Is Levensmiddelen Museum een aanwinst?

“Levensmiddelen Museum zou aanwinst zijn voor Helmond”, kopte het ED op 2 december jl.
Op zoek naar argumenten vóór heb ik mezelf gepijnigd. Niet dat ik daar genoegen in schep, maar wat ik bedoel is dat ik mijn best gedaan heb argumenten te vinden waarom ik dit een goed idee, een goed plan zou moeten vinden.
Eerlijk gezegd heb ik er maar één kunnen ontdekken: áls er daadwerkelijk sprake is van een collectie, een verzameling, kortom een geheel van objecten wat onderdeel is van uniek Helmonds erfgoed, moeten wij, Helmonders, ons inzetten voor het behoud hiervan. Het dreigement “…,dan vertrekken wij uit de stad”, moeten we al helemaal links laten liggen want we gaan niet met elkaar om de tafel als er sprake is van dreigementen. Helmonders zijn immers vriendelijke en vredelievende mensen die altijd open staan voor een goed gesprek. 😉Lees verder »
Ik ga graag uit eten, maar voel me altijd een beetje ongemakkelijk als men bij binnenkomst mijn jas wil aannemen om op te hangen. Nog ongemakkelijker voel ik me als ze na het eten helpen bij het aantrekken van diezelfde jas. Het is natuurlijk aardig bedoeld, maar het geeft me toch hetzelfde gevoel dat ik had toen ik een jaar of vijf was en mijn kleren nog niet helemaal zelf aan en uit kon doen. Onhandig wurm ik me dan, met mijn armen naar achter zwaaiend, in mijn jas. Hierbij moet ik altijd uitkijken dat ik tijdens de worsteling niet per ongeluk het hulpvaardige personeel achterwaarts een linkse directe geef. Al kom ik weliswaar uit de stad van kickbokser Nieky Holzken, het is niet mijn bedoeling dat ik wie dan ook een bloedneus bezorg. Het geeft zo’n rotzooi in het restaurant en bovendien krijg je die bloedvlekken er moeilijk uit als je je kleding maar op 40 graden wast.
Een overvol Boscotondo enkele weken geleden tijdens de raadsvergadering waar één onderwerp de agenda, of althans de publieke belangstelling daarvoor, domineerde: de mogelijke opvang voor vluchtelingen in Helmond. De belangstelling was zo groot dat zelfs een extra zaal deze tsunami niet aankon: de grenzen van de raadszaal gingen dicht, voor hen die te laat kwamen helaas geen plek in ons welgestelde huis van de democratie. “Zo voelt dat dus” zag ik op Twitter voorbijkomen.


Honderden zijn het er wanneer we ons neervlijen met de voeten in het gras… duizenden worden het er wanneer we weer huiswaarts keren na een zonovergoten middag in de Warande.
Gisteravond hoorde ik op een feestje dat Jan Traverse is gestopt. Hoewel ik het eerst niet geloofde, bewees het mobieltje van mijn neefje dat het echt waar was.
Naar aanleiding van een