Vanaf vandaag heeft Ilse hier elke 6 weken haar column met haar bespiegelingen over Helmond. Wij wensen Ilse alle succes. De column van Perry is er over 3 weken weer.

Helmond, er valt een hoop te zeggen over deze stad….
Zeker als je er pas bent komen wonen!

De eerste reacties van toen ik vertelde dat ik in Helmond zou gaan wonen, “O, je wordt een kattenmepper?” Nu heb ik eigenlijk niks met katten, dus komt dat op zich vrij goed overeen. En ik verwacht dat daarom “de band” met Helmond mij zo aanspreekt. Mensen waren bang dat ik in de WW zou komen, en daardoor niet meer de mensen via internet op de hoogte kon brengen over mijn leventje in Helmond.
Trainingspakken werden in volle winkelwagentjes voor de deur afgeleverd, en de bankstellen stapelde zich op. Met een briefje; “leuke inrichting voor je voortuin en een makkelijke outfit om erbij te gaan zitten.”  Het was Pasen toen ik de beslissing maakte om in Helmond te gaan wonen, hoewel ik me er op verheugde paaseitjes te gaan zoeken, was niets minder waar…
Ik mocht mijn naam op een gouden kettinkje gaan zoeken. En dat letter voor letter! Mijn enige geluk daarbij is, dat ik een korte naam heb.

Daaruit maakte ik op dat voor veel mensen Helmond nog steeds een stad is die bekend staat om deze zaken! Maar voor mij is het dat juist niet. Mijn contact met Helmond is begonnen doordat ik er ben gaan studeren, er vrienden maakte en er ging stappen! Eigenlijk had ik nooit iets met “het platteland” en was blij dat ik aan het studeren was in “de grote stad” Helmond.

Daarnaast vind ik het Helmonds dialect echt geweldig! Wie spreekt het tegenwoordig nog? Hoewel ik elke keer gniffel als ik bepaalde uitspraken hoor, besef ik me dat Helmonds hier serieus een taal is geworden. Tot mijn verbazing zijn er zelfs woordenboeken over verschenen! Het enige wat ik nog mis, is het bandje/cd wat ik in de bibliotheek kan halen om het precies na te praten. Een cursus Helmonds welteverstaan! Ik denk persoonlijk dat ik mij als “niet Helmondse” daardoor beter kan inburgeren in deze cultuur. Of mag ik zeggen dat de Familie Klokgieters hier al gehoor aan heeft gegeven? Wanne?! ….

Aangezien ik tijdelijk geen werk heb gehad, en daardoor veel op de sociale contacten in de kroeg was aangewezen trof ik op een zekere dag een langharige man (inmiddels kortharig) die zich bezig hield met De weblog van Helmond. Deze man was er van overtuigd dat mijn kwaliteiten best in digitale vorm mochten verschijnen op deze weblog. Want ik, als nieuweling, zou nog een frisse kijk hebben op deze gemeente Helmond… En geloof me, fris is deze kijk!

Ilse