De Helmonder is niet tevreden over het onderhoud van zijn of haar dorp, in het bijzonder van het groen. Alleen in het centrum, Dierdonk en Brandevoort valt het nog mee. Daarbuiten gaat het dorp aan verwaarlozing ten onder. Die conclusie kun je trekken uit de Inwonersenquête 2007.
De meeste klachten komen over het aantal prullenbakken, het verwijderen van zwerfvuil en hondenpoep.
Opvallend is dat deze drie zaken ook in 2002 al het slechtst scoorden. In vijf jaar tijd heeft de gemeente dus kennelijk niks bijgeleerd.
Eigenlijk verbaasd me dat niks. Jaren geleden al heeft de gemeente besloten dat groenonderhoud te veel geld kostte. Een tapijt van onderhoudsvrije bodembedekkers –  ja zo heten die – was het gevolg. Weg met alle fraaie bloemen en planten die af en toe om een schoffel, snoeischaar of waterslang vroegen. Er moest op een stormachtige Artimond een dode vallen voordat er haastig achterstallig onderhoud werd gepleegd.
Ik heb daar zelf ook enige ervaring mee. Een jaar of tien geleden werd het gras achter mijn toenmalige flat een keer of vier per jaar gemaaid. Daarna nog hooguit twee keer. Bij mijn huidige woning stond ooit een prullenbak die op een ochtend verdwenen bleek. Navraag bij de gemeente leverde alleen op dat die niet terug zou komen, zonder enige uitleg. Met als gevolg dat ik elke maandagochtend rommel van de straat kan vegen, soms inclusief kots en drugsattributen.
Af en toe komt er een veegwagen door de straat. Die zorgvuldig om alle auto’s, stoepen en hoeken heenrijdt. Eigenlijk wordt dus alleen de rijbaan schoongemaakt. Dat krijg je, als het edele handwerk vergeten is.
Nu wil ik best mijn steentje bijdragen aan het onderhoud van de stad. Ooit hadden we een wethouder die ons elke zomer dringend vroeg de bomen en planten water te geven. Dat hoeft kennelijk niet meer. Onderhoudsvrij groen heeft blijkbaar ook minder water nodig. En dat uit de binnenstad en de kakwijken Dierdonk en Brandevoort minder klachten komen, zal al wel helemaal niemand verbazen. Daar wordt heel wat meer belastinggeld opgehaald dan in het Haagje of Jeruzalem. Maar wat meer aandacht voor het hele dorp zou toch niet slecht zijn.

Was getekend,

Het seizoen van de zomeractiviteiten (pardon: ‘evenementen’) zit er weer bijna op.  De mensen achter de Kasteeltuinconcerten, het Caratpaviljoen en zelfs het 0492 podium op de markt zullen binnenkort juichend terugkijken op een succesvol seizoen.
Nu ben ik blij met alles wat in het dorp gebeurt. En genoemde drie vullen elkaar best aardig aan in doelgroep en soort. Er is blijkbaar publiek voor.
Zaterdag ben ik toch maar naar de jazz geweest. Welgeteld drie kroegbazen doen mee op de Steenweg. De eerste waar ik ’n koffie en water probeer te bestellen zegt: “We hebben geen koffie; we zijn een discotheek. Probeer het eens bij de buren.” Op naar die buren waar ik een keurige espresso en een watertje krijg. Niet eens zoveel te duur. Maar dan: “U mag geen glas mee naar buiten nemen.” Kopjes ook niet. Ik heb dus maar mijn bek verbrand aan de koffie, buiten een plastic gehaald – de barman bestond het ook nog te zeggen dat ik dan een biertje moest bestellen – en het water-uit-een-flesje in dat plasticje uitgegoten.
Het is bijna net zo erg als zes rijen wachtenden voor de bar in de kasteeltuin of 45 minuten in de rij staan om daar muntjes te kopen. Vage sateetjes voor veel te veel euro’s. En dan heb ik het nog niet over de kwaliteit van de bands. Laat ik volstaan met te zeggen dat ik blij was thuis op de tv Anouk en the Beatles tegen te komen.
Ik vind het kortom allemaal nogal erg erremoejig. Het aardigst werd dat verwoord door nota bene onze eigen stadspromotor, die onlangs liet weten expres B-bands voor de kasteeltuinconcerten te zoeken. Anders zouden daar maar veel te veel mensen op af komen.
Hoe schrijnend ook, ik vind dat wel een goede omschrijving van ons dorp. De zesjes-mentaliteit heerst hier volop. Waag het niet om boven het maaiveld uit te steken.
Ik zou een lange lijst van uitgeklede plannen kunnen maken. Van doodgeboren initiatieven, in de kiem gesmoorde activiteiten en ter ziele gegane bijeenkomsten. Dat laat ik echter graag aan de lezers over.
Waar het mij om gaat is het volgende: of je het nu wilt of niet, Helmond is al lang niet meer het dorp uit de jaren zestig. Dus zie ik graag wat meer durf, wat meer brille en sprankeling en heel wat meer creativiteit bij het ontwikkelen en uitvoeren van activiteiten. Want ijsbanen, kerstmarkten, jazzconcerten, stadsstranden, gratis concerten enzovoort kom ik volop – en vaak beter – tegen in andere plaatsen. Laten we eens ophouden met alsmaar achter anderen aan te strompelen.
Verzin eens wat nieuws!Nu maar hopen dat het culturele winterseizoen dat nu gaat beginnen wat meer oplevert. Dat ik voor popmuziek niet naar de dorpen hoef maar in mijn eigen Plato terecht kan. Met een Speelhuis dat avond aan avond uitverkochte voorstellingen heeft. Met een winter vol echte evenementen en desnoods ‘manifestaties’. Bij voorkeur niet gekopieerd uit Hasselt of Maastricht.

Was getekend,

Het is wel leuk, al die nieuwerwetsigheden als internet, weblogs en sms-alert. Maar schieten we daar wel veel mee op? Naarmate alles sneller, jonger en strakker moet, gaat er ook heel wat verloren. Tijd, rust en reflectie. Gezondheid, welbevinden en relaties. Ervaring, diepgang en het oer-Nederlandse ‘gezelligheid’.
Ik heb het gevoel dat kwantiteit steeds meer boven kwaliteit gaat. Iedereen is maar bezig met rennen van de ene ervaring naar het andere evenement, geregeerd door afspraken en agenda’s. Terwijl ik liever af en toe eens stil sta bij het een of ander en eens bekijk waar we mee bezig zijn. Maar ja, ik ben ook van de generatie die graag ‘met een boekje in een hoekje’ zit.
Uit een van die boekjes weet ik dat het vandaag sint-juttemis is. Voor wie het niet weet: ‘sint’ betekent heilige en naast ‘Klaas-van-de-cadeautjes zijn er nog enige duizenden Sinten. Sint-juttemis is de heilige van uitstellen, op de lange baan schuiven, nog maar weer eens een onderzoek doen, eerst het zuur en dan het zoet en genereel dingen die nooit gebeuren.
Daarvan zijn er in de wereld helaas steeds meer, ook in Helmond.
Ruim een halve eeuw geleden ben ik geboren in dit dorp. En ik ben het, al dan niet van dichtbij, altijd blijven volgen. En al die tijd stond ik regelmatig verbaasd, zo niet verbijsterd, over wat hier gebeurt. De ene keer lijkt de tijd in Helmond stil te staan, de andere keer willen we oh zo graag vooraan staan.
Het is een raar dorp, Helmond. En dat is het. De Helmonder praat hard en veel en het allerliefste ‘mauwt’ hij. Veel mauwen en weinig wol op de klos, denk ik wel eens.
Nu raakte ik een poosje geleden aan de praat met de mensen van het weblog van Helmond. Werelden gingen voor me open, techneutisch gezien. Maar inhoudelijk vond ik deze ‘site’ nogal gezapig. En dan ben je dus de pineut om het zelf beter te doen. Vandaar dat ik me toch maar laat meeslepen in deze stroom van nieuwigheden.
Laat ik ook eens modern doen. Laat ik ook af en toe eens mauwen. Ik heb begrepen dat je met een ‘blog’ heel wat mensen kunt bereiken. Dus dat ga ik vanaf nu ook proberen. Om af en toe eens stil te staan bij wat er om ons heen gebeurt. Of juist niet gebeurt.
En op een (b)log kunt u reageren, heb ik me laten vertellen. Dus: heeft u erge ergernissen, wilt u misstanden melden of reageren op mijn schrijfsels? Dat kan. Misschien dat ik dan weer op u reageer. Maar bedenk: Ik heb altijd gelijk.

Was getekend,