Helmond & Cas
Cas? Nee ik heb het niet over het Centraal Antenne Systeem dat inmiddels ook al lang tot het verleden behoort. Een andere afkorting dan? Of gewoon de voornaam van? Zeker, en wel die van een van de beroemdste naoorlogse fotografen in Nederland. Fotograferen deed Cas Oorthuys (1908-1975) er in het begin van zijn werkzame leven bij, naast onder meer zijn ontwerpwerk. Maar vanaf de jaren veertig legde hij zich erop toe. Eerst legde Oorthuys het bezette Nederland en vervolgens de wederopbouw vast in zwart-wit. Zijn fotowerk vond wijde verbreding. En al gauw ging Oorthuys de wereld rond met zijn camera, Nederland bleef daarbij zijn thuisbasis. Zijn nalatenschap omvat een half miljoen foto’s en enkele tientallen boeken die op zijn foto’s zijn gebaseerd, inclusief een enkele uitgave die hij zelf samenstelde. Lees verder »


De laatste tijd ben ik in Helmond zaken tegen gekomen die me deden denken aan de voorzittershamer van de Vereniging voor Diaconessenarbeid in Eindhoven. De vereniging was eigenaar van het toenmalige Diaconessenhuis, een middelgroot protestants-christelijk ziekenhuis waarvan Anton Philips destijds één van de mede-oprichters was. Hij steunde het ziekenhuis persoonlijk omdat hij hechtte aan de juiste zorg voor iedere Eindhovenaar, ongeacht zijn of haar levensovertuiging. Anton was een visionair en zijn gedachte stond gegraveerd op de voorzittershamer: “Denk Groot”.





De vrijheid om creatief te zijn, kunst te scheppen blijkt in tegenstelling tot de vrijheid van meningsuiting in Helmond geen vaststaand gegeven meer. Staat de creatieve vrijheid onder druk omdat kunst geoormerkt wordt als ‘aanstootgevend’ en daarna wordt gecensureerd?
Nieuwkomer VKM Leo Broers neemt niet deel aan het finale verkiezingsfeestje dat de gemeente Helmond op 20 maart in de Cacaofabriek geeft. Wij vinden dat het genoeg is geweest. Wij gaan aan de slag!
Afgelopen maandag stond de Brabantse derby tegen de Bossche bollen op het programma. Door persoonlijke omstandigheden buiten het voetbal om, voetbal is immers de belangrijkste bijzaak in het leven, was het even geleden dat ik weer eens op de Braak te vinden was. De wedstrijd stond vooral in het teken van Mario, een veel te vroeg overleden Helmond Sport supporter. De K.N.V.B. gaf jammer genoeg geen toestemming om voor aanvang van de wedstrijd 1 minuut stilte te houden voor de ras-Helmonder. De harde kern besloot daarop in de 60ste minuut van de derby een eerbetoon aan Mario en zijn familie te houden. Er werd zestig seconden lang geklapt voor de Helmond Sport-supporter. Zestig was niet het aantal pilskes dat Super Mario dronk per seizoen, maar zijn leeftijd. Hartverwarmend, waar supporters van een kleine club groot in kunnen zijn.
