De collectant
Net toen de boter bruin was, het vlees dringend de pan in moest en het deksel op de pan met aardappelen flink tekeer begon te gaan, ging de bel. Ik hoopte dat een van mijn puberzoons naar de voordeur zou sprinten, nieuwsgierig naar wie daar staan zou. Helaas.. zoon één zat met een koptelefoon stevig op zijn oren geklemd volledig op te gaan in zijn muziek en zoons twee en drie waren in geen velden of wegen te bekennen. Waarschijnlijk zaten ze te genieten van een overheerlijk sigaretje onder het houten afdak in de tuin.
Ik draaide de pitten laag en begaf me met een rood hoofd van de inspanning (want koken is niet bepaald mijn hobby) naar de voordeur. De spanning gleed onmiddellijk weg toen ik hem zag staan: de collectant van Amnesty International, de bus in de aanslag, een uitermate vriendelijke glimlach om zijn mond en een verwachtingvolle blik in de ogen.
Ik heb een collecteerverleden. Mijn ouders vonden het belangrijk dat ik me nuttig maakte voor de maatschappij en daar ruim op tijd mee begon. Dus stond ik vanaf mijn 16e een paar keer per jaar met een collectebus in mijn hand mijn best te doen om zoveel mogelijk guldens op te halen voor uiteenlopende doelen.
Voor de Kankerbestrijding collecteerde ik aan de Aarle-Rixtelseweg. Nadat ik aangebeld had duurde het vaak een tijdje voordat de zware poort elektrisch open ging, omdat ik eerst aan een uitvoerig onderzoek onderworpen diende te worden via een camera. Via de oprijlaan waar geen einde aan leek te komen kwam ik uiteindelijk bij de voordeur aan, waarop een onberispelijk geklede dame de deur opende, naar mijn collectebus keek en met een stemgeluid met hoog aardappelgehalte de woorden sprak: “Ik heb al gegireerd”. Hoewel ik me daar over opwond kon ik het opbrengen de mevrouw vriendelijk te vragen of ze het volgende jaar een kwartje minder wilde gireren en dat dan bij mij in de bus zou willen deponeren, om vervolgens met een blos op mijn wangen de aftocht te blazen.
Toen bij het vierde of vijfde huis een meneer met een minachtend stemgeluid zei: “Daar doen wij niet aan mee!”, kon ik het niet nalaten iets te zeggen in de strekking van : “Dan hoop ik dat u nooit kanker zult krijgen meneer.” Altijd netjes, want in die dagen was je niet brutaal. Dat was er thuis met het etiquetteboek in de hand ingeramd. Gelukkig werd met het boek zelf nooit geslagen. Dat was nog dikker dan de Van Dale!
Een collectant zocht gisteren het goede doel waar hij voor collecteerde wel heel dichtbij: zichzelf.
Het wordt zo vaak beweerd: er is een kloof tussen politici en burgers.



Als ik het programma Uit de kast van de KRO kijk, merk ik dat de homoacceptatie vaak het stroefst verloopt bij gelovige mensen en bij voetballiefhebbers. In de kerk en de voetbalkantine heeft een puistige puber het meeste problemen om uit te komen voor zijn of haar geaardheid. Zelf heb ik niet veel met opperhomo Arie Boomsma, maar ik vind het wel bewonderenswaardig wat het programma bereikt. Helaas is het nog steeds nodig en heeft hij waarschijnlijk menig zelfmoordpoging voorkomen. Ik geloof dat hij zelf pas in aflevering 100 uit de kast gaat komen, maar dit terzijde.
In de gemeente Helmond blijft het afgesproken afstandscriterium van 350 meter voor coffeeshops bestaan. Hoewel dat criterium landelijk vervalt, mag iedere gemeente dat namelijk zelf beslissen. Dat liet burgemeester Elly Blanksma weten in reactie van vragen van SP, PvdA en GroenLinks.


De komende vijf jaren is de Onze Lieve Vrouwekerk dé plek voor de grotere theaterproducties in onze stad. Veel Helmonders hebben inmmidels al een kijkje kunnen nemen op de nieuwe tijdelijke locatie van theater Speelhuis. De reacties zijn zeer positief en velen zijn aangenaam verrast door de kwaliteit. Ook de unieke ambiance van de kerk is goed behouden gebleven. Maar het tijdelijke theater is nog niet eens officieel in gebruik genomen of gemeenteraadsleden zijn al met elkaar in gesprek over de toekomst van een permanent theater. De discussie is losgebarsten: welk theaterconcept? Welke locatie? Hoe te exploiteren?
‘’What is your name?’’ vragen Nederlandse en Oegandese kinderen elkaar. Via brieven, tekeningen en zelfgemaakte cadeautjes leren zij elkaar kennen. Waarbij MBO-studenten van De Groene Campus in Helmond via Green Experience stagereizen naar Oeganda en workshops op Nederlandse basisscholen de verbinding leggen. In 2011 bedacht Mirna van der Zwaan, studente Design op De Groene Campus in Helmond dit project tijdens haar stagereis naar Oeganda. Inmiddels hebben 80 kinderen nieuwe wereldvrienden gemaakt. Momenteel is er weer een groep studenten in Oeganda en wordt het idee van Mirna verder verspreid. Te volgen via dagelijkse blogs op
“Nondedjú!”, riep ze hard. “Wajeest kaauw!” Ik heb u vaker verteld over mijn buurvrouw. Een ongecompliceerde, echt Helmondse vrouw met het hart op de tong. En zoals zo vaak, had ze ook nu gelijk. Het blijft maar winteren, ook nu we maart ingaan. En het lijkt wel of het weer beïnvloed wordt door de aanhoudende crisis; het blijft maar koud, guur, kil en grijs buiten. Maar goed, laten we ons voorbereiden op de lente en ons positief opstellen. Want naar het schijnt loopt de temperatuur de komende dagen gestaag op. Gaat de lente dan toch eindelijk naar Helmond komen? Komt de zon dan eindelijk weer eens noordwaarts naar Brabant en neemt zij dan wat graden Celsius met zich mee? Ik hoop het. Ik snak ernaar.

Als de Helmondse leden van Provinciale Staten zullen we in deze column op de weblog verslag gaan doen van gebeurtenissen in de provincie die voor Helmond van belang zijn. Er gebeurt namelijk geregeld wat op provinciaal niveau, waarbij Helmond betrokken is of wat voor Helmond van belang is. Iedereen kan zich bijvoorbeeld het Kerktheater nog herinneren, waaraan de provincie een financiële bijdrage heeft geleverd en wat dagen het onderwerp van gesprek was in Helmond.
Het is ons land en dus ook in onze stad een heel normale zaak dat we over tal van onderwerpen afspraken maken met elkaar. Afspraken die we maken om onze samenleving op een nette manier in te richten. Afspraken om ervoor te zorgen dat we elkaar niet voor de voeten lopen. Afspraken om ervoor te zorgen dat de kosten daar komen te liggen waar ze thuis horen. Eenieder van u kent er voorbeelden van.


Bierbrouwer AB InBev opende gisteren om 17.00 uur officieel haar nieuwe distributiecentrum aan de Gerstdijk. Vanuit deze toepasselijke straatnaam op het Bedrijventerrein Zuid-Oost Brabant (BZOB) gaat hun gerstenat naar de horeca in zuidoost Nederland.