29reacties

De multi-miljonair

Waar zou ik zo’n 25 jaar geleden René anders hebben kunnen treffen dan in de kroeg. Dat was zijn 2de huis geworden, enkel slapen deed hij zo nu en dan thuis. René, van rijke komaf, had op een gegeven moment het leeuwendeel van het familiekapitaal ter verkoop aangeboden. Het leverde hem veel, heel veel geld op.

Normaal gesproken kon er weinig gebeuren, hij kon zich aardig wat veroorloven, maar tenslotte werd René armer dan iemand die tot de echte minima behoort. Bredero zei het al: Het kan verkeren. En René liet dat in de praktijk zien.In zijn voortdurende conflicten met de maatschappij, schopte René al vroeg vele heilige huisjes omver. Hij toonde zich betrokken bij mensen die aan de onderkant van de maatschappij leefden. Een groot gezin, kampend met huurschulden, schonk hij een woning in de rijkere buurt.Er waren vrouwen die aan de uitspattingen van René zelfs een eigen woning overhielden. Zijn talrijke uitstapjes kostten hem dan ook een vermogen. Ook in het buitenland kreeg hij conflicten met de overheid. Koppigheid leidde tot processen, die ook handenvol geld kostten.
René hield ervan na een party nog even door te gaan. Strijk en zet dat hij dan te vinden was in zijn stamcafé van Dikke Miet te Aarle-Rixtel. In dat café kon een blind paard niets kapot maken, de glazen waren te vies om uit te drinken, zodat de meeste bezoekers alleen uit de fles dronken. Na een flinke hoeveelheid whisky presteerde René het elke keer weer met zijn snelle Jaguar toch heelhuids thuis te komen.Maar zelfs elke dag feesten wordt een sleur. Bovendien raak je snel door je geld heen. En langzamerhand bleven de profiteurs weg. Toch heb ik bewondering voor René’s levensvreugde, met of zonder geld. Dat kenmerkt de ware levensgenieter. Bovendien hield hij van een grap.

Op een van onze kroegentochten spraken wij over de Koninklijke Familie. René beweerde dat het net zulke mensen zijn als “jij en ik”. In dat geval moest het mogelijk zijn eens een praatje met hen te gaan maken. Wij stapten in zijn Jaguar en reden naar Paleis ’t Loo. De marechaussee aan de poort dacht kennelijk dat de auto van een kennis van de Koninklijke Familie was en wuifde ons zo maar door. Op het Paleis vatte men ons bezoek sportief op. Wij hebben de familie zelfs nog even gesproken en inderdaad, het zijn hele gewone mensen.

Uit privacy overwegingen is de werkelijke naam veranderd in René,
maar Helmonders weten precies om wie het gaat.
Dit verhaal werd in 1996 gepubliceerd door onze stamgast J.E. Mulder.
Deze ‘Gefundenes Fressen’ ontstond door vraag 46 gisteren in ’t WWWWW-spel.