De huidige corona-situatie voelt voor Erik als onwerkelijk en geeft hem een gevoel van onzekerheid. Net als vele mensen maakt hij zich zorgen om zijn ouders (65 en 70 jaar) die ook bij 1 van de risicogroepen horen. Aan de andere kant ziet hij ook mooie dingen gebeuren in de maatschappij. “Bij sommige mensen haalt deze toestand het slechtste in ze naar boven, maar bij velen ook het beste. Dat laatste is 1 van de weinig goede facetten van deze crisis.” Vanaf dat de wethouder ’s ochtends opstaat, is hij in feite continu met de crisis bezig. Afleiding zoekt hij op dit moment in een beetje lezen (“helaas te weinig”) en muziek. Erik is van de ‘hardrock-afdeling’, Caliban is op dit moment zijn favoriete band.

De wethouder heeft veel respect voor iedereen die in deze moeilijke tijden een steentje bijdraagt. Van de verpleger in het ziekenhuis tot en met de buurvrouw die zorg draagt voor haar buurman. “Voor velen in deze moeilijke tijd, is het nu niet alleen een kwestie van ‘ikke, ikke, ikke en de rest…’ We zijn er weer voor elkaar.” Wel doet het hem pijn wat de gedupeerden mee moeten maken. Zo vindt hij het heel erg dat er mensen sterven zonder dat ze afscheid konden nemen van hun dierbaren. Ook vindt hij het triest dat steeds meer overledenen een weinig bezochte begrafenis hebben. Hij heeft echter wel begrip voor deze maatregel vanuit de landelijke overheid.

Privé is er af en toe nog wel tijd voor een grapje en heel soms bij B&W. Erik stelt echter meteen 1 ding glashelder: “We zijn diep doordrongen van de ernst van de situatie. Het is op dit moment het hoofdthema binnen de Helmondse politiek.” Hij heeft de stille hoop dat er door de corona-crisis een positieve verandering komt in de maatschappij. Als politicus is hij blij dat bepaalde beroepsgroepen eindelijk de waardering krijgen die ze verdienen en hoopt dat dit ná deze moeilijke tijden ook zo blijft. Als deze crisis voorbij is wil Erik onder andere veel bijslapen en iets leuks gaan doen met zijn vriendin en kinderen.
Een groot evenement met iedere Helmonder die zijn of haar steentje bijdroeg, vindt hij een mooi idee. Mede om het groepsgevoel te benadrukken en hopelijk in stand te houden. Maar waarschuwt de wethouder, “we moeten niet te vroeg juichen. We mogen pas blij zijn als het virus echt verslagen is.”
Erik eindigt met een laatste oproep aan de Helmonders. “Leef de regels na, wees zo voorzichtig mogelijk. Kijk om naar de kwetsbaren en blijf voor elkaar zorgen!”