22reacties

‘Sportgala: 010-feestje met Helmonds tintje’

‘En hoe was jouw tennisjaar?’ Kanoslalomster Dian Derks kijkt presentator Ardie den Hoed verbaasd aan. ‘Nou, ik doe aan kanoslalom’, antwoordt ze. Den Hoed kijkt even naar het scherm achter zich. Shit, denkt hij. Ik dacht dat het Milou van der Heijden was, met dat zwarte haar.
Het was niet Milou. Die trouwens ook niet tennist, maar squasht. En die dan wel een van de drie genomineerden was voor de prijs ‘Sporter van het Jaar’, maar die niet aanwezig bleek. Den Hoed besloot er maar niet teveel woorden over vuil te maken.

Bij een Sportgala staan de sporters centraal. Dat was donderdagavond in een goed gevuld Fitland absoluut niet het geval. De gemeente Helmond, Frans Stienen, had gekozen voor een nieuwe opzet van het van oorsprong Helmondse sportfeestje. Fast Forward, een Rotterdams bureau dat ook al het Brabants Sportgala organiseert, mocht de Helmondse equivalent er ook wel even bij doen. De begrote kosten voor het Helmondse feest konden dan ook gebruikt worden voor het échte gala. Het werd een Rotterdams feestje, met Rotterdamse artiesten en een Rotterdams, professioneel presentatieduo.

De eerste tien jaar van het gala mocht ik de presentatie doen. Samen met een groot aantal vrijwilligers maakten we er mooie avonden van. Waarin aandacht was voor de mens achter de sporter, voor de prestaties die ze hadden bereikt en voor de dromen die ze hadden. Er waren filmpjes waarin de sporters werden voorgesteld, er waren bloemen, oorkondes en er was een jury die bestond uit oud-sporters en sportjournalisten.
Na 27 jaar Sportgala moet de conclusie zijn dat er niets meer van over is. Er is nog wel een ‘vakjury’, maar wie daar in zit is totaal onduidelijk. Dat Swift, een van de winnaars van de avond, een handbalvereniging is wist de presentator niet en wat JIBB écht doet, ook dat was voor de beste man een complete verrassing. Als klap op de vuurpijl werd de uitreiking van de Sportvrijwilliger van het Jaar compleet vergeten. Dát loste Arie trouwens goed op door na het laatste lied, op een moment dat al verschillende mensen op weg waren naar de parkeergarage, te doen alsof het allemaal zo bedoeld was. Dat er drie genomineerden in de categorie waren, wist hij vervolgens niet meer. Hij vond het dus ook niet nodig om ze nog even naar voren te halen.

Het was een Sportgala zonder gevoel. Waar weinig mis ging. Alleen het confettikanon knalde al ver voor de aanvang. Verder was het glad en strak geregisseerd. De ‘neutrale’ bezoeker zal het allemaal niet opgevallen zijn. Els en Frans Luijten en Hans Raaijmakers wel. Zij maakten vele jaren deel uit van de vrijwilligerscrew die het gala mogelijk maakten. Dit jaar wilde Frans Stienen ‘iets anders’. De vrijwilligers werden bedankt. Of nee, niet eens bedankt. De tranen die ik gisteren in hun ogen zag deden ook mij pijn.

Dat het Eindhovens Dagblad een dag later elke vorm van kritiek achterwege laat, laat misschien wel zien dat de verloedering van de lokale krant al is ingezet. Naar het gala stuurde men een regiocorrespondent, Perry Vermeulen. Perry is in het dagelijks leven werkzaam bij Groep5700. En een van de belangrijkste klanten van dat bureau is de gemeente Helmond. Nee, Perry zal de kritische noot niet kraken. En wil hem liever ook niet horen. Want wie kritiek heeft op de gemeente, en zeker op Frans Stienen, die hoeft niet meer op een opdracht te rekenen. Het wordt tijd voor een ‘Sport’wethouder in Helmond.