Onze burgermoeder Elly, van geboorte Helmondse en trouw lid van het CDA, is een beetje dom geweest. Ze heeft zich wat stoerder voorgedaan dan ze in werkelijkheid is. Elly heeft, met het doel zich sterk te profileren, de waarheid in haar voordeel aangepast. Vervolgens is heel politiek Helmond over haar heen gevallen en is het streven van de burgemeester zich als crimefighter nationaal te profileren, als een boemerang naar haar teruggekomen. Buts, een blauw oog, maar wat mij betreft niet knock out. Wat zij heeft gedaan is helemaal in overeenstemming met het refrein van mijn geliefd Helmonds lied:

En dè hit’ie naw gedoan um dèt’ie Hellemonder is,
um dèt’ie ut nie wou weten of um dèt’ie ut nie wis,
mar ein ding dè is zeker dè dut’ie nauw nie mer,
want ut deet’um erges toch un bietje zer.

Ja, het is waar dat onze eerste burger de indruk heeft gewekt dat zij de Helmondse integriteitscode niet respecteert. Het is ook waar dat zij een enorme blunder heeft begaan door haar uitgebreide staf van communicatiedeskundigen buiten haar interview met de media over ‘criminele invloeden in het lokaal bestuur’ te laten. Waarom heeft zij van die deskundigheid geen gebruik van gemaakt? Zou het refrein hier van toepassing kunnen zijn?

Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom dat ‘D’n Hellemonder’ niet zo maar een deuntje is. Het hoort thuis in de categorie ‘Belangrijke Levensliederen’. Ik ben me er nu beter dan voorheen van bewust dat het gaat om een Helmonds stukje cultureel erfgoed. Want o, de tekst is zo herkenbaar in het leven van alledag. En hoe vaak denken we zelf niet “..dè doe ik nauw nie mer, want ut du me ergens toch un bietje zer”. Net zoals het Wilhelmus, verbindt het Helmonds lied ons.

Wat een overdenking! En dat allemaal omdat Rutte III het Wilhelmus verplicht in de leerstof wil opnemen. Ik vind het prima! Laten we dan meteen in Helmond afspreken dat we ons eigen lokale volkslied ook in het onderwijs opnemen. Naar welk lied mijn voorkeur uitgaat, moge u nu wel duidelijk zijn.