De weblog van Helmond

Het gaat weer richting verkiezingen. Op 21 maart 2018, de eerste volle dag van de nieuwe lente, mogen we naar de stembus om te bepalen wie de komende 4 jaar op het pluche van een raadszetel mag zitten. Dat lijkt nog ver weg, maar achter de schermen zijn de politieke partijen al volop bezig hun vertegenwoordigers aan te wijzen en de strategie te bepalen. De teams worden gevormd en de rijen worden gesloten. Daar wil ik het nu niet hebben. Ik wil liever met u eens kijken hoe trots we nu eigenlijk zijn op Helmond, op onze stad. De aanleiding hiervoor is een reeks filmpjes die de gemeente heeft geplaatst op haar site. In elk filmpje krijgt een zittend raadslid de kans te vertellen hoe trots hij of zij is op Helmond. Kijk zelf maar eens. Lees verder »

Zaterdagavond, het laatste rondje met mijn hond. Het treft want het vriendje van mijn krullenbol is ook met zijn vrouwtje op pad. We lopen dus met zijn vieren het bekende blokje. Helaas, de gezelligheid is van korte duur. In het halfdonker ziet mijn metgezel niet de oneffenheid in het trottoir. Ze struikelt en belandt met een harde smak naast de stoep op een grasveldje. De huissleutel vliegt uit haar jaszak en de bril belandt een meter verderop. Ze is bovenop haar gezicht gevallen. Het bloed gutst uit een wond op haar neus waar de brug van haar bril heeft gezeten. Lees verder »

Het ‘kabinetinwording Rutte III’ wil het Wilhelmus als verplichte kost opvoeren in het onderwijs. Iedere Nederlander moet de tekst, de betekenis en de melodie kennen van het lied dat ons allen zou moeten (ver)binden. Zo is de redenering van de betrokken bewindslieden is spé met voorop de eerste man van het CDA, Sybrand Buma.

Dit nobele streven van de mannen die hard werken aan de totstandkoming van een nieuwe regering (ik ben heel benieuwd of die er komt, maar dat terzijde), heeft me ongewild doen denken aan ons Helmondse volkslied. Volgens een stadstemming in het verleden is dit ‘M’n stad’ uitgebracht door ’t Akkoordje’. Ik ben er nog niet zo zeker van of dit wel het herkenbare lied is dat door alle rasechte Helmonders wordt gedragen. De recente gebeurtenissen in onze stad bewijzen opnieuw dat het muziekstukje waar ik mee ben opgegroeid ‘D’n Hellemonder’ (1963) nog steeds van deze tijd is. U voelt het al aankomen: ik heb het nu over ‘de kwestie Elly Blanksma’. Lees verder »

Terwijl heel Nederland, inclusief Helmond, geniet van een welverdiende vakantie, zit ik ziek thuis. Zomerziek. Niet ziek van de zomer, maar ziek in de zomer. Een keel als schuurpapier, een neus die blijft lopen, oren die toeteren, een akelig droog hoestje waarvan ik de tranen in mijn ogen krijg zo zeer dat dit doet. Een constante stroom van water drupt van mijn lijf. En toch geen koorts. Ik voel me als de naam van dat café in Bakel waar wij vroeger veel kwamen. Lees verder »

Bouke Boender mag zich een jaar koning noemen van het St. Catharinagilde. Ik was er bij en mocht meemaken hoe deze jonge god op zondag 9 juli al zijn oudere gildebroeders te slim af was! Bouke kwam, zag en wist behendig het laatste stukje van de houten vogel naar beneden te schieten. Verbaasd, helemaal onder de indruk en met tranen in de ogen nam de bescheiden tamboer de felicitaties in ontvangst. De pastoor van de Lambertusparochie, de oudste Helmondse wethouder, diverse kopstukken uit de gemeenteraad en natuurlijk het ‘gewone voetvolk’ van het gilde haastten zich om de nieuwe koning de eer te betuigen die hij had verdiend. Lees verder »

De meerderheid van de Helmondse gemeenteraad heeft gisteren harde kritiek geuit op het beleid van de twee zorgwethouders. De ene gaat over de faciliteiten, de andere over ‘de zorg’. Nou heb ik me voorgenomen in deze column niet over de politiek te schijven. Dat doe ik dus ook niet! Waar ik wel over schrijf, betreft de afspraken die wij als Helmondse gemeenschap in 2014 met het gemeentebestuur hebben gemaakt over de zorg (WMO en Jeugdzorg} die op 1 januari 2015 ‘over de schutting van de gemeente is gegooid’. Deze afspraken zijn verwoord in een verslag (pdf) dat alle betrokken partijen is toegestuurd en dat op diverse websites is gepresenteerd.
Ik ga nu niet de inhoud van dit verslag oplepelen; u kunt het zelf lezen. Ik wil er wel twee gemaakte afspraken uitlichten: Lees verder »

Het is weer zo ver… voor de zoveelste keer sinds de afgelopen jaren ligt het paaltje op de hoek Abdijlaan – Vinkelaan weer plat. Ome Joop, de buurtbeheerder van Helmond-Noord, kan weer aan de slag om het gesneuvelde straatmeubilair in ere te herstellen. Tja, als dat paaltje op de kruising van de Abdijlaan met de Vinkelaan kon praten, had de Weblog voldoende copy voor de komende weken. Maar paaltjes praten niet, die hebben een andere taak. Welke, weet ik in dit geval niet. Laat ik dan maar de praatpaal zijn van deze maatregel van de gemeente Helmond, van dit houten slachtoffer. Lees verder »

“Als je geen geld hebt, kun je niets kopen” zei ons moeder altijd. “Zorg maar dat je spaart of geld verdient als je iets extra wilt.” Een wijze les die ik altijd heb onthouden. Mijn ouders betaalden mijn basisbehoeften en de rest moest ik zelf doen. Dus werd het na schooltijd en in de vakanties een baantje bij de Edah achter de kassa of achter de lege flessen. Niks mis mee!

In mijn dierbare Helmond is wat rumoer ontstaan over de evenementensubsidie die de gemeente verstrekt. Onze ‘lokale buil’ besteedde hier op 25 mei een artikel aan. Er zouden door geldgebrek in die maand (te) weinig grote publieksevenementen zijn. De auteur van dit artikel kreeg vervolgens een stortvloed van commentaar over zich heen. Lees verder »

Dag Helmond! Vanaf nu heb ik een column en dit is mijn eerste officiële verhaal. Dankzij mijn hond ben ik veel buiten en zie ik nog weleens wat. En ik pik ook soms iets opdat dan weer in een artikeltje terechtkomt! Het is dan ook logisch dat mijn huisvriend prominent deze rubriek siert.

Laat ik mijn eerste column nu ook maar wijden aan mijn driekleurige krullenbol. Het is een heel grappig beestje. Veel wensen heeft hij niet. Eten op zijn tijd, slapen, spelen en als het kan, liefst de hele dag op pad met zijn baasje. Maar dat kan natuurlijk niet! Mijn vriend is een echte ‘vent’. Heel lief naar de vrouwelijke soortgenoten; naar de mannetjes toe….. wil hij soms dominant worden! Blufpoker, want behalve wat lawaai stelt het niet veel voor. Maar goed, aan een mannelijk honden-ego valt niet te tornen, dus hou ik hem bij me als ik een tegenligger van de ‘verkeerde’ sekse tegenkom. Lees verder »