Alle drank op? Neem ’n Bob. Dat is wat de overheid ons toe schettert.
Kort geleden vond ik in mijn brievenbus een leuke variatie op dat thema: Alle drank op? En toch nog effe doorzakken? Geregeld, bel de biertaxi.
Nu weet ik natuurlijk al langer dat er al dan niet illegaal biertaxi’s rondrijden. Entrepeneurs die ons met alle plezier dag en nacht van drank (of andere drugs) willen voorzien. Deze ondernemende ondernemer heeft volgens zijn folder zelfs Bavaria en een pinautomaat, dus wat kan er nog mis gaan? Misschien dit: de minimale bestelling voor Helmond is 10 euro. Maar ja, voor een beetje een feestje of leuke avond, zit je zo aan dat bedrag. Zeker met de prijzen die deze biertaxi rekent. Het zal de crisis wel zijn.
Het merkwaardige aan dit verhaal is, dat diezelfde overheid die dit toelaat, wiettaxi’s en zelfs coffeeshops te vuur en te zwaar bestrijdt. Ondanks tientallen jaren goede ervaringen met ons gedoogbeleid, ondanks dat eindelijk ander landen daar ook wel wat voor voelen. Nee, dichtgooien die hap!
De enige uitzondering op die regel lijkt onze onvolprezen burgemeester Jacobs. Hij lijkt de laatste tijd de enige in Helmond die zich sterk maakt voor tenminste een coffeeshop in de stad. Dat hij daarbij niet altijd even handig opereert zij hem vergeven. En voor de mensen die het liever bij een meer algemene drug houden: de biertaxi staat voor u klaar.

                                                          Was getekend,

“Helmondse reisfout wereldnieuws” kopt de website van het Eindhovens Dagblad sinds vandaag, 11 augustus, 11.35 uur. Het verhaal gaat over de 70-jarige Helmonder Jan en diens 15-jarige kleinzoon Nick Rutten die op weg naar familiebezoek in Sidney, Australië per ongeluk terechtkwamen in Sidney, Nova Scotia, Canada. 180 Graden de verkeerde kant uit, dankzij reisbureau D-reizen. Dat zichzelf toch afficheert als acht jaar op rij “Betrouwbaarste Reisbureau”.
Omdat dit komkommerverhaal wereldnieuws werd, is het duo op kosten van de reisorganisatie zo snel mogelijk retour naar Amsterdam gegaan. Leuke bladvulling, tot zo ver niks aan de hand.
Opvallend is wel dat onze plaatselijke Wegener-kloon pas vandaag dat bericht op de website zet. Want maandag al stond het in het Algemeen Dagblad en een dag eerder op de Cape Breton Post. Het verhaalt lijkt zelfs al van zaterdag te dateren.
Maar wat schrijft het Eindhovens dagblad? “Lees woensdag meer in het ED.”
Dat het in krantenland heel gewoon is elkaar na en over te schrijven, is al lang bekend. Maar op deze manier de lezers van de papieren krant laten wachten, is toch wel heel erg. Het geeft in ieder geval aan, dat de journalisten in Eindhoven nog steeds vanuit een papieren krant denken. Het (toen nog) Eindhovens / Helmonds Dagblad was een van de eersten met een echte webstek. Maar die voorsprong zijn ze intussen kennelijk al lang kwijt.
Het is denk ik ook een zorgelijk teken voor de toekomst van de media en de dagbladen in het bijzonder. Met alle ontslagen in de dagbladwereld, zal dit soort gevallen ben ik bang alleen maar vaker voorkomen. En zo holt de kwaliteit van de nieuwsvoorziening verder achteruit, ten bate van aandeelhouders die winst willen zien en ten koste van de lezers. Wie klaagde ook alweer over het teruglopend aantal abonnees en adverteerders?

                                                          Was getekend,

Lang is erover gepraat, om niet te zeggen ruzie gemaakt Wie heeft het voor het zeggen, wie neemt de leiding, wat mag het kosten, wat wil de gemeente, wat willen de winkeliers en hoe gaan we het aanpakken?
Vele maanden en enkele miljoenen euro’s later, is íe dan klaar, onze nieuwe, fraai opgeknapte, bij de tijd gebrachte, gemoderniseerde, aantrekkelijke Zuid-Koninginnewal.
Is dat u niet opgevallen, zegt u?
Dat kan ik me voorstellen. Want ja, tegels en stenen, bestrating en andere zaken zijn vernieuwd. Als het gewed is, is er zelfs een richeltje groen bij gekomen. En dat is het dan.Wat een armoede, wat een gemiste kansen. Moet daar nu zoveel heibel over gemaakt worden? Om oud in een nieuw jasje te steken, om meer van hetzelfde te maken?
Jammer dan maar Helmond zit daar weer heel wat jaartjes aan vast. Aan het blik dat daar parkeert, aan onoverzichtelijke verkeerssituaties, aan voetgangers die overal tussendoor moeten laveren, aan gebrek aan terrasjes en zitmogelijkheden, aan automobilisten die denken overal voor de deur te moeten parkeren. Voor veel te veel geld, dat dan weer wel. Kortom: een gebrek aan alles wat een binnenstad tot aantrekkingspunt maakt. Zelfs Deurne en Asten hebben onderhand meer centrum en meer uitstraling dan Helmond!
De wat mij betreft grootste gemiste kans is: doe eens iets geks, maak er eens wat aparts van, graaf de stadsgracht weer open of bedenk een ander wild plan. Daar durven de kortzichtige centenneukers in Helmond al helemaal niet aan te beginnen. Kortom: dit blijft een stad van ‘ermoei’ en gemiste kansen.

                                                          Was getekend,

Afgelopen maandagochtend werd ik verrast door het feit dat de achterspoiler van mijn auto afgebroken was. Met grof geweld eraf gerukt en in drie stukken gebroken. Een schade van ruwweg 3.500 euro en nog gevaarlijk ook want in de spoiler zat mijn derde remlicht ingebouwd.
Over het tuig wat zoiets midden in de nacht uitvreet, kan ik kort zijn. Een gruwelijke douw geven en honderd jaar laten werken om de schade terug te betalen. Daar wil ik het nu niet over hebben.
Nee, laten we eens kijken naar de manier waarop onze overheid daarmee omgaat. Ik ben begonnen met een poging via internet aangifte te doen. Zowaar, na een stuk of zeven internetpagina’s invullen is dat nog gelukt ook. En de geheel geautomatiseerde verwerking doet ook waarvoor die bedoeld is. Daarna begint het echter. Een vervreemdende, Kafkaëske wereld gaat voor me open.
In een eerste reactie schrijft de politie Brabant Zuid-Oost: “Wij hebben uw gegevens beoordeeld. Hieruit blijkt dat er helaas onvoldoende aanknopingspunten zijn voor een politieonderzoek.”
Een telefoontje brengt me bij een aardige dame van de Helmondse politie die me haarfijn uitlegt dat de politie het zo druk heeft dat ze aan dit soort zaken geen aandacht besteedt. Mijn reactie dat mijn vers gepoetste auto vast barst van de vingerafdrukken maakt geen verschil. “Daar komen wij niet voor.” Alleen als er bloed of ander lichaamsmateriaal te vinden is, willen ze graag DNA komen halen. Terwijl nu juist die DNA-analyses berucht onbetrouwbaar zijn. Maar ja, een nieuw speeltje is kennelijk ook voor justitie leuk.
Mijn opmerking dat als ze geen onderzoek doen, de kans dat ze dit soort tuig oppakken bijzonder klein is, roept niet meer op dan een professioneel ingestudeerde reactie die neerkomt op: “Jammer maar helaas.”
Het is bepaald niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Ook een woninginbraak en veel andere vormen van criminaliteit zijn voor de politie ’te klein’ om sporenonderzoek te doen. Hoe ze dan ooit denken de daders op te pakken is mij een raadsel.
Maar er is nog hoop. In de reactie van de politie staat ook “Wel verwerken wij uw gegevens in onze criminaliteitsanalyses.” Daar schiet ik wat mee op!  Ik word een cijfertje op de zwarte kaart van Helmond.
Ik geloof dat de afgelopen jaren mijn auto een keer of zeven van spiegels ontdaan is, bekrast, ingebroken en anderszins vernield. Daar heb ik meestal geen aangifte van gedaan. Voornamelijk omdat aangifte doen op het politiebureau Centrum aan de Kasteeltraverse een behoorlijk tijdrovende aangelegenheid is, weet ik uit ervaring. Dat kan maar af en toe, en dan zit daar nog een typist met 1 vinger.
Gezien de omvang van de schade heb ik het deze keer dus wel geprobeerd. Te meer omdat de internetaangifte is verzonnen om de drempel om aangifte te doen bij de burger weg te nemen. Met de ervaring van afgelopen maandag, weet ik heel zeker dat ook die manier van aangifte doen geen enkele zin heeft. Verzevendubbel de criminaliteitscijfers van Helmond dus maar.

                                                          Was getekend,

De gemeente Helmond heeft de Cacaofabriek aan de Engelseweg en de daarnaast liggende bedrijfspanden aangekocht. Daarmee is ze eigenaar van het hele complex op die hoek, dat eerder eigendom was van onder meer Slits, Van de Ven en Koolen. Wethouder Stienen van stedelijke ontwikkeling wil in die hoek bij de spoorbrug, aan de rand van Suytkade, een steunpilaar van kunst en cultuur vestigen. Niet minder dan een ‘hotspot.’ U weet wel, zo een plek waar een vulkaan dreigt uit te barsten.
De gemeente legt € 2.060.000,– op tafel om de voormalige cacaofabriek te kopen. Daar staat tegenover dat de Helmondse CDA-prominenten Van Geel en Van Heugten in Den Haag 5 miljoen subsidie hebben losgepeuterd om het gebied op te knappen. De provincie doet daar nog eens eenzelfde bedrag bij, mits de stad ook vijf miljoen investeert. Daar kun je toch ’n aardige hotspot voor bouwen lijkt me.
Het kunstenaarsinitiatief De nederlandsche Cacaofabriek lijkt daarmee veilig gesteld. Een opluchting voor iedereen die bij beeldende kunst betrokken is. Poppodium Plato zou ook daarheen moeten verhuizen. Dat vind ik raar, want in de meeste gemeenten liggen die zaken juist ver in de periferie of zelfs in de weilanden. En elke nieuwbouw van zorgenkindje Plato is natuurlijk kapitaalvernietiging.
Er is wel haast bij, want om het geld veilig te stellen moet eigenlijk volgend jaar al de schop de grond in gaan. En in die haast gebeuren kennelijk rare dingen. Want wat is naast het niet zo opvallende monument cacaogebouw het meest opvallende kenmerk van dat gebiedje? Juist ja, de uit 1928 daterende hijskraan op rails. En die kan wel verdwijnen, vindt o.a. Stienen. Dat er nauwelijks meer van die dingen bestaan is voor deze voortvarende wethouder geen bezwaar.
Vergelijkingen met Afrika zijn al getrokken, terwijl we helemaal niet zo ver weg hoeven. Een paar kilometer naar het noorden, in Beek en Donk, staat een soortgelijke kraan die kort geleden keurig opgeknapt is en ingepast in de nieuwbouw van wat ook daar een verloren stuk industrieterrein was. Ik zou niet weten waarom dat niet in Helmond kan. Zo een hijskraan kan uitgroeien tot het symbool, ik zou bijna zeggen landmark van het gebied.
Gelukkig hebben enkele wakkere geesten al gepleit voor het bewaren van de kraan. Maar nu zet eigenaar Dries Slits druk op de ketel. Hij gaat het ding slopen en voor oud roest verkopen. Een pure centenkwestie als je het mij vraagt. Hij wil meer geld voor het ding. Stienen lacht denk ik stiekem in zijn vuistje. Hoeft de gemeente het sloopwerk niet te doen. En dreigt alweer een van onze schaarse monumenten verloren te gaan. Het is te hopen dat onze gemeenteraadsleden even wakker schrikken. Om te beginnen in de commissie MO&E van 18 juni a.s.

                                                          Was getekend,

‘Proactiparant,’ kent u dat woord? Ik tot voor een paar dagen ook niet. Maar gelukkig is er altijd de onvolprezen afdeling voorlichting van onze gemeente om ons wat nieuws te leren. Een “meer proactiparante relatie met de media en daarmee ook de inwoners van Helmond,” is namelijk erg belangrijk, zo lees ik in RIB 45. Waarmee de PR-prietpraat in Helmond definitief gewonnen lijkt te hebben.

Ik kreeg deze RaadsInformatieBrief doorgespeeld van een bekende Helmonder. Met informatie van een paar bevriende journalisten brengt me dat tot de volgende bespiegeling.

Vroeger had je bij de gemeente Helmond een bureau voorlichting. Of eigenlijk een man die dag en nacht onderweg maar toch bereikbaar was voor alle vragen van journalisten. Daarna kregen we een afdeling communicatie. En sinds kort zijn we verblijd met een ‘postbus persvragen’. Dat allemaal in het kader van betere voorlichting neem ik maar aan.
Helaas is de praktijk weerbarstiger dan al die mooie plannen op papier. Vroeger konden journalisten nog eens gewoon een ambtenaar of wethouder bellen om het naadje van de kous te weten. Die mensen werden in steeds sterkere mate afgeschermd. Alles moest via bureau voorlichting, pardon communicatie, pardon postbus of is het toch mediadesk?
Dat levert prachtige newspeak op als “Het belooft een handeling te worden waarover in de verre toekomst nog wel eens gesproken kan worden” en uitnodigingen voor “unieke evenementen” of erger nog een “event”. Daarmee is niet alleen de PR-kretologie definitief doorgedrongen tot gemeente Helmond. Nee, daarmee zijn de ambtenaren en bestuurders definitief afgeschermd van de boze buitenwereld. Dat krijg je als we geen voorlichter meer hebben maar een echte ‘communicatieadviseur’.
De mensen daarachter heten dan ook opeens senior of medior communicatieadviseur, webredacteur/communicatiemedewerker (tijdelijk) of kregen andere prachtige titels. Dat ze alleen op woensdagmiddag bereikbaar zijn, mag de pret op ’t Cour waarschijnlijk niet drukken.
Wel die van het verzameld journaille. Ik weet uit doorgaans betrouwbare bron dat die forse aanvaringen hebben gehad met de gemeente over het gebrek aan medewerking. Vragen blijven weken onbeantwoord of verdwijnen in het niets, telefoons worden niet opgenomen, persberichten komen te laat of missen de essentie en fouten worden niet hersteld.
Al met al vind ik het een inflatie van goede smaak en behoorlijke communicatie, deze ‘newspeak‘. Maar echt zorgen maak ik me over de mentaliteit die daarachter zit. Het gaat niet meer om voorlichting maar om meningen uit te dragen, een imago over te brengen. Of, zoals ze het zelf noemen: “meer aan de voorkant van de berichtgeving komen.” De mannen in foute pakken hebben definitief de macht gegrepen, Oh wé als een ambtenaar nog eens met journalist spreekt.
In een tijd waarin het stadsbestuur de mond vol heeft over openheid en transparantie, over de burger die zich afwendt van de politiek, is dit wel het laatste waar we op zitten te wachten. Niet de burger wendt zich af van de politiek, de politiek staat met haar rug naar de burger. En dan ook nog verscholen achter een anonieme postbus.
We zullen het voortaan moeten doen met een stroom van RIB’s, VA’s, CF’s, contactmomenten, ludieke of originele openingen, mediawatching, en andere onbegrijpelijke zaken.

                                                          Was getekend,

Geachte burgemeester Jacobs,

Met belangstelling heb ik uw burgerjaarverslag 2008 (pdf) gelezen. Vooral hoofdstuk 6 heeft mij geboeid. Daarin vraagt u zich af “Zijn wij onze beloften nagekomen?” U geeft daarin een opsomming van niet minder dan 25 zaken die vorig jaar geregeld zouden worden.
Groot was dan ook mijn verbazing, om niet te zeggen teleurstelling, toen ik zag dat van die 25 niet minder dan 15 zaken niet uitgevoerd, geregeld of afgerond bleken. Tenminste 6 punten zijn doorgeschoven naar dit jaar of zelfs nog langere termijn.
Laat ik een kleine greep doen uit de niet nagekomen beloften: geen nieuw cultuurbeleid, geen betere samenwerking tussen ambtenaren en burgers, geen snellere en betere opvang van mensen die door geldgebrek in de problemen komen en geen publicatie van beleidsnota’s op www.helmond.nl.
Een voortdurend terugkerende oorzaak van al die niet uitgevoerde voornemens zijn capaciteitsproblemen, ziekte en soortgelijk personeelstekort. Misschien moet de gemeente iets minder bezuinigen op goede ambtenaren. De enige twee zaken die echt goed aangepakt lijken, zijn de stadswinkel en de website van de gemeente. Dat is dan alvast wat.

Nu nog in discussie gaan over of al die doelstelling van vorig jaar wel even nuttig en nodig, even dringend en belangrijk zijn, heeft weinig zin. Wat voor de toekomst wel zin heeft, is beter nadenken over welke beloften je wilt doen en die ook daadwerkelijk uitvoeren. Voor 2009 heeft u zelfs 26 beloften op papier gezet. Met de 15 niet uitgevoerde van vorig jaar, wordt dat wel erg veel. Anders gezegd: College, raad en ambtelijk apparaat zullen heel wat slagvaardiger moeten worden.
Met de verkiezingen in het vooruitzicht, zou de burger anders wel eens heel negatief kunnen worden over al die valse beloften. Laat ik een klein stukje uit uw burgerjaarverslag overnemen: “Op de vraag of de gemeente de inwoners serieus neemt, heeft 57% ja geantwoord en 43% nee. In vergelijking met voorgaande jaren betekent dit een negatievere uitslag; vorig jaar was het percentage ‘ja-zeggers’ 77%. Ook hier is sprake van een verslechtering in de mening van de bevolking over het gemeentebestuur.” Het kan nog veel erger denk ik dan….

Was getekend,

De laatste tijd zie ik in Helmond heel veel nieuwe straatnaambordjes. Nieuwe huizen en straten vragen kennelijk om nieuwe bordjes. In de binnenstad-oost maar ook bijvoorbeeld in Helmond-West wordt volop gebouwd.
In de nieuwe straten komen opvallend veel Helmondse straatnamen voor: Toon van de Laar, A.M. Frenken, Sjef van Schaijk, W(illem?) van Asten, P.M. Dillen, Lennard Gruijters. Dat is jaren na dato alsnog een mooie overwinning voor de Heemkundekring Helmond-Peelland die vroeg om meer Helmondse (en vrouwelijke!) straatnamen.
In het begin kleefde aan dit fraaie initiatief wel een bezwaar. Op de eerste versies stond niet wie al die mensen waren. Ik herinner me een Van de Laar die ik gevraagd heb of Toon soms familie van hem was. Hij wist het zelf niet. Ik merk dat veel mensen niet wisten naar wie al die straten genoemd waren. Maar er gloort hoop! Sinds kort zie ik overal gloednieuwe bordjes, met uitleg en zelf een wapen van Helmond erop. Zo weten mensen nu en over 50 jaar wie al die mensen waren. Ik hoop van harte dat dit initiatief door de hele stad wordt voortgezet.
Want: nu we het daar toch over hebben: ik vind Helmond wel een van de slechtst bewegwijzerde steden die ik ken. In hele wijken van de stad is geen enkel straatnaambordje te vinden. Niet vanuit de auto en zelfs niet voor een fietser of voetganger. Soms hangen ze op rare plaatsen, soms zijn ze overwoekerd of verweerd en vaker ontbreken ze helemaal of staan op een plaats waar je dat absoluut niet verwacht. Midden in de straat bij voorbeeld.
In raar genummerde straten als de Makreelstraat en hele stukken van de Rijpelberg is een huisnummer vinden trouwens ook een crime!
Ik ken een huisarts die klaagde dat hij bij spoedgevallen zoveel tijd kwijt was om een adres te zoeken. Vroeger al, toen huisartsen nog op huisbezoek gingen dus.
In Helmond-West zijn trouwens wat straatnamen verdwenen omdat die een slechte naam zouden hebben. Zoals het hele Haagje opeens Helmond-West is gaan heten. En het Jonkerstraatje een andere naam moest krijgen. Misschien vanwege een bijna gelijknamige wethouder die we rond die tijd kregen.
Ik zie nu hetzelfde in de binnenstad gebeuren: de naam van de eerbiedwaardige August Sassen heeft plaats moeten maken voor zijn collega Frenken. Ook een beetje overcompensatie als je het mij vraagt. Daarbij horen ook rare namen als Zonnekwartier, Vossenberg of Suytkade, die nu werkelijk helemaal niets met Helmond van doen hebben.
Kortom: very Helmondlike: goed idee, slecht uitgevoerd. Graag meer straatnaambordjes op betere plaatsen en met wat meer uitleg.

Was getekend,

Ik mag het waarschijnlijk niet zeggen maar doe het toch maar eens. Ik verbaas me over kwaliteit van de rijscholen-met-de-koran. Hoewel, ik neem aan dat die net als vrijwel alles in Nederland toch aan bepaalde minimale eisen moeten voldoen. Dus moet ik het misschien meer zoeken in de mentaliteit van bepaalde automobilisten.
Ik word dagelijks geconfronteerd met auto’s die midden op de weg parkeren, soms wel driedubbel. Met automobilisten die vergeten zijn dat ze clignoteurs moeten gebruiken, met chauffeurs die gezellig midden op de rijbaan kletspraatjes door het omlaag gedraaide portierraam staan te houden. Liefst met de muziek keihard aan. En niet te vergeten met vrachtwagens die plompverloren midden in het spitsuur de weg blokkeren om te laden of te lossen.
En ja, er zijn ook volop lompe Helmonders. Maar wie wel eens in de Heistraat, Molenstraat of Haaglaan probeert te rijden, zal het met me eens zijn dat deze verkeerszondaars vaak, laat ik zeggen, gekleurde medelanders zijn. Ze rijden, stoppen en doen alsof ze koning van de weg zijn, midden in de Sahara rijden of een stoet kamelen aan het drijven zijn.
En never nooit gîn politie in de buurt.
Ooit bestonden er fietslessen voor ‘buitenlanders’. Ik weet niet of die nog bestaan maar veel zoden hebben die verkeerslessen kennelijk niet aan de dijk gezet. Ik stel dus voor dat we, ik zou bijna zeggen ‘Europees’ weggedrag opnemen in de verplicht inburgeringcursussen. Of anders deze kleine verkeerscriminelen eens vaker op de bon slingeren. Het in ieder geval niet alsmaar door de vingers zien in het kader van lief zijn voor onze medelanders. De liefde moet wel van twee kanten komen.

Was getekend,

Een Kenniswijk kwam en ging zonder veel indruk achter te laten. Her en der langs de weg staat nog een bordje dat daar als een archeologisch relict aan herinnert. Daarna kwam wat is gaan heten de internetbubble. Vervolgens gingen en gaan bedrijven met ‘ons’ in de naam bijkans failliet aan wat kortweg verglazing heet, het aanleggen van een glasvezelnet voor snelle gegevensoverdracht. Goed voor de economie werd en wordt ons voorgespiegeld. En voor het opstoten van de regio in de virtuele wereld.
Meterstanden automatisch doorgeven en terug kunnen kijken was tien jaar geleden al geen nieuws. Van al die andere ‘nieuwe diensten’ is bar weinig terechtgekomen. De gebruiker wil er niet aan, bedrijven noch particulieren. Denk maar aan hoe OnsBrabantnet leurt met zijn door glasvezel aangedreven televisie. Het bedrijf heeft zelfs de term ’toekomstige diensten’ verzonnen. Lof voor ze dat ze Nederlands spreken maar om het maar eens in het Engels te zeggen: Boys en hun toys!
Waar het uiteindelijk op neer komt, is dat de prijs in geen enkele verhouding staat tot de kwaliteit. In simpele economentaal: het is te duur.
Maar geen nood! We hebben de overheid nog! Altijd klaar om weduwen en wezen middels de Wmo te ondersteunen, om werklozen net genoeg geld te geven om langzaam dood te gaan. En dus neemt op 22 april de gemeente Helmond HIX in gebruik. HIX staat voor Helmond Internet eXchange en wordt een digitale marktplaats genoemd. De meer voor de hand liggende naam HIE zou wel eens te toepasselijk kunnen gaan worden. Geen idee wat een digitale marktplaats is maar een eerste nuttige toepassing is gevonden: het bekijken van de camerabeelden in het uitgaansgebied van Helmond. Want je kunt je stad wel volhangen met camera’s, wie ooit in zo’n meldkamer geweest is, weet dat de beelden in het algemeen zo slecht zijn, dat geen dader daarop herkend kan worden.
Dat is dankzij de glasvezel nu allemaal opgelost. En zo krijgt na meer dan 15 jaar neuzelen de regio alsnog een snelle gegevensverbinding. Misschien dat gewone burgers daar ooit ook nog eens iets aan hebben.
Wat de Stichting Combivisie (hè, bestaat die nog?) en de gemeente Helmond geïnvesteerd hebben in het “digitale knooppunt” vermeldt de geschiedenis trouwens niet. Maar het is vast goed voor ons.

Was getekend,

De luchtbrug onder de grond stoppen bleek lastig en te duur. Dus nu heeft een of andere slimmerik binnen het gemeentelijk apparaat maar verzonnen dat dit het ‘balkon van Helmond’ moet worden. Van alle dwaze ideeën de laatste tijd, spant dit wel zo een beetje de kroon.
Koud hebben ze de meeste trappen en opritten naar de luchtbrug weggehaald, zodat een voetganger of fietser daar nauwelijks meer op of af kan komen, of het moet een paradijs voor langzaam verkeer worden. Gezellig zitten op een Vlisco-bankje met ik meen 40.000 auto’s die daar per dag overheen razen achter je rug. Dwaze bomen die nooit kunnen groeien. En nog verboden af te springen bovendien, deze springplank naar het centrum. Want anders hebben de vissers daar last van…
Ook fijn: de hoge bomen moeten weg zodat we het kasteel kunnen zien. Welk kasteel? Ergens ver weg achter al het blik dat daar onderhand vier rijen dik geparkeerd staat zeker. Een volkomen overbodig parkeerterrein – ik heb dat al eens eerder betoogd, waarschijnlijk uitsluitend voor ambtenaren die geen stap verder van Boscotondo willen parkeren dan mogelijk.
En en passant wordt het park – waar nogal wat bijzondere bomen staan – nog verder kaal geslagen. Het is onderhand zo ver dat ik denk: ‘asfalteer het hele park maar. Dan kun je pas lekker parkeren.’
Voor al deze ongein ligt een paar miljoen euro klaar. Ik durf niet te raden welk deel daarvan naar het ongetwijfeld veel te dure ontwerpbureau gegaan is. Mensen met de wanen van een Zonnekoning die onze eigen tuinen van Versailles willen bouwen. Boven op een betonplaat die hoe dan ook altijd een lelijke sta-in-de-weg blijft. Nou ja, groen: bloempotjes met uit de hand gelopen mannelijke geslachtsdelen. En last but not least: windmolentjes. Ja, u leest het goed. Met windmolentjes weten ze in Helmond wel raad. Geen greintje inzet voor alternatieve energie maar nu opeens wel modern doen, voor de overbodige nieuwe mode ‘aanlichten’.
Mijn neefje van 12 kwam al met een veel beter een goedkoper voorstel: zet een mooie boog of poort op de Luchtbrug, desnoods ontworpen door een echte kunstenaar. Beter, goedkope, makkelijker en een beter beeldmerk voor de stad dan deze jaren zestig kneuterigheid. Dat heet dan een kwaliteitsimpuls. Wat een armoede!

Was getekend,

Google Maps kan wel pochen dat zij nu eindelijk ook Nederland op ooghoogte zichtbaar maken, maar voorlopig is dat alleen nog maar waar voor (delen van) Amsterdam en Rotterdam. Nu ja, dat buiten de randstad Nederland ophoudt wisten we al. Maar geen nood.
Helmond heeft haar eigen ‘Helmond Kaarten’. Voor binnen en buiten.
Met enige trots kondigt ’t Speelhuis aan dat we nu virtueel binnen kunnen kijken. En de nieuwe ‘communicatieadviseur’ van de gemeente Helmond spreekt zelfs van een ‘primeur’ en een ‘uniek’ project bij deze virtuele binnenstad. Nu is uniek zo een beetje de meest misbruikte kreet van pr-boys maar in dit geval is het wel heel erg overdreven.
In ons virtuele Speelhuis kan ik namelijk maar heel beperkt rondlopen. Hele stukken zijn onbereikbaar, de trappen kan ik niet op. Laat staan dat ik eens een kijkje kan nemen achter al die deuren die voor gewone bezoekers gesloten blijven. Ik zou zo graag een kijkje nemen in de (te kleine!) kleedkamers, de techniekruimte of virtueel over die ‘catwalks‘ daarboven in de grote zaal lopen.
Met onze unieke virtuele binnenstad is het nog droeviger gesteld. Hele stukken zijn niet ingevuld, het nieuwe Tolpostplein is nog niet bijgewerkt en dat geldt voor meer plannen. Van de nieuwe bibliotheek is niks te zien, laat staan van de grootse plannen aan de overzijde bij sporthal en ex-postkantoor. De alweer enige jaren geleden geopende nieuwbouw van de kunsthandel naast het oude Filmhuis staat er nog niet op. Eigenlijk gaat het alleen om de Markt, Heistraat en Zonnekwartier.
Leuk dus zo een primeur, maar dan wel bijhouden, lijkt me de les die onze vernieuwers moeten trekken.
En, ouderwets als ik ben, kan mijn internetverbinding al die nieuwigheden maar nauwelijks aan. WWW staat hier echt voor World Wide Waiting.
Virtueel betekent gebakken lucht. Maar dat wisten we al.

Was getekend,

Het heeft even geduurd maar, met de opening van het visseizoen (21 maart) voor de deur, is toch een Helmondse politieke partij wakker geworden. Helmondse Belangen wil bij monde van Berry Smits af van het visverbod in ‘de Knaal’. Sterker nog: volgens hem bestaat zo een verbod niet eens, want het is niet in de APV opgenomen.
Over het al dan niet vissen in de Knaal wordt al gezeurd sinds dat over een paar honderd meter opgeknapt is met vlondertjes, fonteinen, lampjes en andere aankleding om ons stadshart wat levendiger te maken. Je moet per slot van rekening wát met een kanaal waar geen bootje meer in komen kan.
Ik weet toevallig dat vissen aan heel wat regels en wetten gebonden is en dat een visvergunning nog aardig in de centen kan lopen bovendien. In Helmond maken ze het dan natuurlijk weer eens extra ingewikkeld. Sinds de opknapbeurt van dat stukje kanaal, is het visverbod voortdurend terug op de agenda gekomen, al vanaf 2007. Alsof er niks belangrijkers in de wereld of zelfs in Helmond zou bestaan.
De vissers ‘doen afbreuk aan de uitstraling van het stadshart’, vond B&W eind vorig jaar. Aan de andere kant wordt het vissen in het kanaal door het College juist gestimuleerd omdat het de levendigheid in het centrum zou bevorderen, stelt Berry Smits.
Platvloers, ongepast en beneden alle niveau is het al eens genoemd. Maar dat kan ook gegaan zijn over jongeren die in het kanaal zwemmen of zelfs van de Luchtbrug afduiken. Het kan immers niet de bedoeling zijn dat burgers zo maar leuke dingen doen. Leuke dingen die geen geld in het laatje brengen bovendien!
Laat ik nou echt gedacht hebben dat die vlonders usw. daar gemaakt zijn om dat stukje centrum aantrekkelijk en leuk te maken, om gebruikt te worden door onze bewoners en niet alleen als onderwerp voor een fotowedstrijd. Ik zie trouwens best graag foto’s met mensen erop. Ik bedoel maar: laat die vissers vissen, kinderen spelen, jongeren samenklitten, schaatsers schaatsen, café’s het volzetten met klanten, modelbouwers hun bootjes laten varen en laat zwemmers zwemmen.
Trouwens: misschien moeten die vissers wel aan het kanaal zitten om in deze tijden van crisis nog een avondmaaltijd op tafel te krijgen.

Was getekend,

Ondanks de blunder van ING gaat het postkantoor aan de Watermolenwal nu toch echt dicht. Niet op 9 maart zoals de opkoper van de Postbank aankondigde, maar vandaag. Na 68 jaar komt zo een eind aan ons postkantoor. Wat u daarvan vindt, kunt u onder mijn vorige bijdrage kwijt.
Dat het gebouw gesloopt gaat worden is al lang bekend. De hele hoek tussen ruwweg Watermolenwal, Marktstraat en Matthijs Vermeulenstraat staat al tientallen jaren op de nominatie om te verdwijnen. Daar moet het dynamische winkelhart van Helmond worden uitgebreid met nog meer franchisezaken en filiaalketens. Dat de Citysporthal daarvoor moet verdwijnen is slechts een detail in deze grote sprong voorwaarts.
Maar nu komt het merkwaardige. Het pand schijnt – voor een onbekend bedrag – aangekocht te zijn door de gemeente. De (ex) Postbank heeft nog tot de zomer nodig om het pand op te leveren. Waarschijnlijk hebben ze die maanden nodig om kluizen vol zilvervloten leeg te ruimen of kwijtgeraakte postzegels bij elkaar te vegen. En dan? Dan blijkt er opeens tijd te zijn om het gebouw tijdelijk te gebruiken. Hangijzer Plato (niet eens meer een heet hangijzer, maar gewoon morsdood) zou zelfs een optie zijn.
Kijk, en dan verbaast Jean Cat zich.
Als je al zo lang weet dat je daar iets wilt, als je al een kegelclub weggejaagd hebt, als je miljoenen uittrekt om de binnenstad op te krikken, dure architecten inhuurt en ga zo nog maar door; hoe kun je dan opeens niet weten wat je met een gebouw aan moet? Hoe kun je verast worden door de leegstand? Waarom moet je ‘studeren’ op mogelijkheden?
Regeren is vooruit zien maar in Helmond maken ze zich liever druk over onzinnige details, dat blijkt maar weer.

Laat ik dan ook een detail melden en mijn oproep herhalen om in ieder geval de gevelsteen van J.W. Havermans te redden!

Was getekend,

Bent u klant bij de ING? Die kans is vrij groot, aangezien die bank 9 miljoen rekeninghouders telt. En anders bent u vast wel eens op het postkantoor geweest. Het zal u niet ontgaan zijn dat begin februari de Postbank ten grave is gedragen en Postbank en ING nu verder gaan onder de merknaam ING. Dat kunt u bijna niet gemist hebben, want de fusiebank bombardeert ons suf met reclame waarin die domme blauwe leeuw oranje kleurt. Van schaamte waarschijnlijk.
Wat mij betreft is dat op zich al voldoende reden om een andere bank te zoeken. Zeker als je weet dat deze reclamecampagne ruim 900 miljoen euro gaat kosten. En 2.500 voltijdsbanen, als het wereldwijd niet uitdraait op 7.000.
Intussen heeft de staat – wij allemaal dus – niet minder dan 6 miljard euro in de ING gepompt. Ondanks dat staat de koers van die bank op een historisch dieptepunt. Maar banken moeten we kennelijk redden.
Een ver van mijn bed show? Echt niet! Deze week kregen de Helmondse rekeninghouders een brief gedateerd op 26 februari van ING. Daarin staat dat op Watermolenwal 16 een nieuw, modern ING kantoor opent. Het kantoor aan de Kasteel-Traverse nummer 9 gaat daarentegen op 9 maart dicht.
Merkwaardig, hoogst merkwaardig. De Watermolenwal kennen wij allemaal als het (hoofd)postkantoor. En wie de Helmondse ontwikkelingen bijhoudt, weet dat dit grotendeels leeg staat. Niet verwonderlijk, het staat (net als dat hele blok) op de nominatie om gesloopt te worden voor de uitbreiding van het winkelcentrum.
Aan de Kasteel-Traverse hebben we helemaal nooit een postkantoor gehad. Wel zit daar het poenige gebouw van de ING op de hoek van de Stationsstraat. Ik ben daar eens binnen gegaan maar schrok zo van het marmer en verdere dure inrichting, dat ik heel snel weer omgedraaid ben.
ING wil geld besparen door het aantal mensen en gebouwen te verminderen. Dat ze de Helmondse situatie niet kennen, blijkt wel uit hun brief. Dat geeft weinig vertrouwen in de toekomst…

Was getekend,