West under construction: Prelude
Project Buiten Om (1) op 7 juli 2009
In de verte in mijn straat herken ik twee silhouetten vergezeld van twee sportieve fietsen. Wethouder en opbouwwerker. Dit betekent aangekondigd slecht nieuws. Sinds kort zijn we door verschillende gremia op de hoogte gesteld van in- en aangrijpende veranderingen in onze wijk. Ik laat beide heren binnen in ons kleine paradijs. Drie jaar geleden aangekocht en grondig verbouwd.
In de woonkamer dendert op TV de Tourkaravaan richting finish. Ik nodig beide heren te gaan zitten. In de hoedanigheid van coördinerend wethouder wijkontwikkeling wordt de onheilstijding met medeleven gebracht. Er gaat op korte termijn veel veranderen in de wijk en ik word uitgenodigd voor een informatieavond.
De coördinerende wethouder vouwt een kaart uit op tafel. Project Buiten Om lacht mij toe in heel veel kleurtjes. Het is slechts een artists-impression, maar toch. Ik verken de coördinaten en bekijk in welke zone ons huis post heeft gevat. Juist ja. Bange vermoedens worden bewaarheid. Een donkergrijze balk loopt als een donderschicht door onze achtertuin. Ons huis, ons thuis balanceert op drijfzand.
De klap komt hard aan. Bange vermoedens zie ik vorm gevat en gematerialiseerd in miljoenen euro’s subsidie. De spade moet zo snel mogelijk in de grond. Maar wat is nu de uitgangspositie? De artists-impression doorklieft slechtst de tuin. Wordt het huis in quarantaine geplaatst door een geluidswal? Door fijn stof uitgerookt? Het lawaai van denderend zwaar transport verdrijft ons uit een miniparadijs. Duur betaald op voorschot van een dertigjarige hypotheek. We gingen hier nooit meer weg.
Naw zie je de Weg op den Heuvel en links ’t Cour waar de burgemeester en wethouders kantoor houden. Vruuger (1992) waren de Henricus ULO en de 
‘Het beste is het raadsel te vergroten’, zei Harry Mulisch ooit. Hier iemand uit Helmond die daarbij kan helpen: Paul Begemann (1879 – 1961). Paul was een fabrieksdirecteur die afstand deed van al zijn rechten en naar de Sovjet Unie vertrok om deel te nemen aan de communistische wereldrevolutie. Nog raadselachtiger is misschien dat hij, terug in Nederland, weer als zakenman aan de kost probeerde te komen. En helemaal vreemd is dat zijn laatste vrouw schoonheidsspecialiste was, toen een decadent beroep in de ogen van zelfs niet-communisten. 
Naw, bezien vanaf de Ameideflat, een bovenaanzicht van een deel van Helmond. Op de voorgrond het Appartementencomplex Prinzenhof, gebouwd in 1989 en vernoemd naar de fabriek van Prinzen en Van Glabbeek die daar ooit stond.
In de zomermaanden staat het politieke bedrijf in Helmond stil, het Eindhovensdagblad schrijft achtergrond verhalen die op een terras onder het genot van een pilsje heel goed te lezen zijn. Het college van B&W is met vakantie en de leden van de gemeenteraad zijn te zien bij de opening van het Kasteelplein, de ronde van Stiphout of zijn de politiek arena echt even ontvlucht. Het is immers vakantietijd en dus komkommertijd.
Naw zie je De Verfkampioen (met gele gevelreclame) aan de Mierloseweg. Ga je op dit kruispunt rechtdoor sta je in de Burgemeester Krollaan, sla je linksaf vervolg je de Mierloseweg.
Naw zie je de Veestraat met Hunkemöller, Jeans Mode en (met gesloten rolhek) Kees Kroket. Aan de zijkanten van het pand van Hunkemöller zitten ornamenten. Vruuger (1964) zag je dit versieringselement ook al rechts op de El Cabana Bar. Maar met een trottoir en verkeer dat nog door de straat mocht, zag de Veestraat er toen toch anders uit .