De weblog van Helmond

“Is dat iets voor jou, Alana?” klonk een bekende stem door mijn telefoon vanmiddag.
En voor ik het wist, ging ik naar de exclusieve perspreview World Press Photo in de Cacaofabriek. De opening voor de pers was om 13:15. En ik was zo’n geluksvogel dat ik daarbij mocht zijn.
Nadat ik verdwaalde in de Cacaofabriek (Ik liep achter een man aan waarvan ik dacht dat hij daar ook naartoe ging. De man had ook een fotostudio, maar het was niet diegene waar ik naar opzoek was.) en bijna weggestuurd werd, want de opening is pas om 17:00 (Ik zie er gewoon niet als ‘pers’ uit). Was ik op de goede plek bij de juiste mensen. Lees verder »

Een kleine 2 jaar terug kocht ik een hondje. Ik zat niet lekker in mijn vel en kreeg dat als aanrader. Een hondje om me minder alleen te voelen, voor gezelligheid en een knuffel wanneer je ’s avonds op de bank zit. Maar ook om ritme in mijn dagen te krijgen.
Uren gingen we wandelen. Door de bossen (Bakelse bossen, Stiphoutse bossen, door de Bundertjes). Langs het nieuwe kanaal, bij de Warande. Noem het maar en ik liep daar. Lees verder »

Toen ik zo’n kleine 2 jaar geleden ging verhuizen, kreeg ik weleens de vraag “Waar ga je ergens wonen?”.
Door alle verhalen die ik gehoord had. En alle vooroordelen die ik daardoor had. Merkte ik weleens dat ik met wat schaamte antwoord gaf.
Het is namelijk een wijk waar tijdens de lockdown het een en ander vernield werd. Veel kinderen een te grote mond voor hun leeftijd hebben. Filmpjes rondgaan waarin iemand op zijn neus wordt gestompt na een dronken aanrijding. Lees verder »