Rieter: Geen idealisme, maar realisme!
De Helmondse politiek hoeft Den Haag maar weinig als voorbeeld te nemen. Toch zijn er soms zaken waar we lering uit kunnen trekken. Bijvoorbeeld het besluit om ten tijden van de gascrisis de kolencentrales weer op volle toeren te laten draaien. De klimaatdoelstellingen worden daarmee on hold gezet om te voorkomen dat we deze winter een gastekort hebben. Dit ging niet zomaar want D66, Groen Links en PvdA waren vanuit idealistisch gedachtegoed tegen. Gelukkig drongen de andere coalitiepartijen deze realistische plannen door: geen idealisme, maar realisme!
Op dit moment gaan we van de ene crisis op de andere: woningcrisis, Oekraïnecrisis, asielcrisis, energiecrisis, zorgcrisis, bestuurscrisis, koopkrachtcrisis etc. Ook in Helmond zie je de gevolgen hiervan terug. Een aantal van deze crises met de ambities om deze te tackelen, is door het college beschreven in het ambitieakkoord (pdf). Positief aan dit akkoord is dat het niet volledig is dichtgetimmerd, maar van een college mag je tegelijkertijd ook verwachten dat het op bepaalde punten helder is. Zo mist Helder Helmond het financiële plaatje en de concrete uitwerking van verschillende ambities.
Brede welvaart is een term die veelal terugkomt in dit verhaal. We onderschrijven dit, maar wat heeft de Helmonder aan brede welvaart als hij of zij niet kan rondkomen? Ook wordt de klimaatcrisis naar onze mening nog té nadrukkelijk en idealistisch benoemd in het ambitieakkoord. Om echt verbinding met onze stad te gaan maken, hebben we meer realisme nodig. Leg juist de focus op het verbeteren van de bestedingen door bijvoorbeeld lokale lastenverlichting. Helder Helmond zou daarom de ongeremde groene ambities liever in de wachtkamer zetten. Want hoe je het wendt of keert, dit gaat onze inwoners geld kosten. Maak van de Helmondse klimaatdoelstelling 2035 nou geen halszaak en laat ook hier realisme de boventoon voeren!
Met partijen als Groen Links, D66 en PvdA in het huidige college houden we ons hart vast of er ook voor deze koers wordt gekozen. Hopelijk kunnen we als Helder Helmond het huidige college overtuigen van onze realistische kijk. Beste college, koester een partij welke kritische vragen stelt en haar mening niet onder stoelen of banken steekt. In elk geval weersta de verleiding om die weg te zetten als onbelangrijk of onwetend. Juist critici zijn belangrijk voor het scherp blijven en het verbeteren van de prestaties. Koester dus de luizen in de pels en bedenk dat het vermomde vrienden zijn. Want goed beschouwd hebben critici hoge verwachtingen, anders zouden ze geen kritiek leveren.
Martijn Rieter
Fractievoorzitter Helder Helmond
12 reacties:
De (inter)nationale problemen die Martijn in zijn column benoemt, zijn ter illustratie om daarmee iets over Helmond aan te geven. Omdat reacties ook hier ‘ietwat’ off topic gaan, werden er nu al 2 reacties verwijderd en zullen ze hieronder ook snel verwijderd worden. Zoals we eerder uitlegden: het gaat op De weblog van Helmond over… Helmond. Daar zijn we streng op bij de columnisten en zoals je ziet dus ook bij de reageerders.
Benieuwd naar het topic? Lees hierboven de column die Martijn Rieter schreef.
Mocht je meer uitleg wensen: stuur een mailtje naar [email protected] met je telefoonnummer. Wij bellen je dan graag om het uitgebreider uit te leggen. Hieronder is dat in ieder geval niet gewenst.
“Koester dus de luizen in de pels en bedenk dat het vermomde vrienden zijn. Want goed beschouwd hebben critici hoge verwachtingen, anders zouden ze geen kritiek leveren.”
Dit had je niet beter kunnen verwoorden… ‘Helmond’ heeft een luister en wederhoor probleem, op alle lagen van de politiek én bevolking al meerdere jaren. Laten we hopen dat dit college, de onderliggende problemen op elk niveau beter weet én gaat aanpakken.
Goed gesproken Martijn! Jullie steken de hand uit en dat deed de coalitie eerder ook al. Hopelijk ontmoeten jullie handen elkaar. 🙂
Kleinigheid misschien: critici zijn inderdaad heel erg belangrijk, zonder wrijving geen glans. Maar jullie zijn geen luizen in de pels! Dat zijn ondingen waar je zo snel mogelijk vanaf moet.
“Helder Helmond zou daarom de ongeremde groene ambities liever in de wachtkamer zetten”.
Helemaal eens Martijn, maar ik heb toch liever dat Helder Helmond deze ambities achter slot en grendel in de vrieskast zet.
Als partijen als Groen Links, D66 en PvdA voor deze koers kiezen dan zullen er zware tijden aanbreken voor de Helmonders.
Goed dat Helder Helmond hier realistisch in is, we worden toch al van alle kanten voorgelogen en bedrogen door de politiek.
Goed beschreven Martijn!
Talent!!
Martijn: Jouw weblog bijdrage van deze week is voor mij aanleiding om een reactie te geven op een tweetal onderdelen.
Op de eerste plaats jouw opmerking over Brede Welvaart ; ik geef toe dat het een nog niet bekend begrip is en verder uitleg en toelichting vraagt. En daarbij hoort ook dat er tijd en ruimte moet zijn om het uit te werken. Maar wat als er niet was gekozen voor een stevig beleidsfundament? Was de Helmonder dan beter af? Links om of rechtsom: welvaart is van groot belang voor de samenleving en de resultaten daarvan beter verdelen is een groot goed. Mijn advies zou zijn om het principe te omarmen, zelfs dat te koesteren.
Een kwestie waar ik op terug wil komen is het slotstuk van de bijdrage.
Waar baseer je de stelling op dat dit college niet tegen kritiek kan en de bijdragen van een oppositiepartij als onbelangrijk en onwetend gaat beschouwen. Ademt het hele ambitieakkoord niet het tegenovergestelde?? Ja, het klopt dat critici dwingen tot scherp blijven op prestaties. Belangrijk is dat die kritiek er dan ook toe doet om een kwaliteitsslag te maken. En niet op detailniveau blijft hangen door zes keer dezelfde vraag te stellen. Lijkt me een puntje van aandacht.
Idealisme en realisme zijn geen tegenstellingen zoals in jouw betoog zijn opgenomen, maar elkaar versterkende opvattingen. Ik ga er van uit dat we elkaar hierop kunnen vinden.
Als Helmond nu eens wat meer vaart had gemaakt met haar duurzame ambities en had gezorgd dat de woningcorporaties steviger hadden ingezet op isolatie de afgelopen jaren. Dan waren veel minder armlastige mensen nu de klos van de hoge gasprijzen geweest. Duurzame woningen beteken namelijk ook, financiële zekerheid in een onzekere wereld.
Eigenlijk gaat het hier over korte termijn of lange termijn oplossingen. Als ik het zo lees is Martijn heel erg van de korte termijn. We moeten NU dingen oplossen en al die uitgaven aan lange termijn doelen moeten maar geschrapt worden. Sorry dat ik het zeg, maar dat is wel erg kortzichtig.
Zoals Willem hierboven al zegt: als er meer verduurzaamd wordt nemen de kosten voor het verwarmen van je huis ook af. En armoede los je niet op door er een zak geld tegenaan te gooien. De gevleugelde uitspraak “Geef een man een vis en hij heeft eten voor een dag. Leer hem vissen en hij heeft alle dagen te eten” is hier van toepassing.
Als grote problemen zoals het klimaatprobleem of de tweedeling/welvaartsdeling in de maatschappij op te lossen waren door er eenmalig een zak geld tegenaan te gooien, dan was dat allang gedaan. In de praktijk zal goed beleid altijd een mix zijn van symptoombestrijding (korte termijn) en pogingen om de boel bij te sturen (lange termijn).
Dat neemt niet weg dat er nu door bijzondere omstandigheden op de korte termijn echt wel extra middelen nodig zijn om de mensen die het zwaarst getroffen worden te helpen. Persoonlijk ben ik wel voorstander van een vrijwillige toets op het besteedbaar inkomen als basis voor eventuele compensatie. Een generieke lastenverlichting komt ook terecht bij mensen die nog prima rond kunnen komen en lijkt me alleen daarom al niet de juiste oplossing. Daarnaast gaat zo’n lastenverlichting ten koste van de structurele inkomsten van de gemeente, terwijl het probleem wat je ermee probeert te bestrijden een tijdelijk probleem is.
Eens met Willem en Michiel. Het ontbreekt zeker in de politiek aan lange-termijn-visie. Dat zie je ook bij de discussie rondom Den Ouden. Als partijen eerder ingrijpen bij met name klimaat- en duurzaamheidseisen met een eerlijke en duidelijke visie, dan krijgen we ook niet de discussie over wat idealistisch is en wat realistisch. Realistiosch is tijdelijk inzien dat impopulaire maatregelen nodig zijn. Niet je kop in het zand steken.
Je ziet bij de discussie rondom Den Ouden en veel meer vergelijkbare situaties dat economisch gewin consequent voorop staat, niet de burger.
Jammer dat dat hier nergens benoemd wordt, maar wel weer het geblaat over idealisme.
Ik ben wat dat betreft blij met de genoemde partijen in het college, want met het
CDA en VVD weet je in ieder geval zeker dat economisch gewin (grote bedrijven en boeren) voorop staat, alleen schijnt Helder Helmond dát niet te zien.
Duurzaamheid is een lastige kwestie, omdat mensen vaak gedwongen worden ANDERS te gaan leven en dat wil de gemiddelde westerling niet.
Dat D66, GL en PvdA dat wel durven te benoemen, vind ik eerlijker dan het beleid van pappen en nathouden en enkel meelullen met de meute.
Daarop aanvullend ben ik wel degelijk van mening dat transitie vooral betaalbaar moet blijven voor de burger en grote bedrijven daar met hun bedrijfsmodel onderhand eens prima op kunnen aansluiten door de megawinsten – ook (of juist?) gedurende de Corona-periode in te zetten. Dát heet idealisme, maar vooral eindelijk eens naar een ander doel dan enkel geldelijk gewin zaken realiseren.
@Frans Mol op woensdag 20 juli 2022 om 17:23:
Hoi Frans,
Je vragen zijn opgesteld vanuit nogal een negatief oogpunt. Je verhaal over Brede Welvaart, ik zou zeggen lees dat stuk uit mijn column is opnieuw want volgens mij staat daar verder geen onvertogen woord. Ik benoem zelfs dat we dit onderschrijven.
Daarnaast is mijn slotstuk een oproep. Niet gelijk alles wat daar staat is meteen een verwijt. Om te stellen dat het ambitieakkoord het tegenoverstelde is, lijkt ons nog te vroeg om dat te concluderen. Laatste raadsvergadering bij de behandeling van motie/amendementen bleek alweer dat collegepartijen nog een te afwachtende houding aannemen richting college.
En tot slot, als het college gelijk antwoord geeft, dan hoeft een vraag niet herhaald te worden. Puntje van aandacht inderdaad!
PS. dit verhaal heeft veel raakvlakken met mijn betoog wat ik heb gehouden in de raadszaal (toen had je niks op te merken). Je mag me uiteraard altijd vragen stellen via de Weblog, maar laten we als collega’s het debat aangaan daar waar het hoort: De Raadzaal
@Willem op woensdag 20 juli 2022 om 19:17:
@Michiel van Geel op donderdag 21 juli 2022 om 10:27:
Dag Willem en Michiel,
De quick wins zoals Willem eentje van noemt moeten zeker opgepakt worden. Het gaat in de column puur om de energiemaatregelen die onze inwoners gaan voelen in de portemonnee. Zeker met deze toenemende inflatie is dat geen optie dus daarom even on hold zetten. Daarnaast kan je een euro maar 1 keer uitgeven. Als je ziet hoeveel de klimaatcrisis wordt genoemd in het ambitieakkoord en hoe weinig tot niet er wordt ingegaan op onze zorgelijke veiligheidspositie, daar maak ik me wel zorgen over ja.
Tot slot heeft niet alleen de onderkant van de samenleving (wat je suggereert uit je verhaal) het lastig op dit moment. Dus, alleen op die groep te focussen is wat mij betreft te kort door de bocht. Ook dit soort maatregelen kan je een tijdelijk karakter geven i.p.v. standaard structureel.
@Martijn Rieter, Helder Helmond op maandag 25 juli 2022 om 17:11:
Juist om niet alleen op die onderkant te focussen had ik het over die vrijwillige toets op het besteedbaar inkomen. De vraag is wel of zo’n toets makkelijk en transparant in te richten is, zodat zo min mogelijk inspanning van de gemeente nodig is. Medewerking van de banken, (meestal gebruiken mensen maar een rekening voor al hun vaste lasten) die immers die informatie al hebben en vaak ook al een soort budgetteer tool aan hun klanten aanbieden, zou bijvoorbeeld een manier zijn om alle info privé te houden en alleen het vrij besteedbaar inkomen door te geven aan de gemeente. Als het vrij besteedbaar inkomen dan hoog genoeg is is er iets anders aan de hand en moet er een budgetcoach ingeschakeld worden of maatwerk gedaan worden.
Wat we denk ik in ieder geval niet moeten doen is zomaar een zak geld geven aan iedereen om de koopkrachtdaling te compenseren. Het is niet leuk, maar juist in een crisis moeten de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Als je dus een die mensen bent met een wat hoger inkomen, dan mag er wat mij betreft echt wel wat extra bewijslast gevraagd worden dat je het niet kunt dragen. En dat is nog los van het feit dat onze overheid eigenlijk aan de lat staat voor dit soort algemene koopkrachtcompensatie en daar ook al stappen in gezet heeft.