties begrijp ik geen jota. Zouden mensen aub in gewoon Nederlands willen reageren, dan kan iedereen meegenieten. Dit is alleen maar duurdoenerij.
Blijkbaar is er dus ook een kloof dus een Bestuurskundige en de normale burger 🙂
Ligt het aan de politicus/bestuurskundige die de taal van het volk niet spreekt, of aan de burger die niet wil luisteren?
@Hans Gruijters
De woorden reactief en proactief zijn toch niet zo hoogdravend? 😉
Vertaald:
Als je reageert op de actualiteit en daarmee de waan van de dag volgt, dan ben je eigenlijk al te laat. Dan is het leed al geschied, zijn er al mensen in de knel gekomen.
Het streven zou moeten zijn om van tevoren heel goed te kijken, kritisch durven te zijn en daarmee een hoop leed te voorkomen. Dat dit niet altijd gebeurt, daar zijn veel oorzaken voor te noemen en ik wil niemand voor het hoofd stoten, dus dat laat ik graag aan iemand anders over.
@Freddie
Daar heb je zeker een punt. Ik denk dat beiden waar zijn. Overigens ben ik geen politicus maar wel degelijk een ‘normale burger’.
Even wat verklaren: PvdA en SP waren al langer bezig met wooniezie en het urgentiesysteem. Bij ons waren de vele klachten al lang bekend en de slechte werking werd ook zelf ondervonden. In een democratie telt nog altijd de meerderheid zwaar dus moesten ook andere partijen worden overtuigd. De actie van Roland was nou net dat heel duidelijke voorbeeld dat ook anderen kon overtuigen. Vandaar katalysator. Voor Roland/Samantha en PvdA/SP win-win want versterking van hun acties.
En ja, het klopt dat politici soms pas in actie komen als “burgers” aan de bel trekken. Dat is alleen slecht als deze politici hadden KUNNEN weten dat er iets fout zat maar politici geattenderen op iets is daar helemaal niks mis mee, integendeel! En dat is nou juist ook wat ik met mijn stukje bedoelde aan te geven: mensen zoek ons (tijdig) op!
Dag Mirjam. Dank je wel voor je stukje en de lovende woorden naar mijn actie toe. Maar zoals ik al eerder aangaf in het andere weblog, ik heb het gedaan om Samantha te helpen, en ik mezelf zooooo machteloos voelde. En inderdaad de urgentie misschien weer terug te krijgen voor iedereen die er strakd tegen aan loopt. Want ook waar ik woon, hebben we dat probleem.
En helaas bleek mijn uithoudings vermogen ook een keer op te raken. Want ik ben vanaf Donderdag doodziek geworden. Ben eigenlijk in 20 jaar niet zo ziek geweest. Ben gelukkig weer wat aan de betere kant ( vandaar de reactie ) maar mag me nog niet al te druk maken.
Vandaar dat ik niet kon reageren de laatste 5 dagen.
Ik had mijn energie level naar de min 10 gebracht met de actie, maar ja, op dat moment had ik dat niet in de gaten. Wilde de zaak rond hebben en dat is gelukkig gelukt.
Dus ben blij dat ik in elk geval een mooi resultaat had, anders was het wel heel zuur geweest met dit nagerecht haha.
Als ik me straks weer wat beter voel, ga ik zeker hier nog mee verder, al is het alleen maar de mensen steunen die hier wat mee gaan doen. Dat heb ik in ieder geval in de pocket.
Een nieuw huis voor Samantha, dat was prioriteit nummer 1.
En een vervolg voor de andere helmonders, dat is twee.
Dus nogmaals bedankt voor diegene die me all the way gesteund hebben.
Groetjes Roland
Heel veel beterschap Roland!
Gedwongen rust dus, maar je hebt ook wel even rust verdiend.
Mirjam